Ποιανού μνημείο άραγε παραμένει άθικτο στη Νέα Ορλεάνη;

Μέσα σε όλη την υστερία που περιβάλλει τη βεβήλωση και το γκρέμισμα των μνημείων της Συνομοσπονδίας στη Νέα Ορλεάνη (βλ. εδώ κι εδώ), δεν γίνεται καμία αναφορά στον Τζούντα Π. Μπέντζαμιν (Judah P. Benjamin). Αν και έλαβε επαίνους ως «ο εγκέφαλος της Συνομοσπονδίας» και μάλιστα το πρόσωπό του απεικονίστηκε στο συνομοσπονδιακό χαρτονόμισμα των 2 δολαρίων, πολλοί Νότιοι δεν ξέρουν ποιος ήταν. Εν τούτοις, παρά τον εξέχοντα ρόλο του στην κοινωνία της Νέα Ορλεάνης και στη Συνομοσπονδία, το μνημείο του στέκεται ακόμη 10 μίλια Νοτιοανατολικά της Νέας Ορλεάνης έξω από τη δημόσια βιβλιοθήκη στην περιοχή Belle Chasse.  

Στην φωτογραφία το Μνημείο προς τιμήν του Judah P. Benjamin. Μία σκουριασμένη καμπάνα είναι το μόνο που παρέμεινε από τη φυτεία των 300 στρεμμάτων του, στην οποία καλλιεργούσε ζάχαρη και στην οποία υπήρχε και η πολυτελής 20 δωματίων οικία του, η οποία γκρεμίστηκε το 1960 για να φτιαχτούν δημόσια κτίρια.

Γεννημένος το 1811 από Σεφαρδίτες Εβραίους στο Σαίντ Κρουά, ο Μπέντζαμιν μετανάστευσε στο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας, που ήταν τότε το επίκεντρο του εμπορίου στις ΗΠΑ. Αφού σπούδασε τόσο στην Ακαδημία Φάγιετβιλ όσο και στο Γιέηλ, ο Μπέντζαμιν έγινε δικηγόρος και πήγε στη Νέα Ορλεάνη όπου άρχισε να εργάζεται σε μια νομική εταιρεία. 

Επειδή τα γαλλικά ήταν απαραίτητα για τη δικηγορία στην περιοχή, ο Μπέντζαμιν δίδαξε αγγλικά σε γαλλόφωνους (κρεολούς) με την προϋπόθεση ότι θα αυτοί θα τον δίδασκαν γαλλικά. Εκείνη την περίοδο, ανέπτυξε σχέση με μια από τις μαθήτριές του, την Ναταλί Μπωσέ ντε Σαιν Μαρτέν, κόρη τοπικής εξέχουσας καθολικής οικογένειας κρεολών, την οποία και νυμφεύτηκε.

“Ο Μπέντζαμιν κυριολεκτικά δωροδόκησε για να νυμφευτεί [τη Ναταλί] και το έκανε χωρίς δισταγμό για να προάγει τις φιλοδοξίες του.” – Winston De Ville, The Marriage Contract of Judah P. Benjamin and Natalie St. Martin, 1833.

Τελικώς η επιτυχία του Μπέντζαμιν στη δικηγορία του απέφερε σημαντικό πλούτο που χρησιμοποίησε για να αγοράσει τη Φυτεία Bellechasse μαζί με τουλάχιστον 140 σκλάβους που εργάζονταν σ’ αυτήν. Μετά έγινε μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λουϊζιάνα και κατόπιν Γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών, διορισμένος από το Κόμμα Whig και τις δύο φορές. Την εποχή εκείνη εστάλη ως εκπρόσωπος της Νέας Ορλεάνης σε ένα νομοθετικό συνέδριο όπου επιχειρηματολόγησε με επιτυχία εναντίον της προσμέτρησης των σκλάβων ως τα 2/3 ενός προσώπου για το σκοπό της εκπροσώπησης στις πολιτειακές εκλογές.

