Οι Σαουδάραβες αρνούνται να δεχτούν Σύριους πρόσφυγες, προσφέρουν όμως βοήθεια για να χτιστούν τεμένη στη Γερμανία

Λέει η γελοιογραφία : «Γιατί δεν τους επιτρέπετε την είσοδο, αγενείς άνθρωποι;»

Καθώς η Ευρώπη αγωνίζεται να αντιμετωπίσει την προσφυγική εισροή, της οποίας το μέγεθος δεν έχει ξαναφανεί από τον Β΄ Π.Π. και μετά, πολλοί διερωτώνται για την αδράνεια των ηγετών των χωρών του Κόλπου και την άρνησή τους να δεχθούν αυτούς που δραπετεύουν από τον πόλεμο στην Συρία, παρά τον πλούτο και την ικανότητα που έχουν να το κάνουν αυτό.

       

Σύμφωνα με εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών, περίπου τέσσερα εκατομμύρια Σύριοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους ως αποτέλεσμα ενός τετραετούς εμφυλίου πολέμου. Η πλειονότητα καταφεύγει σε γειτονικές χώρες της Μέσης Ανατολής, από τις οποίες πολλές είναι φτωχές και έχουν υπερπληθυσμό. Ακόμη και το Ιράκ, που αντιμετωπίζει προβλήματα βίας από τη συριακή σύγκρουση, έχει δεχθεί περίπου 250.000 πρόσφυγες.

Οδηγούμενοι από την έλλειψη πόρων στις χώρες που τους υποδέχονται, οι πρόσφυγες κάνουν απελπισμένες διαδρομές μέχρι την Ευρώπη, όπου ελπίζουν να βρουν μια καλύτερη ζωή. Το περασμένο Σαββατοκύριακο μόνο, τουλάχιστον 20.000 πρόσφυγες (;) εισήλθαν στη Γερμανία από την Ουγγαρία με τρένα, λεωφορεία και με τα πόδια.

«Είμαι ευτυχής που η Γερμανία έχει γίνει μια χώρα που πολλοί άνθρωποι εκτός της Γερμανίας τη συνδέουν με την ελπίδα», είπε η Άγκελα Μέρκελ σε μια συνέντευξη τύπου στο Βερολίνο.

Για τους πρόσφυγες, αυτού του είδους η ελπίδα είναι απούσα σε χώρες που βρίσκονται πλησιέστερα προς τους Σύριους τόσο γεωγραφικά όσο και πολιτισμικά, δηλαδή, τις χώρες του Κόλπου. Στα τέσσερα έτη από την έναρξη του συριακού εμφύλιου πολέμου, ο αριθμός των Συρίων προσφύγων είναι απολύτως μηδέν σε χώρες του ΣΣΚΠΚ (Σημ: Συμβούλιο Συνεργασίας Αραβικών Κρατών του Περσικού Κόλπου, ήτοι, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν, Ομάν, Κουβέιτ).

Αντίθετα, οι αξιωματούχοι των χωρών του Κόλπου έχουν αμυνθεί λέγοντας ότι ήδη πληρώνουν εκατομμύρια σε δωρεές προς τα Ηνωμένα Έθνη για να βοηθήσουν τους πρόσφυγες.

Η Σαουδική Αραβία, που έχει προσφερθεί να βοηθήσει στο χτίσιμο 200 τεμένων στη Γερμανία σε μια προσπάθεια να βοηθήσει τους «μουσουλμάνους αδελφούς» να βρουν ένα σπίτι στην Ευρώπη, έχει αποφύγει εμφανώς να καλωσορίσει ακόμη και έναν από αυτούς τους πρόσφυγες, παρά το γεγονός ότι έχει τεράστια ικανότητα να το πράξει.

Και μόνον η πόλη Μίνα, κοντά στη Μέκκα, έχει τον χώρο και τις εγκαταστάσεις να στεγάσει τρία εκατομμύρια ανθρώπους. Η κοιλάδα των 12 μιλίων είναι γεμάτη από 100.000* κλιματιζόμενες σκηνές, τακτοποιημένες σε νοικοκυρεμένες σειρές και διαχωρισμένες σε πολλά στρατόπεδα. Με εξαίρεση την εποχή του προσκυνήματος Χατζή, ο χώρος είναι εγκαταλελειμμένος όλον τον χρόνο, παρέχοντας αρκετό χώρο και συνθήκες διαβίωσης για τους κατοίκους της.

Παρά την αυξανόμενη κριτική, η Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του ΣΣΚΠΚ παραμένουν ακλόνητες στην απόφασή τους να μην ανοίξουν τα σύνορά τους σε πρόσφυγες. Ειδικοί έχουν προτείνει ότι ο λόγος ίσως είναι ριζωμένος στην απροθυμία των μοναρχιών του Κόλπου να επιτρέψουν 'μη σιωπηλούς' πολιτικά Άραβες στις κοινωνίες τους.

