Alain Soral : Δεν υπάρχει πλέον Δεξιά και Αριστερά. Υπάρχουν αυτοί που προωθούν την Παγκοσμιοποίηση και αυτοί που την μάχονται

Ορισμένα στοιχεία για τον Alain Soral :
Ο Alain Soral (γεννήθηκε το 1958) είναι Γάλλος δοκιμιογράφος και σκηνοθέτης, αλλά και συγγραφέας πολλών πολεμικών δοκιμίων. Ο Soral στα βιβλία του και στα δοκίμιά του έχει επικρίνει την κοινοτικοκρατία, τον φεμινισμό, ειδικά τα νεο-φεμινιστικά κινήματα, τα μέσα ενημέρωσης και την κοινωνία του θεάματος γενικότερα, τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, την mainstream κουλτούρα, την αραβο-ισραηλινή σύγκρουση, το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, και την κατάσταση στη σημερινή Γαλλία.

Κοινοτισμός
Συγκεκριμένα, ο Soral έχει γράψει: «Στη Γαλλία, όλες οι μορφές του αυξανόμενου κοινοτισμού (gay, ισλαμικού, κλπ.) σχηματίζονται και ενισχύονται μέσω της μίμησης και της εχθρότητας και αντιπολίτευσης στον ιουδαιο-σιωνιστικό κοινοτισμό και του προνομιακού του καθεστώτος».
Στο πλαίσιο της συζήτησης σχετικά με την αρχή της κοσμικότητας - «laïcité» στα σχολεία της Γαλλίας, ο Soral υποστήριξε ότι προτιμά τη μουσουλμανική μαντίλα από το στρινγκ.

Από το Κομμουνιστικό Κόμμα στο Εθνικό Μέτωπο
Ο Soral υπήρξε μαρξιστής, και ήταν μέλος του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος στις αρχές της δεκαετίας του 90, από το οποίο αποχώρησε λόγω της αντίθεσής του με την παραίτηση του κόμματος από το επαναστατικό του περιεχόμενο.
Το 2005, ο Soral στράφηκε προς την άκρα δεξιά, και έγινε μέλος της καμπάνιας του Εθνικού Μετώπου. Του δόθηκε η ευθύνη για τα κοινωνικά ζητήματα και τα προάστια.
Από τις 18 Νοεμβρίου 2007, ο Soral υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Εθνικού Μετώπου, από το οποίο έφυγε στις αρχές του 2009 λόγω κάποιων ιδεών με τις οποίες δεν συμφωνούσε (ιδιαίτερα με «την απειλή του Ισλάμ» το οποίο δεν αποτελεί πραγματική απειλή γι 'αυτόν).

“Gay Pride”
Ο Alain Soral κατήγγειλε τον κοινοτισμό ως «δηλητήριο». Υπήρξε ιδιαίτερα επικριτικός για την άνοδο της κοινοτικοκρατίας στην ομοφυλοφιλική κοινότητα, ένας όρος που έχει έντονα επικριθεί, υποστηρίζοντας ότι πολλοί ομοφυλόφιλοι δεν έχουν καμία σχέση με την ιδεολογία των Gay Pride. Για τον Soral, η κουλτούρα των Gay Pride περιλαμβάνει την προώθηση του μοντέλου "Gorgeous Guy" (κάτι σαν «παίδαρος»), νέους, πάρτυ, drag queens, κλπ., και συσκοτίζει την ομοφυλοφιλία, όπως τη βιώνουν οι ηλικιωμένοι ομοφυλόφιλοι ή ομοφυλόφιλοι της εργατικής τάξης.