Στις 31 Δεκεμβρίου 1860, καθώς πλησίαζε η απόσχιση, ο Μπέντζαμιν έδωσε μια αποχαιρετιστήρια ομιλία στη Γερουσία των ΗΠΑ και γρήγορα έφυγε από την Ουάσιγκτον για τη Νέα Ορλεάνη. Δύο μήνες μετά, διορίστηκε ως Γενικός Εισαγγελέας των Συνομοσπονδιακών Πολιτειών της Αμερικής από τον πρόεδρο της Συνομοσπονδίας Τζέφερσον Ντέιβις. Ο Μπέντζαμιν αργότερα θα διορίζονταν ως Υπουργός Πολέμου τον ίδιο χρόνο και ως Υπουργός Εξωτερικών το 1862.

Με επικείμενη την ήττα της Συνομοσπονδίας το 1865, ο Πρόεδρος Ντέιβις, ο Τζούντα Μπέντζαμιν και άλλα μέλη της κυβέρνησης επιβιβάστηκαν σε ένα τραίνο με προορισμό το Τέξας. Οι συνομοσπονδιακές δυνάμεις παρέμειναν ενεργές εκεί και ο Ντέιβις ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει τον αγώνα. Αλλά ο Μπέντζαμιν έκανε σχέδια για να δραπετεύσει. Ενώ ήταν στην Άμπεβιλ της Νότιας Καρολίνας, ο Μπέντζαμιν είπε στον Ντέιβις ότι θα ήθελε να ταξιδέψει στις Μπαχάμες για να μπορεί καλύτερα να επικοινωνεί με ξένους πράκτορες και τελικά θα τον ξανασυναντούσε στο Τέξας. Ακόμη και οι ιστορικοί παραδέχονται ότι αυτό ήταν ψέμα.

“Ο πραγματιστής Υπουργός Εξωτερικών σχεδόν με βεβαιότητα δεν είχε ποτέ σκοπό να επιτρέψει στον Νότο μετά την αποχώρησή του.” – William C. Davis

Ο Μπέντζαμιν, όντας ένας πραγματιστής δειλός, πήγε κατευθείαν προς τη Φλόριντα, αποφεύγοντας τη σύλληψή του από την Ένωση, υποκρινόμενος ότι είναι είτε Γάλλος που δεν μιλούσε αγγλικά, είτε γεωργός από τη Νότια Καρολίνα. Από την Φλόριντα, επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο για τις Μπαχάμες. Κατά τις επιθεωρήσεις του πλοίου από Αμερικανούς στρατιώτες, υποκρίθηκε ότι ήταν ο μάγειρας του πλοίου, με τους επιθεωρητές να σχολιάζουν ότι ήταν η πρώτη φορά που έβλεπαν Εβραίο να κάνει χειρωνακτική εργασία! Στις Μπαχάμες πήρε ένα πλοίο με προορισμό την Αβάνα και από εκεί πήγε στο Σαουθάμπτον της Αγγλίας, όπου έγινε η επανένωσή του με την οικογένειά του και έζησε το υπόλοιπο της ζωής του γράφοντας και ασκώντας τα νομικά.

Παρά το γεγονός ότι ο Μπέντζαμιν είχε στην ιδιοκτησία του σκλάβους, επιχειρηματολογούσε εναντίον της ανθρώπινης υπόστασής τους και υπηρέτησε στη Συνομοσπονδία σε τρεις διαφορετικές θέσεις, οι ιστορικοί και τα μέλη της φυλής του φαίνεται ότι έχουν περισσότερο καλά λόγια για τον αγαπητό Τζούντα.

“Ήταν ο αρχιτέκτονας της κυβέρνησης των ευγενών (gentlemen)… Ήταν το υπόδειγμα του μυαλού και της φιλοδοξίας που ήλθε στην πόλη εκείνες της ημέρες της δόξης πριν τον Εμφύλιο Πόλεμο… πριν τον πόλεμο, σχεδόν διοικούσε την πολιτεία.” – Lawrence Powell, Καθηγητής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Τουλαίην.

“Οι πολιτικές περιπέτειες του Μπέντζαμιν στη Γερουσία των ΗΠΑ και στην Συνομοσπονδία των Νοτίων Πολιτειών περικλείονταν από δύο εξίσου εντυπωσιακές νομικές σταδιοδρομίες, η μία εδώ στη Νέα Ορλεάνη και η δεύτερη στη Βρετανία.”  – SCJ Ruth Bader Ginsburg

“Ήταν πράγματι μια εξαιρετική φυσιογνωμία διότι ήταν ευφυέστατος, διότι ήταν ικανότατος και διότι επέλεξε όσο μπορούσε να παραμείνει στο παρασκήνιο καθώς ήταν ασφαλές, να παραμείνει κάπως αμέτοχος — εκείνο το μόνιμο χαμόγελό του, που νομίζω ήταν ένας τρόπος να ξεχωρίζει τον εαυτό του και να μη συμμετέχει ” – Eli Evans, Judah P. Benjamin: The Jewish Confederate.

“Αλλά είτε ο Μπέντζαμιν ακολουθούσε τον Ιουδαϊσμό ανοιχτά είτε όχι, ή αν συνεισέφερε σε εβραϊκούς σκοπούς ή όχι, στους Εβραίους του Νότου ήταν σύμβολο ενός ομοθρήσκου που ήταν άνδρας ανάμεσα σε άνδρες.” – Myron Berman, Richmond’s Jewry, 1769-1976

“Μπορούμε εύκολα να αποδείξουμε ότι ο Μπέντζαμιν ήταν η μόνη ιδιοφυΐα στην συνομοσπονδιακή κυβέρνηση. Μπορούμε να δείξουμε ότι η σταδιοδρομία του, με τις αμερικανικές και αγγλικές φάσεις της ήταν πιο λαμπρή από οποιονδήποτε άλλον σημαντικό Συνομοσπονδιακό.” – Robert D. Meade, The Relations Between Judah P. Benjamin and Jefferson Davis: Some New Light on the Working of the Confederate Machine

Βανδαλισμένο άγαλμα του προέδρου της Συνομοσπονδίας Ντέηβις (η κατηγορία: "ήταν ιδιοκτήτης σκλάβων")

Με άλλα λόγια, αντί για τις συνηθισμένες βρισιές όπως «ρατσιστής», «μισαλλόδοξος» και «υπέρμαχος της φυλετικής υπεροχής», (ή και «ιδιοκτήτης σκλάβων») που συνήθως περιγράφουν τους συνομοσπονδιακούς ομολόγους του, ο Μπέντζαμιν μνημονεύεται ως εξαιρετική μορφή, ευφυέστατος, ικανός, εξαιρετικός, η μοναδική ιδιοφυΐα στην κυβέρνηση του Ντέιβις και ένας άνδρας μεταξύ ανδρών. Έχουμε δηλαδή έναν άνθρωπο με τις ίδιες ιδιότητες που οι αντι-λευκοί χρησιμοποιούν για να καταδικάσουν τους Λευκούς Νοτίους, εκτός από μια προφανώς αντισταθμιστική ιδιότητα. Ότι ήταν Εβραίος.

Δεδομένης αυτής της μοναδικής ιδιότητας, αποτελεί «σύμπτωση» το ότι το μνημείο του Ντζούντα Μπέντζαμιν στέκεται ακόμη; Είναι τυχαίο που το όνομά του και η φήμη του ως ιδιοκτήτη σκλάβων δεν έχει ακουστεί από τα χείλη της αντι-λευκής Αριστεράς; Είναι τυχαίο που το μνημείο του παραμένει άθικτο ενώ τα μνημεία των υπολοίπων Νοτίων έχουν γκρεμιστεί;

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή