Το Hollywood θέλει να σου πει ότι χωρίς κάποιες αφανείς ιδιοφυείς μαύρες γυναίκες η Αμερική δεν θα έστελνε τον John Glenn στη Σελήνη

Είναι γνωστή η θρησκευτικού τύπου «λατρεία» που έχει η πολιτική ορθότητα για τις γυναίκες και τις «μειονότητες», κυρίως μαύρους, που συνοδεύεται από την προσπάθεια υποβάθμισης και εξοστρακισμού του λευκού αρσενικού. Το παντοδύναμο Χόλυγουντ που έχει αναγάγει την κοινωνική μηχανική σε επιστήμη κάνει το παν για να προωθήσει μία τέτοια ατζέντα. Δεν θα έπρεπε συνεπώς, να προξενήσει έκπληξη η νέα ταινία «Hidden Figures»: Η αληθινή ιστορία των τριών γυναικών μαθηματικών της NASA.

Του Paul Kersey* / ΚΟ

Ο πρόσφατος θάνατος του John Glenn σε ηλικία 95 ετών, είναι ακριβώς μια άλλη υπενθύμιση ότι η εποχή των άπειρων δυνατοτήτων δυστυχώς παρέρχεται. Ο Glenn, ένας πιλότος μαχητικού αεροσκάφους στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Κορέα, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μπήκε σε τροχιά γύρω από τη γη το 1962. (Ήταν ο πρώτος Αμερικανός σε τροχιά γύρω από τη Γη και το πέμπτο άτομο στο διάστημα, μετά από τους Ρώσους κοσμοναύτες Γιούρι Γκαγκάριν και Γκέρμαν Τίτοφ και τους συναδέλφους του στην αποστολή ‘Mercury Seven’ Άλαν Σέπαρντ και Γκας Γκρίσομ). Και αφότου πέθανε ο Glenn «πέθανε» και η δυνατότητα να ανατραπεί μία από τις πιο παράξενες ιστορίες που γεννήθηκαν κατά το τρέχον έτος και είναι έτοιμη να γίνει η οριστική ιστορία των αποστολών Mercury και Apollo: η ταινία “Hidden Figures”, η «ανείπωτη αληθινή ιστορία» ότι μαύρες γυναίκες ήταν η πραγματική δύναμη πίσω από την αμερικάνικη αποστολή εξερεύνησης του διαστήματος. (Η ταινία άρχισε να προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες στις ΗΠΑ στις 6 Ιανουαρίου 2017).

Στο βιβλίο στο οποίο βασίζεται η ταινία, "Hidden Figures: The American Dream and the Untold Story of the Black Women Mathematicians Who Helped Win the Space Race” της αφροαμερικάνας συγγραφέα Margot Lee Shetterly, ο Glenn φέρεται να μιλάει για την Katherine Johnson, το μαύρο γυναικείο εγκέφαλο που φέρεται να είναι πίσω από τις μεγαλύτερες δόξες της NASA.

«Πες στο κορίτσι να ελέγξει τους αριθμούς», είπε ο αστροναύτης. «Αν πει ότι οι αριθμοί είναι καλοί», τους είπε, «είμαι έτοιμος να φύγω».

Υποτίθεται ότι ο Glenn (φώτο κάτω) ζητούσε έναν ακόμη έλεγχο πριν από την πτήση του για το διάστημα - μια αναθεώρηση της τροχιακής πορείας που παρήγαγε ο υπολογιστής IBM 7090.

Με το θάνατο του Γκλεν, χάθηκε η ευκαιρία να μάθουμε αν αυτή η συνομιλία έγινε ποτέ. Αλλά είναι μέρος μιας επίμονης ρεβιζιονιστικής ιστορίας της NASA [Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος], η οποία στην πραγματικότητα στελεχώνονταν σχεδόν εξ ολοκλήρου από λευκούς μέχρι το πρόγραμμα Απόλλων να κλείσει στις αρχές του 1970.

Οι ιστορικοί του διαστημικού προγράμματος αναγνωρίζουν την φοβερή αλήθεια: η NASA, μαζί με τις εταιρείες που εκτελούσαν το συμβατικό έργο κατά τη διάρκεια του Απόλλωνα, ήταν μια αντανάκλαση του εργατικού δυναμικού της αμερικάνικης κοινωνίας στα τέλη της δεκαετίας του 1960 – το οποίο ως επί το πλείστον ήταν λευκό, και κυρίως άνδρες. [Apollo Moon Missions: The Unsung Heroes, by Billy Watkins, 2006, p. 79].