Αλλά το γεγονός ότι η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, που και οι δύο έχουν χρηματοδοτήσει αντάρτες που πολεμούν στον συριακό εμφύλιο πόλεμο, δεν έχουν καλωσορίσει ούτε έναν πρόσφυγα, έχει πυροδοτήσει εκτεταμένη κριτική. Πολλοί έχουν παρατηρήσει ότι τα κράτη του Κόλπου έχουν μεγαλύτερη υποχρέωση να δεχθούν την εγκατάσταση προσφύγων λόγω της πολιτισμικής τους εγγύτητας. Η κριτική έχει εμπνεύσει και το αραβικό hashtag #Welcoming_Syria’s_Refugees_is_a_Gulf_duty.

Παρόλα αυτά, οι μόνοι Σύριοι σ’ αυτές τις χώρες είναι αυτοί που κατάφεραν να εξασφαλίσουν είτε τουριστική βίζα είτε άδεια εργασίας. Και ακόμη και αυτές είναι δύσκολες να αποκτηθούν, όχι γιατί κοστίζουν, αλλά γιατί τα κράτη του Κόλπου φημολογείται ότι έχουν γίνει πιο διστακτικά στην απόδοση τέτοιας βίζας εν όψει της συνεχιζόμενης σύρραξης.

Οι υποστηρικτές των χωρών του Κόλπου έχουν δώσει ένα σωρό δικαιολογίες για το ότι δεν έχουν γίνει αποδεκτοί καθόλου οι πρόσφυγες, δικαιολογίες που κυμαίνονται από αυτές που αναφέρονται σε θέματα υλικοτεχνικά, έως εκείνες που είναι σχεδόν ανόητες.

«Το Κατάρ είναι πολύ μικρό και ήδη προσφέρει δωρεές σε πρόσφυγες στην Ιορδανία, την Τουρκία και το Βόρειο Ιράκ», έγραψε ο Abdullah al-Athbah, αρχισυντάκτης της Αραβικής Εφημερίδας. «Για υλικοτεχνικούς λόγους το Κατάρ δεν μπορεί να υποδεχθεί πρόσφυγες σε μεγάλους αριθμούς και αντί για αυτό το Κατάρ επιλέγει να τους υποστηρίζει οικονομικά».

Ένας αναλυτής από το Κουβέιτ, ο Fahd al-Shelaimi, πρότεινε μάλιστα ότι οι πρόσφυγες θα αισθάνονταν σαν «ξένοι» στα υπερσύγχρονα, και υπερπολυτελή κράτη του Κόλπου.

«Το Κουβέιτ και οι χώρες του Κόλπου είναι ακριβές και δεν αρμόζουν για τη ζωή του πρόσφυγα, αλλά για εργασία**. Η μεταφορές στο Κουβέιτ είναι επίσης ακριβές, ενώ η ζωή στον Λίβανο ή στην Τουρκία είναι φθηνότερη, και επομένως τα χρήματα που πληρώνονται σε πρόσφυγες έχουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα» είπε σε μια τηλεοπτική συνέντευξη.

«Στο κάτω κάτω, δεν μπορείς να δεχθείς άλλους ανθρώπους, από ένα διαφορετικό περιβάλλον, από ένα διαφορετικό μέρος, με ψυχολογικά προβλήματα, προβλήματα νευρικού συστήματος ή τραύματα και να τους βάλεις στις κοινωνίες μας».

Και τα δύο σχόλια αντικατοπτρίζουν την αποκοπή από την πραγματικότητα και τη σοβαρότητα της προσφυγικής κρίσης. Γιατί σίγουρα, οι ευρωπαϊκές χώρες είναι λιγότερο πιθανόν να προσφέρουν ένα κατάλληλο περιβάλλον για να ενσωματωθούν οι πρόσφυγες, ειδικά αν συνυπολογίσουμε τις πολιτισμικές και γλωσσικές διαφορές.

«Οι χώρες του Κόλπου συχνά παραπονούνται ότι η αραβική γλώσσα δεν χρησιμοποιείται αρκετά και ότι ο πολιτισμός μας απειλείται από μεγάλο αριθμό ξένων μεταναστών», σημείωσε ο σχολιαστής από τα ΗΑΕ, Sultan al-Saud. «Εδώ είναι μια ευκαιρία να φιλοξενήσουμε μια ομάδα ανθρώπων που μπορούν να ανακουφίσουν τέτοιες ανησυχίες και χρειάζονται καταφύγιο, δραπετεύοντας από έναν ανηλεή πόλεμο».

* Το άρθρο λέει 10.000 που είναι λάθος. Βλέπε εδώ.

** Διάβασε: Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η χώρα όπου η πλειοψηφία είναι αλλοδαποί και πως τους αντιμετωπίζει

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή