Ο C. S. Lewis και «Τα Xρονικά της Νάρνια»

Ο Κλάιβ Στέιπλς Λιούις (αγγλικά: Clive StaplesLewis, 29 Νοεμβρίου 1898 - 22 Νοεμβρίου 1963), που συνήθως αναφέρεται ως C. S. Lewis, ήταν Βρετανός μυθιστοριογράφος, ακαδημαϊκός, μεσαιωνοδίφης, κριτικός, δοκιμιογράφος, λαϊκός θεολόγος, ενώ θεωρείται ως ένας από τους Χριστιανούς απολογητές με την μεγαλύτερη επιρροή στην εποχή μας. Είναι επίσης γνωστός για μυθοπλασία του, έχοντας γράψει βιβλία όπως Τα Χρονικά της Νάρνια.

 

 Ο Λιούις ήταν στενός φίλος του Τόλκιν, (J. R.R. Tolkien γνωστός Άγγλος φιλόλογος και συγγραφέας γνωστός για έργο του ‘Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών’), ενώ και οι δύο συγγραφείς ήταν ηγετικές φυσιογνωμίες στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματά του Έκπληκτος από Χαρά, ο Λιούις είχε βαφτιστεί στην Εκκλησία της Ιρλανδίας κατά τη γέννησή του, όμως απομακρύνθηκε από την πίστη κατά τη διάρκεια της εφηβείας του. Υπό την επιρροή του Τόλκιν και άλλων φίλων του, στην ηλικία των 32 ετών, ο Λιούις επέστρεψε στον Χριστιανισμό για να γίνει μια σημαντική φωνή μέσα στην Εκκλησία της Αγγλίας. Η μεταστροφή του είχε πολύ σημαντική επίδραση στην εργασία του, και οι ραδιοφωνικές εκπομπές του, με θέμα τον Χριστιανισμό, κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, του έδωσαν μεγάλη αναγνώριση.

Παρακάτω άρθρο του Γιώργου Πισσαλίδη, κριτικού κινηματογράφου, με τίτλο «Τα χρονικά της Νάρνια» και οι αξίες της Χριστιανικής Δεξιάς – e-grammes

Γεννημένος στο Μπέλφαστ της Ιρλανδίας το 1898, ο Λιούϊς υπήρξε μέχρι τον θάνατο του το 1963, ο αγαπημένος χριστιανός λόγιος του κοινού με βιβλία όπως το μπέστ-σέλλερ μυθιστόρημα του «Τα Γράμματα του Διαβολάκου», δοκίμια όπως η «Αλληγορία της Αγάπης: Μελέτη για την Μεσαιωνική Παράδοση»και «Η Κατάργηση της Δουλείας του Ανθρώπου», ή το παραδόξως παγανιστικό αριστούργημα του «Έρως και Ψυχή».

Όμως αυτός ο γίγαντας της Συντηρητικής ή Δεξιάς Σκέψης έγινε διάσημος με την σειρά επτά παιδικών βιβλίων με τίτλο «Τα Χρονικά της Νάρνια». Από αυτήν την σειρά η Disney αποφάσισε πριν τρία χρόνια να γυρίσει σε ταινία το δεύτερο βιβλίο, «Το Λιοντάρι, η Μάγισσα και η Ντουλάπα» (‘The Lion, the Witch and the Wardrobe’) σε σκηνοθεσία Άντριου Άνταμσον. Πρόκειται για μια αλληγορία που γράφηκε για να κάνει τα παιδιά να δεχθούν πιο εύκολα την Διδασκαλία του Ιησού, που εμφανίζεται στην Νάρνια με την μορφή ενός λιονταριού. Βέβαια το λιοντάρι είναι το αιώνιο σύμβολο της Αγγλίας και η ταύτιση Αγγλίας και Ιησού αντανακλά την ποίηση του ενορατικού Ρομαντικού ποιητή Ουϊλλιαμ Μπλέηκ που έγραφε στο μεγάλο του ποίημα «Ιερουσαλήμ»: «Η Ιερουσαλήμ (σ.σ. το Βασίλειο του Ιησού) είναι ο απελευθερωτής της Αλβιόνος».

Ας πάμε όμως στην υπόθεση της ταινίας. Την περίοδο του βομβαρδισμό του Λονδίνου από τα γερμανικά «στούκας», τα τέσσερα παιδιά της Λονδρέζικης οικογένειας Πρέσιβεν πάνε να ζήσουν για ασφάλεια στον πύργο ενός μονόχνωτου καθηγητή στην επαρχία. Στον τεράστιο πύργο ο Πήτερ(Γουϊλλιαμ Μόσλεϋ), ο Έντμοντ (Σκάνταρ Κεϋνς), η Σούζαν (Άννα Παπλγουελ) και η μικρή Λούσυ (η Τζώρτζι Χένλεϋ που κλέβει την παράσταση) θα βρουν ένα παράδεισο των παιχνιδιών. Στην διάρκεια του κρυφτού η μικρή Λούσυ θα κρυφτεί σε μια μαγική ντουλάπα και θα βρεθεί στον φανταστικό κόσμο της Νάρνια. Εκεί χάρις στην γνωριμία με ένα φαύνο, τον Τούρνους, θα μάθει για την Λευκή Μάγισσα Τζάντις (Τίλντα Σουϊντον), που αυτοαποκαλείται Βασίλισσα της Νάρνια, και την κατάρα που έχει προκαλέσει να υπάρχει μονίμως χειμώνας, αλλά ποτέ Χριστούγεννα. Μόνοι της εχθροί της οι άνθρωποι τους οποίους κυνηγά για να εξαφανίσει. Η Λούσυ θα επιστρέψει στην πραγματικότητα και θα ανακοινώσει την ανακάλυψη της στα αδέλφια της, χωρίς όμως να γίνει πιστευτή.

Όταν ο Εντμοντ θα μπεί και αυτός στην ντουλάπα, θα χαθεί στην Νάρνια και θα ανακαλυφθεί από την Τζάντις που ταξιδεύει με το έλκηθρο της. Εκεί θα τον δελεάσει με λουκούμια, μια σαφής αναφοράς στην δοκιμασία του μήλου από την Εύα, αλλά και την φράση του Παύλου στην «Προς Φιλιππήσιους Επιστολή» όπου γράφει: «Κλαίων λέγω πολλοί είναι εχθροί του Σταυρού του Χριστού, των οποίων το τέλος είναι απώλεια, των οποίων ο Θεός είναι η κοιλία και η δόξα αυτών είναι εν τη αισχύνη αυτών, οίτινες φρονούσι τα επίγεια». Ενώ τον δελεάζει, λέγοντας του πως αν της πάει τα άλλα τρία αδέλφια του στον Πύργο της θα τον κάνει πρίγκιπα. Μία σαφής αναφορά στην δοκιμασία του Ιησού από τον Σατανά στην έρημο όπου τον δελέασε προσφέροντας Του εξουσία. Όταν δε, γυρίσει στα αδέλφια του θα πει ότι παρέστησε στα ψέματα ότι πίστευε την Λούσυ, διαπράττοντας πέρα από την αμαρτία της λαιμαργίας, και την αμαρτία του ψεύδους.

Κάποια στιγμή και τα τέσσερα αδέλφια θα κρυφτούν στην ντουλάπα και θα ανακαλύψουν μια νέα και πιο ενδιαφέρουσα ζωή στην Νάρνια (αναφορά στον Χριστιανισμό ως πύλη σε μία Καινούργια Ζωή κατά τον Απόστολο Παύλο). Εκεί θα μάθουν από ένα ζευγάρι καστόρων με ανθρώπινη φωνή για τον πραγματικό Βασιλιά της Νάρνια, το λιοντάρι Ασλάν, (Aslan είναι το λιοντάρι στα τούρκικα) που θα κυριαρχήσει όταν δύο γιοί του Αδάμ και δύο κόρες της Εύας νικήσουν την Λευκή Μάγισσα. Τώρα που ήρθαν τα τέσσερα αδέλφια θα πραγματοποιηθεί η προφητεία. Όμως ο Έντμοντ θα προδώσει τα αδέλφια του, εγκαταλείποντας το σπίτι των καστόρων για να πάει στον Πύργο να γευθεί περισσότερα λουκούμια και να γίνει πρίγκιπας. Ενώ κάτω από τις απειλές της Τζάντι θα προδώσει το σχέδιο των καστόρων. Η ομοιότητα με τον Ιούδα είναι φανερή.

Και ενώ τα λυκόσκυλα της Λευκής Μάγισσας ψάχνουν τα άλλα τρία αδέλφια, ένας υπηρέτης του Ασλάν θα τους δώσει κατάλληλα όπλα για να γίνουν πολεμιστές του Ασλάν/Ιησού, δηλαδή Σταυροφόροι. Τα παιδιά θα περάσουν διάφορες δοκιμασίες πριν να ενωθούν με ένα στρατό από κενταύρους και άλλα φανταστικά πλάσματα. Με άλλα λόγια έχουμε μια εξύμνηση του ιπποτικού ιδεώδους, που υπήρξε η βάση της Δεξιάς Κουλτούρας.

Αλλά την κρίσιμη στιγμή πριν την μάχη, η Λευκή Μάγισσα θα διεκδικήσει βάσει των νόμων της Νάρνια την ζωή του Έντμοντ ως προδότη. Όμως ο Ασλάν θεωρεί ότι η προδοσία δεν βαραίνει τον Έντμοντ γιατί τα λουκούμια ήταν μαγεμένα και προτείνει να πάρει την θέση του Έντμοντ στην θυσία. Με άλλα λόγια ο Ασλάν θυσιάζεται για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες του Έντμοντ. Αλλά πριν θυσιασθεί περνά τις δοκιμασίες περιφρόνησης, χλευασμού και των βασανισμών που παραπέμπουν στο Μαρτύριο του Ιησού. Είναι πια σαφές ότι ο Ασλάν είναι ο Ιησούς.

Ακολουθεί μία μάχη στην οποία ο Πήτερ αναλαμβάνει την θέση του Ασλάν και ο Έντμοντ πολεμά μαζί με το αδελφό του. Ενώ η Σούζαν και η Λούσυ, σαν την Μαρία και την Μαγδαληνή θρηνούν τον θάνατο του Ασλάν / Ιησού για να τον δουν να ανασταίνεται και να γκρεμίζει την Πέτρινη Τράπεζα, όπου θυσιάστηκε. Ενώ ανασταίνει όσους πέθαναν από το χέρι της Τζάντις και τους στρατολογεί για την Μεγάλη Μάχη ενάντια στο Κακό. Μια αναφορά στην κάθοδο στον Άδη του Ιησού για να σώσει τις ψυχές.

Όταν η Λευκή Μάγισσα σκοτώνεται στην μάχη τα τέσσερα αδέλφια ανακηρύσσονται βασιλιάδες και βασίλισσες. Κάποια στιγμή τους βλέπουμε έφηβους στην Νάρνια, μόνο και μόνο για να τους δούμε την επόμενη στιγμή να επιστρέφουν ως παιδιά στην πραγματικότητα πιο πλούσια πνευματικά από την εμπειρία τους. Με άλλα λόγια αυτή η χριστιανική αλληγορία τελειώνει με αναφορά στον Πλατωνικό Μύθο του Σπηλαίου.

Έτσι έχουμε μια ενδιαφέρουσα ταινία που διδάσκει στα παιδιά το ιπποτικό ιδεώδες και την Χριστιανική διδασκαλία με ένα πολύ έξυπνο τρόπο. Επίσης μπορεί να ειδωθεί ως μια ταινία ενάντια στην ισλαμοποίηση της Ευρώπης, μιας και όπως στην ταινία έχουν απαγορευτεί τα Χριστούγεννα λόγω της πολυπολιτισμικής κοινωνίας και ειδικά τώρα που μετά τις βομβιστικές επιθέσεις ο πατριωτισμός των Εγγλέζων είναι στο αποκορύφωμα του. Πιστεύουμε ότι ο Λιούϊς ζητούσε μια Χριστιανική Ευρώπη και η άποψη μας δεν είναι μακριά από το ιδεώδες του συγγραφέα. Έχετε υπόψη ότι στο βιβλίο η Μάγισσα ανήκει στην μαύρη φυλή αλλά οι παραγωγοί φοβήθηκαν ότι θα τους κατηγορούσαν για ρατσισμό. Ενώ η αντι-ισλαμική χροιά έγινε αντικείμενο κριτικής των «προοδευτικών» δημοσιογράφων. Τόσο το καλύτερο για μας.

Σχ. ΚΟ. Εκτός από το ‘The Lion, the Witch and the Wardrobe’ (2005), έχουν κυκλοφορήσει ‘Prince Caspian’ – ‘Πρίγκιπας Κάσπιαν’ (2008), και ‘The Voyage of the Dawn Treader’ – ‘Ο Ταξιδιώτης της Αυγής’ (2010).

Δείτε τα trailer :

Πηγή

Ορισμένα αποφθέγματα του Λιούϊς :

Η ταπεινοφροσύνη δεν σημαίνει να υποτιμάς τον εαυτό σου, αλλά να σκέφτεσαι λιγότερο τον εαυτό σου.

  

Κανένα καλό έργο δεν γίνεται πουθενά, χωρίς την βοήθεια του Πατέρα των Φώτων.

Επειδή η υπερηφάνεια είναι πνευματικός καρκίνος: καταβροχθίζει κάθε πιθανότητα για αγάπη, ευχαρίστηση η ακόμα και για κοινή λογική.

Η τρυφερότητα είναι υπεύθυνη για τα 9/10 από κάθε σταθερή και διαρκή ευτυχία υπάρχει στην ζωή μας.

Αγάπησε οτιδήποτε και η καρδιά σου θα στραγγίσει και πιθανώς να σπάσει. Αν θέλεις να είσαι σίγουρος ότι θα μείνει ανέγγιχτη, μην την δίνεις σε κανένα, ούτε σε ζώο. Τύλιξε την προσεκτικά με χόμπις και μικρές πολυτέλειες. Απόφυγε κάθε δέσμευση. Κλείδωσε την με ασφάλεια μέσα στην κασετίνα η ακόμα στο φέρετρο του εγωισμού σου. Κλειδωμένος μέσα σε αυτήν την κασετίνα, την ασφαλή, την σκοτεινή την ακίνητη, την χωρίς αέρα, θα αλλάξει. Θα γίνει αρραγής, αδιαπέραστη, χωρίς δυνατότητα λύτρωσης.  ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΑΛΩΤΟΣ

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