Αλλά η ιστοσελίδα της NASA αναφέρει τώρα ότι η Κάθριν Τζόνσον, μία γαλαζομάτα, με ανοιχτόχρωμο δέρμα μαύρη γυναίκα, υπολόγισε την τροχιά για τον Άλαν Σέπαρντ, τον πρώτο Αμερικανό στο διάστημα ... ακόμα και μετά που η NASA άρχισε να χρησιμοποιεί ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ο John Glenn ζήτησε αυτή προσωπικά να κάνει τον επανέλεγχο των υπολογισμών που είχαν γίνει από τους νέους ηλεκτρονικούς υπολογιστές πριν από την πτήση του Friendship 7 - την αποστολή για την οποία έγινε ο πρώτος Αμερικανός σε τροχιά γύρω από τη Γη". [Katherine Johnson: The Girl Who Loved to Count, NASA.gov, November 24, 2015]

Τα κυρίως λευκά Main Stream Media ήταν αυτά που άρχισαν την κίνηση #OscarsSoWhite (όσκαρ πολύ λευκά). Αυτό βοήθησε να γεννηθεί ένας πόλεμος για την «αληθινή» ιστορία για το πώς μία μαύρη γυναίκα βοήθησε να εκπληρωθεί η υπόσχεσή του John F. Kennedy να στείλει έναν άνθρωπο στο φεγγάρι πριν από το τέλος της δεκαετίας του 1960:

Αλλά η πρόσφατη «αγιοποίηση» της Κάθριν Τζόνσον και της "ανείπωτης" συνεισφοράς της στα απίστευτα επιτεύγματα της NASA δίνει χώρο στην ευπιστία.

- Γιατί η Johnson δεν αναφέρεται στο βιβλίο του John Glenn "John Glenn: A Memoir” ή στο  βιβλίο του Άλαν Σέπαρντ: "Moon Shot: The Inside Story of America's Race to the Moon»;

- Γιατί ο Charles Murray δεν την αναφέρει στο βιβλίο του σχετικά με το πρόγραμμα Απόλλων “Apollo: Race to the Moon”;

- Γιατί η Johnson δεν αναφέρεται στο έπος του Tom Wolfe "The Right Stuff”, που τεκμηριώνει την συγκλονιστική ιστορία της πρώτης ομάδας (λευκών) αστροναυτών της NASA, την Mercury 7;

- Γιατί, ειδικά παραδόξως, η Johnson δεν αναφέρεται στο "We Could Not Fail: The First African Americans in the Space Program”;

- Γιατί η Johnson δεν αναφέρεται ούτε στα περιοδικά ‘Jet’ ή ‘Ebony’, δύο περιοδικά που απευθύνονται στο μαύρο κοινό και σε όλη την δεκαετία του 1960 και του 1970 την πέρασαν θρηνώντας για την έλλειψη μαύρων στη NASA και αναδεικνύοντας ελάσσονος σημασίας επιτεύγματα των μαύρων στο διαστημικό πρόγραμμα.

(Τελικά, η Johnson εμφανίστηκε στο τεύχος της 23ης Μαΐου του 2005 του Jet: "φυσικός, επιστήμονας του διαστήματος και μαθηματικός, η Κάθριν Τζόνσον κέρδισε ένα λεπτό πανεθνικής δημοσιότητας το 1970, όταν έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των υπολογισμών που βοήθησαν το σακατεμένο Apollo 13 επιστρέψει στην πατρίδα με ασφάλεια".

Περιέργως, το άρθρο του Jet αναγνωρίζει ότι υπάρχουν "πολύ λίγα βιβλία που τεκμηριώνουν την ύπαρξη Αφροαμερικανίδων γυναικών και τη θέση τους στην επιστήμη").

+ Γιατί, δεδομένου του υποτιθέμενου ρόλου της στο δράμα του Απόλλων 13, η Τζόνσον δεν εμφανίζεται στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του αστροναύτη Jim Lovell "Lost Moon: The Perilous Voyage of Apollo 13” (που στην συνέχεια έγινε ταινία με τον Τομ Χανκς, το «Απόλλων 13»).

+ Γιατί ο Gene Kranz, ο διευθυντής πτήσης της NASA ρόλο που υποδύεται περίφημα ο Ed Harris στο “Apollo 13”, αδυνατεί να αναφερθεί στην Κάθριν Τζόνσον στην αυτοβιογραφία του "Failure is Not an Option: Mission Control from Mercury to Apollo 13 and Beyond”;

+ Γιατί, ίσως το πιο σημαντικό, η Τζόνσον δεν εμφανίζεται στο "Harlem Princess: The Story of Harry Delaney's Daughter”, την αυτοβιογραφία της Ruth Bates Harris; Η Harris, η οποία πήρε τη δουλειά του Αναπληρωτή Βοηθού Διαχειριστή για την Ισότητα των Ευκαιριών για τη NASA το 1972, ξεκάθαρα είπε, «δεν είδα κανένα άτομο από τις μειονότητες ή γυναίκες ως αστροναύτες. Θα μπορούσα να βοηθήσω να γίνει μια αλλαγή;"

Η Harris εξαπέλυσε έναν πόλεμο για να καταφέρει περισσότεροι μαύροι να εμπλακούν με τη NASA, προσπάθεια που έφερε τελικά ένα ασήμαντο ποσοστό της τάξεως του 5,6 τοις εκατό μη-λευκών το 1973 σε σχέση με ένα δημόσιο οργανισμό όπου ο μέσος όρος των μειονοτήτων που εργάζονται είναι 20 τοις εκατό. [Societal Impact of Spaceflight, 2007, PDF]

+ Γιατί η Τζόνσον δεν εμφανίζεται στο "Beyond Uhura: Star Trek and Other Memories”, της μαύρης ηθοποιό Nichelle Nichols, η οποία έπαιξε το ρόλο της υπολοχαγού Uhura στην εικονική τηλεοπτική σειρά Star Trek; Η Nichols εξαπέλυσε την δική της σταυροφορία εναντίον της συντριπτικά λευκής φύσης της NASA, δίνοντας μια ομιλία το 1977, με τίτλο «Νέες Ευκαιρίες για την ανθρωποποίηση του Διαστήματος», θρηνώντας το πώς λευκή ήταν η διαστημική υπηρεσία και πώς αυτό ήταν «απάνθρωπο» (sic) για τους μη λευκούς ....

Πολλοί κορυφαίοι λευκοί λίμπεραλ στη δεκαετία του 1960 έψαχναν να βρουν έναν τρόπο να μπάσουν ένα μαύρο στο διάστημα. Ο Edward R. Murrow έγραψε μια επιστολή προς τον James E. Webb, τον τότε διαχειριστή της NASA που του ξεκίναγε ως εξής: «Αγαπητέ Jim, γιατί δεν βάζουμε το πρώτο μη-λευκό άνθρωπο στο διάστημα;»

Μόλις το περασμένο έτος, η Κάθριν Τζόνσον τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Ομπάμα, αλλά αυτά τα παράξενα λόγια γράφτηκαν γι 'αυτήν:

«Κανείς δεν ξέρει ότι ο John Glenn δεν θα πετούσε αν η Κάθριν Τζόνσον δεν έλεγχε τα μαθηματικά», είπε η Megan Smith, προϊστάμενη τεχνολογίας του Λευκού Οίκου, τον Οκτώβριο. "Είναι μια καταπληκτική ιστορία, αν και εντελώς άγνωστη".

Η Johnson ποτέ δεν αναφέρθηκε στους New York Times ή στην Washington Post πριν από αυτό το έτος! Δεν βρίσκεται πουθενά σε «αυτό το νέο Ωκεανό», την ολοκληρωμένη εσωτερική ιστορία του προγράμματος Μέρκουρι της NASA.

Πριν από το 2015, οι εφημερίδες Charleston Gazette και Daily Mail είχαν γράψει γι’ αυτήν κάποτε. Η ιστορία εμφανίστηκε στην Gazette το 1977 με την σημείωση ότι είχε τιμηθεί από το Αφρο-αμερικανικό Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο στη Φιλαδέλφεια.

Δεν ανέφερε τίποτα για NASA. Το άρθρο ήταν όλο κι όλο πέντε προτάσεις.

«Είμαστε σε μια χώρα που πολλές φορές έχουμε μια ρεβιζιονιστική ιστορία, και αν ρίξετε μια ματιά στα βιβλία της ιστορίας, πολλές φορές δεν υπάρχουν Αφρο-Αμερικανοί εκεί», είπε ο Leland Melvin, πρώην αφροαμερικάνος αστροναύτης του διαστημικού λεωφορείου.

Κατά τη διάρκεια των αποστολών του Ερμή και του Απόλλωνα, ήταν σημαντικό να μείνει το στερεότυπο των πρώτων επτά αστροναυτών.

«Δεν υπήρχε χώρος για κανέναν άλλο σε αυτή την κουβέντα».

Φρίκη! Όλοι λευκοί!

Ας είμαστε ειλικρινείς: η μόνη "ρεβιζιονιστική" ιστορία σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή είναι η προσπάθεια να πιστέψουν οι Αμερικανοί ότι μια μαύρη γυναίκα ήταν το κλειδί για να στείλει η NASA έναν άνθρωπο στο φεγγάρι.

Η σημερινή Αμερική μπορεί να μην στέλνει ανθρώπους στο φεγγάρι. Αλλά μπορεί να παράγει πολιτικώς ορθούς μύθους,

* Ο Paul Kersey, διαχειριστής του blog SBPDL, είναι ο συγγραφέας, μεταξύ άλλων και του εξαιρετικά πρωτότυπου και μοναδικού βιβλίου “Hollywood in Blackface”.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / πηγή (από εδώ)