Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Είναι "κακό" ο χριστιανός να έχει όπλο για λόγους αυτοάμυνας;




ΚΟ: Η σφαγή των χριστιανών από τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους στη Νιγηρία δεν έχει τελειωμό. Αυτήν την Κυριακή σημειώθηκε διπλή έκρηξη αυτοκινήτων παγιδευμένων με εκρηκτικά σε εκκλησία προτεσταντών μέσα σε στρατιωτική βάση, από την οποία σκοτώθηκαν τουλάχιστον 11 άνθρωποι και τραυματίσθηκαν 30 άλλοι.Οι δύο εκρήξεις σημειώθηκαν με διαφορά λίγων λεπτών και αμέσως μετά την έναρξη της κυριακάτικης λειτουργίας.  Στρατιωτικός αξιωματούχος που ήταν αυτόπτης μάρτυρας ανέφερε ότι τα περισσότερα άτομα σκοτώθηκαν κατά την δεύτερη έκρηξη, όταν προσπάθησαν να βοηθήσουν τους τραυματίες από την πρώτη έκρηξη.

Καμία οργάνωση δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για την επίθεση, ωστόσο πολλές εκκλησίες στην συγκεκριμένη επαρχία έχουν γίνει στόχος της ισλαμιστικής σέχτας Μπόκο Χαράμ. Η ένοπλη οργάνωση μάχεται να ρίξει την κυβέρνηση της χώρας και να εφαρμόσει μια ακραία εκδοχή της Σαρίας.

Τους τελευταίους μήνες αρκετές διαφορετικές εκκλησίες στη Νιγηρία έγιναν θέατρο παρόμοιων επιθέσεων από την πλευρά των ισλαμιστών, οι οποίοι τάσσονται υπέρ της επιβολής στη Νιγηρία του νόμου της Σαρίας.

Μόλις τον προηγούμενο μήνα ένα αυτοκίνητο με εκρηκτικά εξεράγη μπροστά από μια καθολική εκκλησία τη στιγμή της Λειτουργίας την Κυριακή, σκοτώνοντας τουλάχιστον επτά ανθρώπους και τραυματίζοντας περισσότερους από 100.
Το 2010 στην πόλη Jos ένοπλοι μουσουλμάνοι έκαναν συνεχείς επιθέσεις σε χριστιανούς αγρότες αφήνοντας πίσω τους εκατοντάδες θύματα. Οι αρχές υπολόγισαν ότι 500 άνθρωποι σφαγιάστηκαν σε εκείνες τις νυκτερινές επιδρομές των μουσουλμανικών συμμοριών.
Τον Μάρτιο του 2010 από τις συγκρούσεις σκοτώθηκαν τουλάχιστον 200 άνθρωποι, ενώ την ημέρα των Χριστουγέννων του 2011, η Boko Haram βομβάρδισε μια καθολική εκκλησία κοντά στην Αμπούτζα σκοτώνοντας πάνω από 30 ανθρώπους.

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο χριστιανικός πληθυσμός στη Νιγηρία είναι της τάξης του 50,8%, (70 εκατομμύρια πιστοί, οι οποίοι βρίσκονται κυρίως στο βόρειο τμήμα) την στιγμή που το ποσοστό το 1953 ήταν 35%. Αυτό σημαίνει ότι η Νιγηρία σήμερα, είναι η μεγαλύτερη χριστιανική χώρα στην Αφρική.

Η Αδελφότητα των Πεντηκοστιανών της Νιγηρίας (PFN) απείλησε να μηνύσει τη κυβέρνηση της Νιγηρίας για τις συνεχιζόμενες «παράλογες δολοφονίες χριστιανών από τους μουσουλμάνους φονταμενταλιστές της Boko Haram». «Για πολύ καιρό, η χριστιανική Κοινότητα έμεινε ήσυχη, με την ελπίδα ότι η λογική κάποια μέρα θα επικρατήσει και οι κρατικές αρχές θα αποζημιώσουν τα θύματα και θα ανοικοδομήσουν τις κατεδαφισμένες εκκλησίες και τα κατεδαφισμένα σπίτια τους»,έλεγε η ανακοίνωση της PFN.

Πέρσι, Χριστιανοί από όλα τα δόγματα της χώρας στήριξαν πλήρως την έκκληση που έκανε προς τους χριστιανούς ο πρόεδρος της Χριστιανικής Ένωσης της Νιγηρίας (CAN), Oritsejafor Ayo, να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους ενάντια στις δολοφονικές επιθέσεις της Boko Haram. Ο επίσκοπος των πεντηκοστιανών Emmah Isong, είπε, ότι καθόσον γνωρίζει τον αριθμό των χριστιανών που μέχρι στιγμής έχουν σφαγεί, δεν μπορεί να συνεχίσει να μένει σιωπηλός, προσθέτοντας ότι μιλάει επίσης για λογαριασμό της χριστιανικής μειονότητας στο Βορά οι οποίοι βρίσκονται υπό την κυριαρχία του νόμου της Σαρία και σκοτώνονται από τα μέλη της Boko Haram, που μένουν ατιμώρητα.

Ο Isong δήλωσε: «Έχουν σχέδιο να μετατρέψουν όλη τη Νιγηρία σε ένα ισλαμικό κράτος. Πρέπει να τον υποστηρίξουμε, τον πάστορα Ayo διότι η Νιγηρία είναι ένα κοσμικό κράτος, όπως προβλέπεται στο σύνταγμα. Οι χριστιανοί στο νότο να ξέρουν ότι μόλις η Boko Haram εξολοθρεύσει τους αδελφούς τους στο Βορρά, θα κινηθεί προς το νότο. Οι νότιοι χριστιανοί πρέπει να προσευχηθούν και να υποστηρίξουν τους βόρειους ομολόγούς τους με την αναγκαία υλικοτεχνική υποστήριξη. Οι βόρειοι χριστιανοί θα πρέπει να έλθουν στο ύψος των περιστάσεων και να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους».
Ένα ερώτημα που έχει απασχολήσει πολλούς χριστιανικούς κύκλους είναι εάν επιτρέπεται ο χριστιανός να φέρει όπλο και να το χρησιμοποιήσει για λόγους καθαρά, αυτοάμυνας. Φυσικά, η απάντηση είναι εύκολη όταν είσαι μακριά από μέρη όπως η Νιγηρία
Η Αμερικάνοι χριστιανοί (που δεν αντιμετωπίζουν - ακόμα – τέτοια προβλήματα) κάνουν χρόνια αυτή τη συζήτηση. Όπως και σε άλλα θέματα, ομοφωνία δεν υπάρχει. Ούτε θα υπάρξει ποτέ. Ατελείωτες συζητήσεις έχουν γίνει, αρκετά κηρύγματα έχουν ακουστεί, αρκετά άρθρα και βιβλία έχουν γραφτεί και υπέρ και κατά της κατοχής και χρήσης όπλων. Μια άποψη υπέρ της χρήσης όπλων για λόγους αυτοάμυνας είναι η αυτή που ακολουθεί. Εάν και προέρχεται από Ιταλό Ρωμαιοκαθολικό απευθύνεται κυρίως στο αμερικάνικο κοινό, του οποίου η σχέση με τα όπλα έχει μια ιδιαιτερότητα. Για τον Αμερικάνο, το να κρατάς όπλο σημαίνει ότι είσαι ελεύθερος. Άλλωστε αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα (Second Amendment) από το 1791.Δεν πάει πολύς καιρός που οι Lynyrd Skynyrd το είπαν καθαρά στο τραγούδι τους God & Guns: “God & guns keep us strong That's what this country was founded on. Well, we might as well give up and run If we let 'em take our God & guns”. Η τυραννία θα έλθει όταν μια κυβέρνηση θα θελήσει να πάρει τα όπλα από τον αμερικάνικο λαό. Για αυτό άλλωστε με την επανεκλογή του Μπαράκ Χουσείν Ομπάμα τα καταστήματα που πουλάνε όπλα κάνουν χρυσές δουλειές.

Η Αμερική βέβαια, είναι πολύ μακριά μας. Το ίδιο ή και περισσότερο είναι η Νιγηρία. Για αυτό και το παρακάτω άρθρο φαντάζει πολύ «ξένο». Οι καιροί όμως, αλλάζουν και η Νιγηρία μπορεί να αποδειχτεί ότι είναι πιο κοντά από ότι φανταζόμαστε....
"Christians and Guns" του Carlo Stagnaro / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

«Πυροβόλησε, πυροβόλησε!», είπε ο πατέρας Giorgio Giorgi, από τον άμβωνα της εκκλησίας του στο Retorbido, κοντά στην Pavia της Ιταλίας, κατά τη διάρκεια ενός κηρύγματος πριν από περίπου ένα χρόνο. Αυτά τα λόγια δημιούργησαν πρόβλημα, επειδή ένας ρωμαιοκαθολικός ιερέας δεν ποτέ είχε τολμήσει να μιλήσει με τέτοιο τρόπο τις τελευταίες δεκαετίες. Ωστόσο, ο πατέρας Giorgi απλώς είπε αυτό που κάθε άνθρωπος, που δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα Θεού, έχει το δικαίωμα στη ζωή και, συνεπώς, το δικαίωμα να υπερασπιστεί τη ζωή του. "Αν ερχόμουν αντιμέτωπος με έναν εγκληματία ίσως να τον άφηνα να με σκοτώσει, πρόσθεσε. Πράγματι, αν σκότωνα έναν ληστή, θα υπέθετα ότι θα τον έστελνα στην κόλαση, γιατί δεν είναι στη Χάρη του Θεού. Γι’ αυτό θα ήταν καλύτερα για μένα να πεθάνω, επειδή, θεωρητικά, θα πρέπει να είναι πάντα στην χάρη του Θεού, λαμβάνοντας υπόψη τη δουλειά μου (ως ιερέας). Αλλά ο πατέρας της οικογένειας δεν είναι ένας ιερέας. Έχει το δικαίωμα, και πρώτα από όλα το καθήκον, να υπερασπιστεί τη σύζυγό του, τα παιδιά του, και την περιουσία του".

Ίσως, αντί να γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο, θα πρέπει να κλείσουμε το ένα μάτι και να στοχεύσουμε καλά;

Οι περισσότεροι εκκλησιαστικοί ηγέτες αρνήθηκαν να επισημάνουν αυτό το επιχείρημα, γιατί για οποιονδήποτε λόγο, διαβάζουν την Αγία Γραφή μέσα από ένα πασιφιστικό, δειλό, αδύναμο πνεύμα. Ωστόσο, πρέπει να καταστεί σαφές ότι η αποδοχή του ελέγχου των όπλων συνεπάγεται την άρνηση της βασικής αρχής της ατομικής ευθύνης.

Στην πραγματικότητα, ενώ κάλεσε τους ανθρώπους να αγαπούν και να ελεούν, ο Ιησούς ποτέ δεν είπε ότι ο άνθρωπος δεν έχει κανένα δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ακόμα περισσότερο ότι δεν θα πρέπει να υπερασπιστεί ανυπεράσπιστους αδελφούς τους όταν αυτοί βρίσκονται σε κίνδυνο. Ένα άτομο μπορεί να αποφασίσει να μην φέρει καμία αντίσταση στην επιθετικότητα αν κινδυνεύει μόνο η δική του ζωή, αλλά δεν μπορεί να αποφύγει την ηθική υποχρέωση να βοηθήσει τους άλλους. Όπως Jeff Snyder έχει γράψει, «Παρά το γεγονός ότι είναι δύσκολο για τον σύγχρονο άνθρωπο να το καταλάβει, κάποτε πιστευόταν ευρέως ότι η ζωή ήταν ένα δώρο από το Θεό και το να μην υπερασπίζεσαι τη ζωή όταν υπάρχει βία ήταν σαν να περιφρονήσεις το δώρο του Θεού, να είσαι δειλός και να παραβιάζεις το καθήκον σου ως μέλος της κοινότητας". (“Nation of Cowards”/ «Έθνος Δειλών», Accurate Press, 2001, σελίδα 16).

Αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι είναι ότι ένας Χριστιανός πρέπει πάντα να είναι έτοιμος να "θυσιαστεί" και ότι τα όπλα είναι «κακά» εργαλεία που δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιήσει ούτε καν να κατέχει. Ωστόσο, ένα όπλο είναι απλά ένα αντικείμενο. Δεν έχει ψυχή, δεν έχει εγκέφαλο, και δεν επιθυμεί. Δεν κάνει τίποτα, αλλά ο ιδιοκτήτης του κάνει. Ένα κακό άτομο θα χρησιμοποιήσει τα όπλα του για να κάνει το κακό, και ένας καλός άνθρωπος θα χρησιμοποιήσει τα όπλα του για να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τους άλλους. Είναι οι άνθρωποι που είναι καλοί ή κακοί, δεν τα όπλα. Φυσικά, εκείνοι που αρνούνται αυτό εμμέσως επιβεβαιώνουν ότι τα όπλα είναι "μαγικά πράγματα" που έχουν δύναμη να αλλάξουν το μυαλό των ανθρώπων. Αυτό είναι προφανώς παράλογο.

Σε κάθε περίπτωση, πολλοί Χριστιανοί θα επικαλούνταν τα λόγια του Ιησού: «Ηκούσατε ότι ερρέθη, Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Εγώ όμως σας λέγω να μη αντισταθήτε προς τον πονηρόν· αλλ' όστις σε ραπίση εις την δεξιάν σου σιαγόνα, στρέψον εις αυτόν και την άλλην» (Κατά Ματθαίον 5:38-39). Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές και θεολόγους, ο Ιησούς είχε πρόθεση να καταδικάσει την άχρηστη ή υπερβολική βία και όχι τη χρήση θανατηφόρου βίας ενάντια στην επιθετικότητα. Έτσι, αντί να έρχεται σε αντίθεση με τα λόγια των Αγίων Γραφών, ο Ιησούς προειδοποιεί τους μαθητές Του να μην παρεξηγήσουν την Αγία Γραφή. Στην πραγματικότητα, λίγες γραμμές πριν από αυτή τη δήλωση, ο Χριστός λέει, "Όστις λοιπόν αθετήση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος θέλει ονομασθή εν τη βασιλεία των ουρανών" (Ματθ. 5:. 19).

Ο Ιησούς λέει ότι η αγάπη είναι καλύτερη από ό, τι το μίσος και ότι η εκδίκηση δεν μπορεί ποτέ να είναι η λύση. Από την άλλη πλευρά, αυτός δεν λέει ότι η αυτοάμυνα είναι κακή. Αυτό θα οδηγούσε στον κανόνα του ισχυρότερου πάνω στον αδύναμο, του νταή πάνω στον ήσυχο. Και, ενώ μας καλεί να γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο, δεν μας καλεί να γυρίσουμε του άλλου το μάγουλο, το οποίο είναι ακριβώς η επίδραση των νόμων περί ελέγχου των όπλων.

Ο Χριστός προτείνει στους ακόλουθούς Του να οπλίζονται: "Αλλά τώρα όστις έχει βαλάντιον ας λάβη αυτό μεθ' εαυτού, ομοίως και σακκίον, και όστις δεν έχει ας πωλήση το ιμάτιον αυτού και ας αγοράση μάχαιραν." (Λουκ. 22 :. 36) Αργότερα, όπως ο ίδιος ο Ιησούς επιπλήττει τον απόστολο Πέτρο, ο οποίος έχει μόλις κόψει το αυτί του επιτιθέμενου: "Επίστρεψον την μάχαιράν σου εις τον τόπον αυτής· διότι πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν διά μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή. Η νομίζεις ότι δεν δύναμαι ήδη να παρακαλέσω τον Πατέρα μου, και θέλει στήσει πλησίον μου περισσοτέρους παρά δώδεκα λεγεώνας αγγέλων; πως λοιπόν θέλουσι πληρωθή αι γραφαί ότι ούτω πρέπει να γείνη;" (Ματθαίος 26: 52-54), από το οποίο μπορούμε να δούμε ότι ορισμένοι από τους Αποστόλους (δύο από αυτούς) ήταν οπλισμένοι.

Όπως ο Larry Pratt [των Ιδιοκτητών Όπλων της Αμερικής] σημειώνει, «Ενώ ο Χριστός είπε στον Πέτρο να βάλει το σπαθί του στη θέση του, σαφώς δεν του λέει να απαλλαγεί από αυτό για πάντα. Αυτό θα έρχονταν σε αντίφαση με αυτό που είχε πει στους μαθητές μόνο ώρες πριν. Το μαχαίρι του Πέτρου ήταν για να προστατεύσει τη δική του θνητή ζωή από τον κίνδυνο. Το μαχαίρι του δεν χρησίμευε για την προστασία του Δημιουργού του σύμπαντος και του Βασιλιά των Βασιλέων "(" Τι λέει η Αγία Γραφή για τον έλεγχο των Όπλων " / "What Does The Bible Say About Gun Control?", Chalcedon Report).

Χρόνια μετά το θάνατο και την Ανάσταση του Ιησού, ο απόστολος Παύλος γράφει προς τον Τιμόθεο: "Αλλ' εάν τις δεν προνοή περί των εαυτού και μάλιστα των οικείων, ηρνήθη την πίστιν και είναι απίστου χειρότερος" (Α' Τιμόθεο 5: 8). "Αυτό το απόσπασμα ισχύει και για το θέμα μας, διότι θα ήταν παράλογο κάποιος να αγοράσει ένα σπίτι, να παράσχει τροφή και στέγη για την οικογένειά του, και στη συνέχεια να αρνηθεί να εγκαταστήσει κλειδαριές και να παρέχει τα μέσα για την προστασία της οικογένειας του και της ιδιοκτησίας του", έγραψε ο κ. Pratt.

Αυτό μας θυμίζει, επίσης, με ένα άλλο απόσπασμα από τη Βίβλο: "Εάν ο κλέπτης ευρεθή κάμνων ρήξιν και κτυπηθή και αποθάνη, δεν θέλει χυθή αίμα δι' αυτόν. Εάν όμως ο ήλιος ανατείλη επάνω αυτού, θέλει χυθή αίμα δι' αυτόν· πρέπει να κάμη ανταπόδοσιν· και αν δεν έχη, θέλει πωληθή διά την κλοπήν αυτού." (Έξοδος 22:. 2-3); Αυτός που μπαίνει να κλέψει σε ένα ξένο σπίτι φέρει την ευθύνη της εγκληματικής δράσης του. Η αυτοάμυνα δεν είναι έγκλημα.

Υπό τον τίτλο «Άδικος επιτιθέμενος» ("Unjust aggressor"), η Dizionario ecclesiastico («Εκκλησιαστικό λεξικό", UTET, 1959) αντλεί την ακόλουθη δήλωση από τον Θωμά Ακινάτη: "Χωρίς αμφιβολία κάποιος επιτρέπεται να αντισταθεί ενάντια στον άδικο εισβολέα κατά της ζωής του, της σωματικής του ακεραιότητας, της περιουσίας του, μερικές φορές, ακόμη και μέχρι το σημείο να πεθάνει ο επιτιθέμενος ... Στην πραγματικότητα, αυτή η πράξη έχει ως στόχο τη διατήρηση της ζωής ή της περιουσίας κάποιου και να καταστήσει ανίσχυρο τον επιτιθέμενο. Ως εκ τούτου, είναι μια καλή πράξη, η οποία αποτελεί δικαίωμα του θύματος. " Υπάρχουν τρεις προϋποθέσεις στις οποίες πρέπει να βασίζεται η νόμιμη αυτοάμυνα: "Ότι εκείνος που είναι ο στόχος της (αμυντικής) βίας είναι ένας επιτιθέμενος και ένας άδικος επιτιθέμενος ... Ότι το αντικείμενο της άμυνας είναι ένα σημαντικό καλό, όπως η ζωή, η σωματική ακεραιότητα ή αντικείμενα αξίας... [και] ότι η αμυντική βία είναι ανάλογη με επιθετικότητα. " Υπό αυτές τις συνθήκες, «Κάποιος επιτρέπεται (δεν απαιτείται) να σκοτώσει τον άδικο επιτιθέμενο σε άλλους ανθρώπους».

Για τους λόγους αυτούς, ακόμη και ένας μεγάλος καθολικός συγγραφέας, ο JRR Tolkien συμφωνεί: «Οι επιτιθέμενοι οι ίδιοι κατά κύριο λόγο ευθύνονται για τις κακές πράξεις που προέρχονται από την δική τους αρχική παραβίαση από κάθε δικαιοσύνη και το πάθος ότι η δική τους κακία πρέπει φυσικά (σύμφωνα με τα δικά τους πρότυπα) να αναμένεται να προκύψει, εν πάση περιπτώσει δεν έχουν κανένα δικαίωμα. να απαιτούν ότι τα θύματά τους, όταν τους επιτίθενται εκείνα να μην πρέπει να απαιτούν το οφθαλμόν αντί οφθαλμού ή οδόντα αντί οδόντος» (Οι Επιστολές του JRR Tolkien, 1995, σελ.. 243.) Στο γνωστό του μυθιστόρημα, Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, ο σατανικός Sauron απαιτεί από τους ελεύθερους ανθρώπους ότι "οι άνδρες δεν πρέπει να φέρουν όπλα», αλλιώς θα τους επιτεθεί" (The Lord of the Rings, 2001, σελ.. 872.)

Σύμφωνα με τον George Crocker "Ο Λόγος του Θεού επιτρέπει και ενθαρρύνει την αυτοάμυνα. Στις Γραφές δεν βρίσκουμε τον Θεό να ενθαρρύνει το λαό Του να είναι ή «γεράκια» ή «περιστέρια», όταν πρόκειται για αυτοάμυνα. Αλλά πρέπει απλά να είναι λογικοί. " ("Self Defence Or Turn The Other Cheek?" / «Αυτοάμυνα ή Γυρίστε το άλλο μάγουλο;"). Ο κ. Crocker καταλήγει στο άρθρο αναφέροντας τον Δρ A.T. Robertson που είπε: "Ο Ιησούς διαμαρτυρήθηκε όταν τον ράπισαν (Ιω. 18:22) και ο Ιησούς κατήγγειλε τους Φαρισαίους (Ματθ. 23) και πολέμησε τον διάβολο πάντα. Οι επιθετικοί πόλεμοι των εθνών είναι επίσης καταδικαστέοι, αλλά όχι οι κατ’ ανάγκη αμυντικοί πόλεμοι ή η άμυνα κατά των ληστών και των δολοφόνων" (A.T. Robertson. Word Pictures in the New Testament, Vol. I, σ. 48).

Φυσικά, δεν θα ήταν ηθική μια θρησκεία η οποία θα απαιτούσε από τους οπαδούς της να υποφέρουν παθητικά την επιθετική βία. Στην πραγματικότητα, αυτή η προσέγγιση είναι χαρακτηριστικό της μετα-χριστιανικής σκέψης, η οποία αποφεύγει τις βαριές έννοιες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της ατομικής ευθύνης ή της αμαρτίας.
Πολλά χρόνια αργότερα, ο καθηγητής Gianfranco Miglio πρόσθεσε: «Δεν μπορώ να υποφέρω ή να καταλάβω τους «κοινωνικούς» καθολικούς (προφανώς εκείνους του λεγόμενου "κοινωνικού ευαγγελίου"). Φαίνονται να διδάσκουν τον Θεό πώς Αυτός θα έπρεπε να κάνει τους ανθρώπους. Δεν παραδέχονται την κακία του ανθρώπου. Για αυτούς ο ένοχος είναι η κοινωνία. Μισούν την Αμερική, την ελεύθερη αγορά, όλη την Δύση, που έχει δημιουργηθεί από τον Χριστιανισμό ". 

Πράγματι, μεταξύ των μεγαλύτερων χριστιανικών αρετών είναι ο ρεαλισμός. Ότι μπορούν και κατανοούν ότι οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα να κάνουν το κακό, και να το βρίσκουν και "γλυκό". Οι νόμοι για τον έλεγχο των όπλων αφοπλίζει όλους τους ανθρώπους, αλλά μόνο ένα άτομο αφελές και ανόητο θα πίστευε ότι οι εγκληματίες θα είναι νομοταγείς! Τα μέτρα αυτά μπορεί να κάνουν το έγκλημα πιο δύσκολο να διαπραχτεί, αλλά κάνουν την αυτοάμυνα σχεδόν αδύνατη.
 
"Σκεφτείτε την κατάσταση μιας μητέρας σε μια δύσκολη γειτονιά του Λος Άντζελες, λίγες στιγμές μετά αφότου ένας ψυχοπαθής δολοφόνος έχει εισβάλει μέσα στο σπίτι της," προτείνει ο David B. Kopel. "Η γυναίκα έχει βάσιμους λόγους να φοβάται ότι ο εισβολέας πρόκειται να σφάξει τα τρία παιδιά της. Εάν δεν τον πυροβολήσει με το όπλο της, τα παιδιά θα είναι νεκρά πριν κνα φτάσει η αστυνομία. Είναι ηθική υποχρέωση της γυναίκας να ψελλίσει "η βία γεννά βία", και να κρατήσει το όπλο της στο συρτάρι, ενώ θα πεθαίνουν τα παιδιά της; Ή είναι ηθικό καθήκον της μητέρας να σώσει τα παιδιά της, και να πυροβολήσει τον εισβολέα;" ("Does God Believe In Gun Control?" / "Πιστεύει ο Θεός στον Έλεγχο των Όπλων;")

Περαιτέρω, ο έλεγχος των όπλων είναι το κλειδί για την τυραννία, γιατί έτσι ένας δικτάτορας δεν θα έβρισκε σχεδόν καμία αντίσταση, αν οι άνθρωποι ήταν άοπλοι. Όσον αφορά το σύνθημα «Υπακούστε στο Θεό, Υπηρετείστε την Ανθρωπότητα, Αντιταχθείτε στην Τυραννία», ο Daniel New σημείωσε ότι «Ένα σύνθημα μπορεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, να συλλάβει μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής, και να κολλήσει σε ένα νεαρό άτομο σε όλη τη ζωή του. Η φράση "Υπακούστε στο Θεό" είναι αναμφίβολα το πιο βαθύ μέρος του εν λόγω συνθήματος. Κανένας δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους" (Michael New:.. Mercenary ... Or American Soldier?, σ. 34).

Κάποιος θα μπορούσε να προβάλει το επιχείρημα ότι ο Θεός έδωσε σε κάποιους ανθρώπους την εξουσία να επιτίθενται και σε κάποιους άλλους το καθήκον να τους επιτίθεναται. Μάλιστα, έδωσε τα χαρίσματα της συνείδησης και της νοημοσύνης στους ανθρώπους, έτσι ώστε να μπορούν να αποφασίσουν αν μια πράξη είναι καλή ή αξίζει. Γι' αυτό είναι πολύ δύσκολο να δικαιολογηθεί, από χριστιανική πλευρά, ένας νόμος του οποίου το κύριο αποτέλεσμα είναι να αφοπλίσει τίμιους ανθρώπους.

Κάποιος μπορεί να πιστεύει ότι η απαγόρευση των όπλων είναι ένα καλό πράγμα, και να κάνει εκστρατεία για τον έλεγχο των όπλων. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό στο όνομα του Θεού.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

8 σχόλια:

Team-Greece είπε...

στην ουσία η απάντηση είναι πολύ εύκολη:

- Ο Απόστολος Πέτρος οπλοφορούσε το μαχαίρι του, όστε ήταν πάντα σε ετοιμότητα να αμυνθή από κινδύνους όπως ληστές κ.α.

- Αν δεν ήταν σωστό και συνεπώς θεμητό από τον Θεό, δεν θα είχαν συμβεί τα αμέτρητα και μέγα θαύματα στον Στρατό μας κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο! Συν την ευλογία που είχε ο απίστευτος άθλος της απελευθέρωσης του 1821.

και λιγα είναι τα πάνο επιχειρήματα.
παρεπηπτόντος:
http://www.machinegunpreacher.org

Ανώνυμος είπε...

Ένας φίλος, καλλιεργημένος, και πολύ πιστός, πλην, ως χαρακτήρας οργίλος, μου εξομολογήθηκε ότι αρνείται να έχει έστω και κυνηγετικό όπλο στο σπίτι, διότι φοβάται ότι αν οργιστεί πολύ με κάποιον, ότι το όπλο, θα το χρησιμοποιήσει. Για να μην το χρησιμοποιήσει λοιπόν, αρνείται να το έχει. Και συμφωνώ μαζί του.

ΑρΜΑρΤΩΛΟC είπε...

http://philalethe00.wordpress.com/2012/07/09/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B9-2/

Ανώνυμος είπε...

Ελπίζω να μην έχει και τίποτα
μαχαίρια στο σπίτι αλλιώς ο ζουρλομανδύας είναι αυτό που του ταιριάζει.
Τι σόι καλλιεργημένος είναι εφόσον δεν μπορεί να ελένξει τον εαυτό του και χάνει τα λογικά του.

konion είπε...

Ἡ ἐώτησις εἶναι λάθος καὶ γι' αὐτὸ καὶ ἠ ἀνάλυσις λάθος.
Τὸ ἐρώτημα εἶναι:
Μπορεῖ ὁ χριστιανὸς νὰ σφάζη καὶ νὰ σκοτώνει διότι ὁ ἄλλος ἔχει ἄλλη θρησκεία καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ λόγο ἐξοντώσεώς του;

Ἂς συζητήσουμε τὸ παραπάνω ἐρώτημα.

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Επιτρέψτε μου να εκφράσω μια διαφορετική άποψη, σε αυτό το άρθρο: http://o-nekros.blogspot.gr/2011/04/blog-post_30.html
Απόσπασμα:
Η εφαρμογή στην πράξη της άποψης της Εκκλησίας εναντίον του πολέμου φαίνεται στο αγιολόγιο:
Α) Ως μάρτυρες και άγιοι δεν τιμώνται εκείνοι που σκοτώθηκαν στον πόλεμο κατά των απίστων (το ζήτησε ο Νικηφόρος Φωκάς, αλλά ο τότε πατριάρχης και η σύνοδος το απέρριψαν επικαλούμενοι τον κανόνα 13 του Μ. Βασιλείου), αλλά εκείνοι που θανατώθηκαν σε ποικίλους διωγμούς χωρίς πόλεμο (κάποιοι, όπως η Αρβελέρ, κρίνοντας με κριτήρια κοινωνικά και πολιτικά αλλά όχι χριστιανικά, μέμφονται την Εκκλησία που δεν αγιοποιεί τον Κων/νο Παλαιολόγο).
Β) Οι στρατιωτικοί άγιοι κατά κανόνα είναι και μάρτυρες, έχουν δηλαδή ξεπλύνει το αίμα των εχθρών (κι ας το έχυσαν σε αμυντικούς πολέμους) με το δικό τους αίμα. Ακόμη και ο Νικηφόρος Φωκάς, που είναι άγιος, πέθανε από μαχαίρι – και δεν τιμάται γιατί απελευθέρωσε εδάφη από τη σκληρή αραβική κατοχή, αλλά για την ευσέβειά του. Κι όμως κι αυτός πέθανε από μαχαίρι, στη συζυγική του κλίνη (όχι στο «ένδοξο» πεδίο της μάχης)! Τυχαίο;
Γ) Εκτός των χιλιάδων μαρτύρων κατά τους διωγμούς, υπάρχουν κι άλλοι άγιοι που αρνήθηκαν να πολεμήσουν, κατανοώντας την περί πολέμου άποψη της πνευματικής τους κληρονομιάς. Ο άγιος Βονιφάτιος, φωτιστής των Γερμανών, το 754 μ.Χ., αρνήθηκε να αμυνθεί, όταν δέχτηκε επίθεση βαρβάρων στα δάση πέραν του Ρήνου, και σκέπασε απλά το κεφάλι του με το χειρόγραφο του ευαγγελίου.
Οι Ρώσοι άγιοι πρίγκηπες Μπόρις και Γκλεμπ, το 1015, όταν ο μεγαλύτερος αδερφός τους Σβιατοπόλκος τους κάλεσε στο παλάτι του, κατάλαβαν ότι ήθελε να τους δολοφονήσει, αλλά πήγαν, και μάλιστα σε διάστημα ενός μήνα ο ένας από τον άλλο, θεωρώντας αντίθετο προς τη χριστιανική τους πίστη το να βάλουν τους στρατιώτες τους να πολεμήσουν για χάρη τους.
Το 452 μ.Χ., όταν η Ρώμη πολιορκήθηκε από τον Αττίλα, ο πάπας άγιος Λέων ο Μέγας απέτρεψε την κατάληψη της πόλης βγαίνοντας να τον συναντήσει άοπλος, εν στολή, μαζί με τους ιερείς της Ρώμης. Τον άθλο αυτό επανέλαβε ο πάπας άγιος Γρηγόριος Β΄ (717-731 μ.Χ.), αποτρέποντας την κατάληψη της Ρώμης από το βασιλιά των Λομβαρδών Λιουπτράνδο.
[...]

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

[...]
Ένας χριστιανός βασιλιάς τι πρέπει να κάνει, όταν η χώρα και ο λαός του δέχονται επίθεση; Να έχει ήδη καταργήσει το στρατό (κι έτσι να προσελκύσει μάλιστα τις επιθέσεις των βαρβάρων) και να επιβάλει σε όλους ακούσιο μαρτύριο ή να έχει στρατό και να αμυνθεί; Το δίλημμα είναι μεγάλο και έχει άμεση σχέση με το Ρωμ. 13, 4, που αναφέραμε παραπάνω. Κάποιοι άγιοι βασιλείς προσπάθησαν να δώσουν μια λύση, όπως νόμιζαν εκείνοι. Άραγε «δεν είναι άγιοι», αν η λύση που έδωσαν ήταν εσφαλμένη ή άστοχη; Πάντως έκαναν ό,τι θεώρησαν πιο ταιριαστό στο χριστιανισμό, θυσιάζοντας μάλιστα και τη ζωή τους και υπερασπιζόμενοι το λαό τους:
Ο άγιος Σιγιβέρτος, βασιλιάς της Ανατ. Αγγλίας, το 637 μ.Χ., μετά από πιέσεις, αναγκάστηκε να οδηγήσει το στρατό του στη μάχη, ενώ είχε παραιτηθεί από το θρόνο και ήταν μοναχός. Κατέβηκε λοιπόν άοπλος, μόνο με ένα ραβδί, και φυσικά σκοτώθηκε. Δεν ξέρουμε αν είχε προσευχηθεί για τους στρατιώτες του π.χ. (ώστε να συγχωρηθούν για τους εχθρούς που θα σκότωναν) ή ακόμη κι αν προσήλθε άοπλος κάνοντας τον εαυτό του θυσία υπέρ των στρατιωτών του.
Ο άγιος Έντμουντ, επίσης βασιλιάς της Αγγλίας, το 869, μετά από απέλπιδα αντίσταση κατά των επιδρομέων Βίκινγκς, παρέδωσε το βασίλειό του και τον εαυτό του για να σταματήσει ο πόλεμος και θανατώθηκε με βέλη, όπως ο άγιος Σεβαστιανός, αρνούμενος να αποκηρύξει τη χριστιανική του πίστη. Τιμήθηκε αμέσως ως θαυματουργός άγιος, ενώ κάπου 10-20 χρόνια αργότερα και οι Βίκινγκς έκοψαν νομίσματα αφιερωμένα στη μνήμη του!
Στις 15.6.1389 ο άγιος Λάζαρος, βασιλιάς της Σερβίας, με 35.000 στρατιώτες, πολέμησε εναντίον 100.000 Τούρκων στο Κοσσυφοπέδιο, σε μια από τις σημαντικότερες μάχες της ευρωπαϊκής (τουλάχιστον) ιστορίας. Η βιογραφία του λέει ότι, πριν τη μάχη, άγγελος Κυρίου τον έθεσε προ της επιλογής της επίγειας ή της ουράνιας βασιλείας: μπορούσε να επιτεθεί αμέσως στους Τούρκους και να νικήσει ή να περιμένει την επόμενη μέρα, να γίνει λειτουργία και να κοινωνήσει ο στρατός, αλλά να ηττηθεί. Ο άγιος προτίμησε το δεύτερο, επιλέγοντας να στείλει τους στρατιώτες του στο Θεό εφοδιασμένους με τη θεία Μετάληψη. Ο ίδιος αιχμαλωτίστηκε και εκτελέστηκε, ενώ πριν αποκεφαλιστεί προσευχήθηκε για συγχώρεση των αμαρτιών του και σωτηρία του λαού του. Παρά τις τρομερές απώλειες των Τούρκων, η ηττημένη Σερβία έγινε υποτελής τους.
Ακόμα κι αν θεωρήσουμε μύθους αυτά τα θαυμαστά (αν και δεν έχουν διαφορές από τα βιβλικά θαύματα), το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ορθόδοξοι άγιοι – το ότι τιμήθηκαν ως άγιοι αυτοί οι ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ βασιλείς – σημαίνει πολλά για την άποψη της Εκκλησίας περί πολέμου.

Ανώνυμος είπε...

σχολιο 7-12-12 12.45 Πως αναφερεις 2 εκ διαμετρου διαφορετικες συμπεριφορες ως ομοιες;;; ειναι θεμα απλης κοινης λογικης οτι η περιπτωση των Σερβων που πολεμησαν και εχασαν ΔΕΝ μπορει να συγκαταριθμηθει με τις προηγουμενες περιπτωσεις οπου παραδοθηκαν και θανατωθηκαν. Αυτο ασχετως αποψεων για την ορθοτητα ή μη καθε συμπεριφορας.