Σιωνισμός
Σε εκπομπή στο γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι Γαλλία 2 στις 20 Σεπτεμβρίου 2004, ο Alain Soral δήλωσε:
«Όταν μιλάτε με έναν Γάλλο ο οποίος είναι Εβραίος σιωνιστής, και αρχίζετε να λέτε, ότι ίσως υπάρχουν προβλήματα που προέρχονται από την πλευρά σας, ίσως να έχετε κάνει μερικά λάθη, δεν είναι πάντα το λάθος στους άλλους ανθρώπους, αν κανένας δεν μπορεί να σας ανέχεται όπου κι αν πάτε ... γιατί αυτό είναι βασικά η ιστορία σας, βλέπετε ... για 2.500 χρόνια, κάθε φορά που εγκατασταθήκατε κάπου, μετά από περίπου πενήντα χρόνια, σας διώχνουν με τις κλωτσιές. Νομίζετε ότι αυτό είναι περίεργο! Είναι σαν είναι όλοι λάθος, εκτός από αυτούς. Και τότε ο τύπος θα αρχίσει να φωνάζει, να φωνάζει, να τρελαίνεται ... δεν θα είστε σε θέση να συνεχίσετε τη συνομιλία. Η οποία, για να συνοψίσουμε, σας λέει ότι υπάρχει μια ψυχοπαθολογία με τον Σιωνισμό - Ιουδαϊσμό, κάτι που αγγίζει τα όρια της ψυχικής ασθένειας ..."
Οι παρατηρήσεις αυτές προκάλεσαν μεγάλη διαμάχη με αποτέλεσμα ο Soral να αποκλεισθεί από την show-bizz. Ο αντισημιτισμός αποτελεί το αντικείμενο του τελευταίου βιβλίου του Soral του : ‘CHUTe ! Éloge de la disgrâce’.
Μετά από αυτό το πρόγραμμα, στις 29 Σεπτεμβρίου 2004, ο Soral και αρκετοί άλλοι ήταν τα θύματα μιας επίθεσης από περίπου είκοσι ανθρώπους που κρατούσαν ρόπαλα του μπέιζμπολ, ενώ υπέγραφε αντίτυπα του βιβλίου του Misères du Désir σε ένα βιβλιοπωλείο του Παρισιού. Καμία ομάδα δεν ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση, και η αστυνομική έρευνα δεν οδηγήθηκε κάπου, παρόλο που ο Soral πιστεύει ότι η επίθεση είναι έργο κάποια εξτρεμιστικής Εβραϊκής οργάνωσης, ή της Betar ή της Jewish Defense League.

Ακολουθεί το βίντεο με την συνέντευξή του στο Russia Today και μετά μεταφρασμένα τα όσα είπε (μετ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ)



Το Russia Today (RT) συνομιλεί με το Γάλλο συγγραφέα και ακτιβιστή Alain Soral που θεωρείται αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στη πατρίδα του, επειδή έχει απόψεις που τις περισσότερες φορές αμφισβητήσουν το status quo και εγείρουν θέματα που θεωρούνται ταμπού.

RT: Τι είναι αυτό που δεν σας αρέσει τόσο πολύ στο status quo στη Γαλλία που αισθάνεστε υποχρεωμένος να πάτε ενάντια;

Alain Soral: Πρώτα απ 'όλα, σήμερα, δεν μπορούμε πλέον να πιστεύουμε στην μεταμφίεση μιας πολιτικής αριστεράς και δεξιάς. Για πολύ καιρό εδώ, στη Γαλλία, σε αντίθεση με τις αγγλοσαξονικές χώρες - ακόμη και τη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες - δεν υπήρχε πραγματική εναλλακτική λύση στη γαλλική πολιτική, που σημαίνει ότι υπήρχε το Κομμουνιστικό Κόμμα και υπήρχε ολόκληρο το κίνημα του οικονομικού φιλελευθερισμού. Υπήρξε πραγματική πολιτική ποικιλομορφία στη Γαλλία. Αλλά σταδιακά, η λεγόμενη "αριστερά" τελικά έκλινε προς τον οικονομικό φιλελευθερισμό - τη Δεξιά. Οι μόνες διαφορές ανάμεσα στην αριστερά και την δεξιά ήταν μικρές αποκλίσεις στις θέσεις τους σχετικά με τη δεοντολογία και την κοινωνία. Το καλύτερο παράδειγμα είναι, ότι αυτή τη στιγμή, έχουμε τον Francois Hollande και τον Νικολά Σαρκοζί. Δεν υπάρχει καμία πραγματική αντίθεση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς. Δεν υπάρχει. Είναι όλοι περίπου οπαδοί του οικονομικού φιλελευθερισμού, είναι ελευθεριακοί.
Για τη Γαλλία, το πρώτο βήμα του ορατού φιλελευθερισμού είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι υποτάσσονται στην ΕΕ, πράγμα που σημαίνει το τέλος των συνόρων, την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων και των κεφαλαίων, την ιδεολογία δεξιάς και αριστεράς, την ιδεολογία της διασταύρωσης. Αυτή είναι η κυρίαρχη ιδεολογία στη Γαλλία που μοιράζονται αριστερά και δεξιά. Η διαφορά είναι μόνο αισθητική. Και έπειτα υπάρχουν εκείνοι που αντιτίθενται σε αυτήν την κυρίαρχη ιδεολογία, οι οποίοι αγωνίζονται για την επαναφορά των συνόρων, την αποκατάσταση του έθνους. Όσοι ασκούν κριτική στην ιδεολογία της διασταύρωσης, δηλαδή υπερασπίζονται τις πολιτιστικές ταυτότητες και ούτω καθεξής. Η μάχη σήμερα είναι να αντισταθούμε στην παγκοσμιοποίησης στο οικονομικό και πολιτιστικό μέτωπο, κλπ. Πρέπει να δείξουμε ότι ο αγώνας μεταξύ της αριστεράς και της δεξιάς δεν υπάρχει πια. Σήμερα, οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές είναι εκείνοι που προωθούν την παγκοσμιοποίηση και εκείνοι που αντιστέκονται στην παγκοσμιοποίηση.

RT: Το κίνητρο σας είναι ακριβώς να είσαστε η φωνή της αντιπολίτευσης;

AS: Ναι, ενσωματώνει τη νέα αντιπολίτευση, και έχει μια σημαντική διάκριση - αυτή η αντιπολίτευση δεν έχει θέση στο θεσμικό σύστημα του σήμερα, ενώ πριν, και για ιστορικούς λόγους, δεν υπήρχε αντιπολίτευση στο εσωτερικό του συστήματος. Αλλά σήμερα, ακόμη και στην τηλεόραση, υπάρχει μια τάση να αποκλείονται και να περιθωριοποιούνται οι άνθρωπο που δεν είναι φιλελεύθεροι, υπέρ της παγκοσμιοποίησης, σκληροπυρηνικοί των ανθρώπινων δικαιωμάτων, φιλο-Αμερικάνοι, φιλο-Σιωνιστές. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Δεν υπάρχει αντίθεση στο σύστημα πια αυτές τις μέρες. Εγώ μπορεί να ήμουν ο τελευταίος, ακόμη που προσκλήθηκα για να μιλήσω σε εκπομπές στην prime time ζώνη της γαλλικής τηλεόρασης. Και αυτό πήγε στραβά. Οι άνθρωποι που με προσκάλεσαν κατέληξαν να έχουν προβλήματα.

RT: Είστε υπέρμαχος ενός πολυ-πολικού κόσμου. Αυτό μόνο για χάρη του να υπάρχει περισσότερη ισορροπία ή μήπως διαφωνείτε ριζικά με τις μεγάλες δυνάμεις και συμφωνείτε με τις πολιτικές, τις προσωπικότητες και τα συστήματα των κυβερνήσεων εκείνων που προσπαθούν να τις αντιμετωπίσουν;

AS: Είμαι ακόμα ένας Γάλλος πατριώτης που προσπαθεί να αγωνιστεί για να υπερασπιστεί τη γαλλική κυριαρχία και την γαλλική ταυτότητα - όπως το βλέπω εγώ.
Έτσι, κάθε φορά, κάθε θέση που παίρνω είναι πάντα για το συμφέρον της Γαλλίας. Είναι ακριβώς όπως όταν ήμουν κομμουνιστής τη δεκαετία του '90, όταν ήμουν στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Ήταν γιατί κατάλαβα ότι το συμφέρον της Γαλλίας, ήταν να υπάρχουν δύο υπερδυνάμεις. Γιατί η Γαλλία υπήρχε, όπως ο στρατηγός De Gaulle είχε καταλάβει, λόγω της ισορροπίας ΗΠΑ-ΕΣΣΔ. Γι 'αυτό και ήμουν φιλο-Σοβιετικός, όχι γιατί πίστευα ότι η ΕΣΣΔ ήταν πολύ καλή, αλλά γιατί πίστευα ότι η ΕΣΣΔ ήταν πολύ καλή για τη Γαλλία και τα γαλλικά συμφέροντα.
Αν πολεμάω τη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, είναι μόνο και μόνο επειδή πιστεύω ότι η Γαλλία έχει μόνο να χάσει σε αυτή τη νέα παγκόσμια τάξη. Η Γαλλία έχει συμφέρον να υπάρχει ένας πολυ-πολικός κόσμος. Νομίζω ότι η Γαλλία έχει συμφέρον να υπάρχει μια ισχυρή και αναπτυσσόμενη Ρωσία αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, είμαι επίσης υπέρ των Σέρβων, διότι πιστεύω ότι οι Σέρβοι είναι ο μεγάλος λαός των Βαλκανίων και επειδή υπάρχει μια παραδοσιακή σχέση μεταξύ της Γαλλίας και της Σερβίας. Σήμερα, η κυρίαρχη ιδεολογία είναι τόσο παραληρητική που είναι σχεδόν παράξενο να πει κάποιος, "είμαι Γάλλος ο οποίος νοιάζεται πρώτα και κύρια για τα συμφέροντα των Γάλλων." Στη Γαλλία, αυτό σχεδόν θεωρείται ως κάτι «φασιστικό» επειδή «η προτίμηση του έθνους» απαγορεύεται στη Γαλλία , κάτι που είναι ανήκουστο.

RT: Οι γαλλικές εκλογές έρχονται σύντομα. Τι αποτελέσματα περιμένετε, ειδικά στον τελευταίο γύρο; Ποιοι θα είναι οι δύο υποψήφιοι για το τέλος;

AS: Με τις γαλλικές εκλογές, μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα σήμερα ότι το γαλλικό σύστημα που αναπτύχθηκε από τον Ντε Γκωλ και της Πέμπτη Δημοκρατία καταστρέφεται προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για ένα αμερικανικό σύστημα. Έτσι έχετε τον φορέα του κατεστημένου, το Νικολά Σαρκοζί, στα δεξιά. Και μετά έχετε την αρχική εκλογή στα κόμματα της αριστερής πτέρυγας. Είναι σαν τους Ρεπουμπλικάνους και τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ - στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο πλευρών. Αριστερά και δεξιά, είναι και οι δύο φιλελεύθεροι, από οικονομική άποψη. Ίσως ο ένας θέλει να νομιμοποιήσει τα όπλα και ο άλλος όχι. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση διακυβέρνησης. Εμείς φτάσαμε στο ίδιο σημείο.
Στη Γαλλία σήμερα, υπάρχει ο Σαρκοζί, και μετά από τις εκλογές στο Σοσιαλιστικό Κόμμα – που ήταν ένα τσίρκο - ο νικητής ήταν ο Francois Hollande. Τώρα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης υποβαθμίζουν την πολιτική συζήτηση Σαρκοζί-Hollande σε ένα πόλεμο συνθημάτων, όπως για παράδειγμα με τον Hollande να αποκαλεί τον Σαρκοζί "κακό". Είναι καθαρό θέατρο! Δεν υπάρχει κανένα πολιτικό περιεχόμενο, διότι στην πραγματικότητα, και οι δύο είναι οπαδοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν μπορούν να κάνουν αυτό που προσποιούνται ότι θέλουν να κάνουν, όπως εκ νέου εκβιομηχάνιση, σωτηρία των επιχειρήσεων. Αυτό που προτείνουν είναι εναντίον των νόμων της ΕΕ.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα και η κυβερνώσα Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα έχουν επικυρώσει το 93 τοις εκατό αυτών που προτάθηκαν από την ΕΕ. Σαρκοζί και Hollande είναι δύο φιλελεύθεροι οικονομικοί υποψήφιοι με πολύ ελάχιστες διαφορές σε κάποια κοινωνικά θέματα. Γι 'αυτό με ενδιαφέρει η Marine Le Pen, η οποία έχει καλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις και προσφέρει μια εναλλακτική λύση: εγκαταλείψτε την Ευρωπαϊκή Ένωση, πηγαίνετε πίσω στο Γαλλική Γαλλία και αντισταθείτε στην Wall Street.
Οι άλλοι δύο προσπαθούν να προσποιηθούν ότι (η Λεπέν) δεν υπάρχει. Προσπαθούν να βάλουν τους Γάλλους στο αμερικανικό σύστημα. Φοβούνται μήπως η Marine Le Pen μπει στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Εάν αυτό συμβεί, θα εκθέσει το ψέμα του γαλλικού συστήματος. Με μια τεράστια προσπάθεια μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μέσα από τηλεοπτικές εκπομπές, προσπαθούν να φέρουν το γαλλικό λαό σε μια κατάσταση που πραγματικά να μην έχει άλλη επιλογή. Voila, έχετε τον Hollande και τον Σαρκοζί. Στη Γαλλία λέμε είναι σαν να "επιλέγεις ανάμεσα στο Tweedledee και το Tweedledum". Είναι μερικές φορές μια πολύ λεπτή μορφή ολοκληρωτισμού με ολίγον φιλελευθερισμό, κάτι που είναι πιο έξυπνο από ένα δικτατορικό καθεστώς. Σου δίνει δύο επιλογές που είναι ουσιαστικά η ίδια.

RT: Είστε κατά της ΕΕ, κατά του ευρώ. Τι οικονομικό σύστημα βλέπετε για τη Γαλλία;

AS: Αν κοιτάξει κανείς την πραγματικότητα τα τελευταία 20 χρόνια, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αλλάξει πολύ λίγο. Με την ευκαιρία, αν θυμηθούμε, τότε, είχαμε ακόμα δημοψηφίσματα για τέτοιου είδους αποφάσεις. Έτσι, το δημοψήφισμα του Μάαστριχτ πέρασε, αλλά στο δεύτερο δημοψήφισμα, για τη Συνθήκη της Λισαβόνας, οι Γάλλοι ψήφισαν όχι. Στην Ιρλανδία, ψήφισαν όχι. Απορρίφθηκε από το λαό, αλλά στη συνέχεια δια της βίας ψηφίστηκε από τους βουλευτές. Αυτό σημαίνει ότι η Εθνοσυνέλευση πρόδωσε τον λαό της Γαλλίας. Δεν εκπροσωπεί το λαό σε στατιστικούς όρους. Η Λισαβόνα επικυρώθηκε από την Εθνοσυνέλευση με συντριπτική πλειοψηφία, όταν ο λαός απέρριψε τη Συνθήκη με δημοψήφισμα. Είναι σαφές ότι αυτή η αντιπροσωπευτική δημοκρατία στην πραγματικότητα δεν αντιπροσωπεύει κανένα.
Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση φοβάται το λαό και να διαβουλεύεται με το λαό. Υπάρχει επίσης η δαιμονοποίηση του λαού, τον αντιμετωπίζουν σαν να είσαι ηλίθιος, ότι δεν καταλαβαίνει. Αυτή είναι μια πραγματική δεξιά ιδεολογία. "Οι άνθρωποι είναι ηλίθιοι, πρόβατα που πρέπει να καθοδηγούνται από μια ελίτ ενάντια στη θέλησή τους." Είναι μια ιδεολογία που μπορεί να ονομαστεί ακροδεξιά.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε σκοπό να κατεβάσει τους δείκτες της ανεργίας, να φέρει την ευημερία, την ασφάλεια, ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσετε. Αλλά αντ’ αυτού έφερε την ανεργία. Η υιοθέτηση των ευρώ-διογκωμένων τιμών, προκάλεσε την αποβιομηχάνιση, ειδικά στη Γαλλία. Μπορεί να είναι καλύτερα για τη Γερμανία, αλλά είναι μια οικονομική καταστροφή. Στο μέτωπο της ασφάλειας, αυτό είναι μια καταστροφή με το Σένγκεν, μία ολοκληρωτική απώλεια του ελέγχου των συνόρων. Οι Γάλλοι από καιρό γνωρίζουν αυτή την εκτεταμένη καταστροφή. Δεν λειτουργεί και τώρα είναι χειρότερα από πριν.
Ακόμα και σήμερα, οικονομικοί εμπειρογνώμονες λένε ότι είναι όλα έτοιμα να καταρρεύσουν. Δεν είναι καν θέμα αν είναι καλό ή κακό, καταρρέουν μηχανικά. Το ευρώ διαλύεται. Το ενιαίο νόμισμα είναι μια τεχνική αδυναμία. Μια Ευρώπη των 27 χωρών δεν μπορεί να λειτουργήσει. Βλέπουμε ότι αυτή το τεράστιο «πράγμα» είναι ετοιμόρροπο και έχει φέρει μόνο αρνητικές επιπτώσεις, ουσιαστικά. Με τους Μέρκελ - Σαρκοζί να συναντιούνται κάθε τρεις μέρες, έχει γίνει γελοίο. Τώρα υπάρχει μια συνάντηση κορυφής κάθε τρεις ημέρες. Δεν είναι καλό. Είναι κοντά στην κατάρρευση.

RT: Έχετε συζητήσει στα μέσα ενημέρωσης την αραβική άνοιξη, το κίνημα Occupy Wall Street κλπ. Ποια είναι η γνώμη σας για το πώς τα φαινόμενα αυτά απεικονίζονται στη Γαλλία;

AS: Ήδη υπάρχει μια πολύ μεγάλη διαφορά στην αντιμετώπιση του Occupy Wall Street και των αραβικών επαναστάσεων. Εμείς δεν μιλάμε στα mainstream μέσα μαζικής ενημέρωσης σχετικά με τις ταραχές και τις διαδηλώσεις την αμφισβήτηση της εξουσίας της τραπεζικής ολιγαρχίας των ΗΠΑ. Δεν θέλουμε να δούμε την εσωτερική αναταραχή που υπάρχει αυτή τη στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία είναι πολύ σοβαρή. Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρθηκαν καθόλου. Τίποτα! Μηδέν! Όλη όμως την ημέρα, ακούμε για την Αραβική Άνοιξη. Μας δόθηκε non-stop κάλυψη της Λιβύης, και ακούμε για τη Συρία όλη την ημέρα.
Οι διαδηλώσεις και οι πολιτικές συγκεντρώσεις στις ΗΠΑ είναι κάτι σημαντικό. Δεν έχω δει τον Bashar al-Assad να ζητάει από τον Ομπάμα να παραιτηθεί. Ή την Βασίλισσα της Αγγλίας! Υπάρχει επίσης μια μεγάλη κοινωνική αναταραχή στην Αγγλία. Έτσι, στην πραγματικότητα, το πρόβλημα είναι ότι σε αυτόν τον κόσμο, αυτό που λέμε «η αυτοκρατορία» κυριαρχεί στα Δυτικά μέσα ενημέρωσης.
Οι άνθρωποι καταπίνουν όλα αυτά και νομίζουν ότι όλα είναι καλά στις ΗΠΑ. Είναι η μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο. Αλλά τώρα κατά της Συρίας, είναι φωτιά και αίμα. Ο Καντάφι έτρωγε τα μικρά παιδιά! Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης, και δεν εννοώ μόνο μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και εφημερίδες που παραδοσιακά διαβάζονται από Γάλλους διανοούμενους. Υπάρχει μια πλήρης κατάρρευση της πολιτικής ανάλυσης στη Γαλλία. Η μόνη σοβαρή ανάλυση είναι διαθέσιμη στο Διαδίκτυο. Αλλά είναι ένα πολύ μικρό βήμα. Αυτή είναι η κατάσταση στη Γαλλία. Οι Γάλλοι δεν ξέρουν τίποτα από τα σοβαρά προβλήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά μαθαίνουν τα πάντα για την κατάσταση της Συρίας κάθε μέρα.

RT: Δεν βλέπετε κανένα κέρδος για τη Γαλλία από την αλληλεξάρτηση με άλλες χώρες; Ζούμε σε ένα όλο και πιο παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Δεν θα ήταν επιζήμιο για τη Γαλλία να είναι απομονωμένη, κοιτάζοντας προς τα μέσα και όχι προς τα έξω;

AS: Λοιπόν, με αυτό, έχουμε την εντύπωση ότι η εναλλακτική λύση είναι ότι υπάρχουν μόνο δύο επιλογές: η νέα παγκόσμια τάξη που σημαίνει άνοιγμα των συνόρων, παγκοσμιοποίηση, ολοκληρωτική υποταγή στις ΗΠΑ, ή το κλείσιμο στον εαυτό μας. Στην πραγματικότητα, η εναλλακτική λύση δεν είναι τίποτα από αυτά. Πρώτον, έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιούμε λειτουργικά σύνορα - όχι ως εμπόδια, αλλά ως πόρτες και παράθυρα που μπορούν να ανοίξουν περισσότερο ή λιγότερο για λόγους προστατευτισμού, κάτι που αναγνωρίζεται από όλους τους σοβαρούς οικονομολόγους. Από μια σκοπιά συνεργασίας, είναι γνωστό ότι ο λογικός συνεργάτης μας, με τον οποίον έχουμε συμφέρον είναι η Ρωσία και όχι οι ΗΠΑ.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή