Η Ελβετία διοργανώνει
διαγωνισμό για να ξαναγράψει τον εθνικό της ύμνο, διότι ο σημερινός επικεντρώνεται
στο Θεό.
Πάνω από £ 7.000
προσφέρεται ως έπαθλο για την επανασύνταξη του ύμνου, ο οποίος ονομάζεται Ελβετικός
Ψαλμός και τον οποίον συνέθεσε το 1841,
ο Alberich Zwyssig (1808–1854).
Ο υπεύθυνος του διαγωνισμού
ισχυρίζεται ότι η ελβετική κοινωνία είναι «θρησκευτικά ουδέτερη», αλλά σε μια απογραφή
του 2010 τα δύο τρίτα των Ελβετών αυτοπροσδιορίζονταν ότι ανήκουν σε μια
εκκλησία.
Οι διαγωνιζόμενοι
καλούνται να περιλάβουν στο νέο ύμνο τις αξίες του ελβετικού Συντάγματος, όπως
η δημοκρατία και η αλληλεγγύη, ενώ και η μελωδία θα μπορούσε επίσης να
αναθεωρηθεί.
Αλλά ο Lukas
Niederberger, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τον διαγωνισμό, δήλωσε στο BBC:
"Το πραγματικό πρόβλημα είναι πάνω απ’ όλα το κείμενο."
"Επισήμως ο ύμνος
είναι ένα ψαλμός, μια προσευχή, αλλά φυσικά έχουμε μια ανοιχτή κοινωνία,
θρησκευτικά ουδέτερη.
"Έχουμε άθεους, εκείνους
που δεν πιστεύουν σε ένα μόνο Θεό, έτσι ώστε αυτός ο ύμνος είναι μια δυσκολία».
Είπε επίσης: "Πολλοί
άνθρωποι είναι συντηρητικοί και ο ύμνος είναι συναισθηματικός, αλλά αν ένας
συνθέτης δημιουργεί ένα σούπερ τραγούδι, τότε μπορούμε κι εμείς να αλλάξουμε τη
μελωδία.
«Αλλά αυτό είναι λίγο
δύσκολο για τους συντηρητικούς ανθρώπους, γι’ αυτό λέμε ότι οι διαγωνιζόμενοι
δεν χρειάζεται να αλλάξουν τη μουσική», είπε.
Ένας στίχος του σημερινού
ύμνου, ο οποίος χρονολογείται από το 1800 και υιοθετήθηκε επίσημα το 1981, έχει
ως εξής: «Όταν οι ουρανοί το πρωί γίνονται κόκκινοι / Και ρίχνουν την ακτινοβολία
τους / Εσύ, Κύριε, εμφανίζεσαι στο φως τους.
"Όταν οι Άλπεις λάμψουν
με λαμπρότητα, προσευχήσου στον Θεό, παραδώσου σε Αυτόν,
"Γιατί αισθάνεσαι και
καταλαβαίνεις, γιατί αισθάνεσαι και κατανοείς / Ότι κατοικεί σε αυτή τη γη. Ότι μένει σε αυτή τη γη. "
Ο νικητής θα αποφασιστεί
από μια 25μελή κριτική επιτροπή η οποία περιλαμβάνει ανθρώπους από τον χώρο της
λογοτεχνίας, του αθλητισμού και του yodelling.
Ο διαγωνισμός θα
ξεκινήσει τον Ιανουάριο του επόμενου έτους και θα διαρκέσει έξι μήνες. Το
βραβείο - 10.000 ελβετικά φράγκα - θα απονεμηθεί το 2015.
Σύμφωνα με την απογραφή
του 2010, ένα 20 τοις εκατό είπε ότι δεν έχει καμία θρησκεία.
Σχ. ΚΟ: Εδώ απολαμβάνετε το
"δόγμα" των πολυπολιτισμικών - "ανοικτών" κοινωνιών: Η μειονότητα έχει πάντα, το πάνω χέρι. Η
γνώμη της πάντα είναι ανώτερη από αυτή της πλειοψηφίας. Και γιατί να μην ενοχλεί
όλους αυτούς (το 20%) ο σταυρός στην ελβετική σημαία; Πόσος καιρός θα περάσει
για να γίνει νέος διαγωνισμός για τη «νέα σημαία της χώρας»; Άλλωστε έχουν ήδη εκφραστεί διαμαρτυρίες (βλ. εδώ και εδώ).
2 σχόλια:
Η Ελβετία έχει δεχθεί να σέβεται διεθνεις συνθήκες για ανθρώπινα δικαιώματα κτλ σε μια Άμεση Δημοκρατία αυτά μπορούν να αλλάξουν σύμφωνα με την πλειοψηφία.
Ο καθένας στις μειονότητες μπορεί να λέει οτι θέλει απο την στιγμή που είναι μειονότητα δεν θα γίνει το δικό του. Γιατί απο την στιγμή που γίνει αυτό που θέλει η μειονότητα και οχι η πλειοψηφία τοτε σίγουρα εχει καταλυθεί η δημοκρατία και εχουμε ενα τυραννικό καθεστώς που οι λίγοι επιβάλουν την γνώμη τους στους πολλούς.
Σε μια χώρα με πολλές εθνικότητες ή όταν οι ιθαγενείς γίνουν όσοι ή και λιγότεροι απο τους έποικους θα είναι αστείο να μιλάμε ότι θα μπορέσουμε να έχουμε άμεση δημοκρατία. Θα μάχεται η μια εθνικότητα εναντίον της άλλης και θα προσπαθούν να επιβάλουν το έθνος τους με φασιστικό τρόπο.
Δες εδω:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=7154
http://m.lifo.gr/team/bitsandpieces/33401
Είναι πολύ ανησυχητικό πάντως αυτό που περιγράφουν τα ελληνικά άρθρα. Αποδεικνύουν την κατάληψη των φορέων της παιδείας από αριστερούς και νεοαριστεριστές, για να μπει μέσα όλο το προδοτικό σύνολο. Μπορεί αν και όντως ιστορικά αποδεδειγμένα η οποιαδήποτε μορφή δημοκρατίας να οδηγεί στην καταστροφή, αλλά ποτέ όσο μία κυβέρνηση λομπιστών, που δεν ξέρω ακόμα και αν η έννοια ολιγαρχία είναι επαρκεις για να περιγράψει τον τρόπο αυτής της διακυβέρνησης. Μία άμεση δημοκρατία θα κατάφερνε να περιορίσει προδοτικές τάσεις από κόματα ή και ομάδες που προωθούν κοινωνικές αλλαγές εναντίον των συμπατριωτών τους, άλλο τι θα συνέβαινε με τα οικονομικά ή άλλες πιο πολύπλοκες πολιτικές. τα άρθρα αυτά είναι κατ' εμέ σήμα κινδύνου για το τι συμβαίνει στα πανεπιστήμια και τα σχολεία μας, και περιγράφουν το θράσος και την αποκοπή "διανοούμενων" ανθρώπων από την κοινωνία καθώς και την έλλειψη πατριωτικών συναισθημάτων από την μεριά τους, καθώς και το θράσος που τους προσφέρει ένα πτυχίο.
-Νικόστρατος
Δημοσίευση σχολίου