ΓΕΡΜΑΝΙΑ: 1η Κυριακή του Οκτωβρίου. H Ημέρα των Θυμάτων της Πολύχρωμης Δημοκρατίας

ΦΩΤΟ: Τον Thomas K. από το Bergisch του Γκλάντμπαχ δεν θα τον ξαναδεί η οικογένειά του. Τον χτύπησαν μέχρι θανάτου Τούρκοι πριν από ένα μήνα..

Του Von M. SATTLER (PI News) / ΚΟ

Την πρώτη Κυριακή του Οκτωβρίου θυμόμαστε τα θύματα της Πολύχρωμης Δημοκρατίας. Ο αριθμός των νεκρών και των βιασμένων, των ξυλοδαρμένων, των απειλουμένων και των εξευτελισμένων έχει αυξηθεί φέτος. Όπως πάντα, τα θύματα είναι σχεδόν χωρίς εξαίρεση Γερμανοί, οι δράστες σχεδόν χωρίς εξαίρεση εισβολείς από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική που εγκαταστάθηκαν εδώ από το κράτος. Πως έγινε έτσι η Γερμανία;

Η Ημέρα των Θυμάτων της Πολύχρωμης Δημοκρατίας (Opfer der Bunten Republik) είναι μια ημέρα μνήμης, αλλά και μια ημέρα διαμαρτυρίας ενάντια σε ένα επικίνδυνο, ανεύθυνο κοινωνικό πείραμα, το οποίο απαιτεί ολοένα και περισσότερο φόρο αίματος. Το project "Πολύχρωμη Δημοκρατία" δεν είναι πλέον απλώς ένα τραγουδιστό παραμυθάκι κάποιων ονειροπαρμένων ναρκο-χίπηδων. Σε πολλά μέρη της Γερμανίας, έχει γίνει η φρικτή, αιματηρή πραγματικότητα, η έκταση της οποίας εξακολουθεί να είναι προσεκτικά κρυμμένη από τον προπαγανδιστικό Τύπο.

Μάντεψε ποιό χαμόγελο έσβησε

Η καταγραφή των ονομάτων όλων των νεκρών και βιασμένων, ξυλοδαρμένων και εξευτελισμένων, των περασμένων ετών είναι σχεδόν αδύνατη - είναι πάρα πολλά τα ονόματα. Το να βρεις τον θάνατο ενώ πηγαίνεις για το σπίτι σου όπως συνέβη πριν από λίγες εβδομάδες στο Bergisch Gladbach, το να σε βιάζουν μέσα στο δρόμο υπό το φως της ημέρας, όπως συνέβη πρόσφατα στο Höhenkirchen κοντά στο Μόναχο, το να σε βιάζουν και να σε σκοτώνουν ενώ κάνεις τζόγκινγκ στο πάρκο της πόλης, όπως συνέβη πριν λίγο στη Λειψία - όλα αυτά είναι μια σκοτεινή καθημερινή ρουτίνα στη νέα, πολύχρωμη Γερμανία του σήμερα. Πότε υπήρξε μια τόσο βίαιη, αναρχική εποχή στην ιστορία της Γερμανίας;

Δεν πρέπει να ξεχαστούν τα θύματα της συναισθηματικής κακοποίησης: Κυρίως γυναίκες. Όλες εκείνες που πρέπει να υποστούν τις προσβολές και τις κακοποιήσεις των εισβολέων, οι οποίες πρέπει να κατεβάζουν το κεφάλι τους σιωπηλά, όταν τις ακούν να τις αποκαλούν «βρωμο-χοιρινοφάγες» ή «γερμανίδες τσούλες». Η δασκάλα που στέκεται μπροστά από μια ομάδα παιδιών εισβολέων που την κάνουν να καταριέται το επάγγελμά της, το οποίο κάποτε ασκούσε με μεγάλη χαρά. Η νεαρή γυναίκα που επιλέγει να φορέσει μακρύ παντελόνι αντί για μια φούστα το καλοκαίρι, από το φόβο μήπως την χτυπήσει κάποιος τυχαίος ασιάτης με τα λιπαρά δάχτυλά του. Ο νεαρός Γερμανός που περιμένει μάταια απάντηση στην αίτησή του για δουλειά σε δημόσια υπηρεσία, καθώς υπάρχει μια «ποσόστωση» εισβολέων που πρέπει να προσληφθούν, και το εγκληματικό μας κράτος έχει επιστρέψει στο να κρίνει τους ανθρώπους με βάση τη φυλή τους και όχι τα προσόντα τους. Αυτοί οι άνθρωποι, επίσης, είναι θύματα της Πολύχρωμης Δημοκρατίας.

Για όλη αυτή την πραγματικότητα στη Γερμανία, η προπαγάνδα έχει επιβάλει την σιωπή. Για τις απώλειες από το τρομοκρατικό χτύπημα στο Βερολίνο τα Χριστούγεννα, για το οποίο είναι υπεύθυνος ένας βρωμιάρης άραβας, πρέπει επίπονα να συγκεντρώσουμε τα ονόματα από το διαδίκτυο. Κανένας δήμαρχος ποτέ δεν θα ονομάσει μια πλατεία με το όνομά τους - είναι απλά νεκροί Γερμανοί και όχι νεκροί Τούρκοι. Οι εγκληματίες στο γραφείο της καγκελάριου, οι εγκληματίες στο καρτέλ των πολιτικών κομμάτων, οι εγκληματίες στους εκδοτικούς οίκους - είναι όλοι διοργανωτές της μεγάλης σιωπής, όταν η σκοτεινή πραγματικότητα δεν ταιριάζει στην χαζοχαρούμενη, πολύχρωμη προπαγάνδα τους.

Ο καθένας μπορεί με τον τρόπο του να θυμηθεί τα θύματα της Πολύχρωμης Δημοκρατίας σήμερα: Μια στιγμή σιωπηλής σκέψης, μια σκέψη για τους αγαπημένους του, ένα αναμμένο κερί στο παράθυρο. Ή λιγότερο ανεκτική, λιγότερο πενιχρή: Ένα θυμωμένο μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στα καλόπαιδα που δουλεύουν στο Γραφείο Μετανάστευσης που εγκαθιστούν τους εισβολείς στη χώρα μας. Ένα σημάδι διαμαρτυρίας προς την κόρη του αγαπητού ιεροκήρυκα (Μέρκελ), που κηρύττει κάθε Κυριακή για τους χρυσούς της άραβες, αλλά ποτέ δεν έχει να πει ούτε μια λέξη για τα θύματά τους. Αυτό δεν πρόκειται να κάνει τους νεκρούς να επανέλθουν στη ζωή, ούτε να βοηθήσει μια βιασμένη γυναίκα να ξεπεράσει την φρικτή εμπειρία της. Όμως, τα θύματα της Πολύχρωμης Δημοκρατίας αξίζουν να τους αφιερώνουμε τουλάχιστον μια μέρα το χρόνο δείχνοντάς τους ότι: Δεν σας έχουμε ξεχάσει, δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ, ξέρουμε ποιοι είναι οι δράστες πίσω από τους δράστες και τους κατηγορούμε!

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / πηγή