Richard Jewell: Ένας ήρωας από αυτούς που το σύστημα αγαπά να μισεί

Προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους η τελευταία ταινία του ακούραστου και "αειθαλούς" Clint Eastwood (κλείνει φέτος τα 90!) “Richard Jewell” («Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ» ο τίτλος στα ελληνικά), που απεικονίζει τον Richard Jewell, τον άνθρωπο που ως φύλακας κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα των ΗΠΑ (1996), εντόπισε στις 27 Ιουλίου στο κατάμεστο από κόσμο Ολυμπιακό Πάρκο, μια τσάντα που είχε έναν εκρηκτικό μηχανισμό (με καρφιά) λίγο προτού εκραγεί. Ενημερώνοντας αμέσως την αστυνομία και τον κόσμο που ήταν εκεί για να παρακολουθήσει μία συναυλία, κατάφερε να σώσει πάρα πολλούς από την ισχυρή έκρηξη, η οποία κόστισε τελικά, την ζωή σε δύο άτομα. Όμως μέσα σε ελάχιστο χρόνο ο ευτραφής και καλοκάγαθος Jewell από ήρωας γίνεται «Νο 1 ύποπτος». 

Τον Jewell υποδύεται πολύ καλά ο μάλλον άγνωστος ηθοποιός Paul Walter Hauser, ενώ μαζί του παίζουν και οι: Sam Rockwell, στον ρόλο του δικηγόρου (Watson Bryant) που τον υπερασπίζεται, έναν δικηγόρο ακινήτων, ο οποίος μέχρι την στιγμή που αναλαμβάνει την υπόθεση, δείχνει να "φυτοζωεί" επαγγελματικά, και ο οποίος διακατέχεται από αισθήματα καχυποψίας έως αντιπάθειας για το κράτος (στον τοίχο του γραφείου του υπάρχει αυτοκόλλητο που λέει "φοβάμαι πιο πολύ την κυβέρνηση και όχι την τρομοκρατία"), η εξαιρετική Kathy Bates, στον ρόλο της μητέρας του πρωταγωνιστή (Barbara "Bobi" Jewell), μιας "κλασσικής" μάνας που δεν μπορείς να μην αγαπήσεις, τον Jon Hamm τον πονηρό πράκτορα του FBI (Tom Shaw) που πιο πολύ μοιάζει να βιάζεται να "κλείσει" την υπόθεση "τυλίγοντας σε μια κόλλα χαρτί" τον "αγαθιάρη" Τζούελ και την Olivia Wilde. στο ρόλο της ξιπασμένης, νευρικής και πονηρής δημοσιογράφου (Kathy Scruggs) που για να καταφέρει να μάθει τα μυστικά του FBI πέφτει στο κρεβάτι με τον πράκτορα Shaw. Μια "μπηχτή" του Κλιντ για τον βρώμικο κόσμο των δημοσιογράφων και των media. 

Για μια ακόμα φορά ο Ίστγουντ σπάει τα στερεότυπα και τις political correct νόρμες του χόλυγουντ και παρουσιάζει ως πρωταγωνιστή έναν απλό «μικροαστό», «κανονικό» λευκό Νότιο άντρα, που ζει με τη μητέρα του (η υποψήφια για Όσκαρ Κάθι Μπέιτς), είναι πατριώτης, πηγαίνει εκκλησία, αγαπάει τα όπλα, πιστεύει ότι υπηρετεί το καλό και έχει τυφλή εμπιστοσύνη στις διωκτικές αρχές και σεβασμό στο κράτος. Όμως οι αρχές (FBI), μαζί με τα media θα του την φέρουν. Ο Τζούελ με λίγα λόγια, εκπροσωπεί τη λευκή αμερικανική εργατική τάξη (που κάποιοι τη χαρακτηρίζουν απαξιωτικά «white trash»). Αυτό ήταν αρκετό για να αρχίσουν κάποιοι «κριτικοί» το παραλήρημα ότι ο Ίστγουντ έχει φτιάξει μια «pro-Trump» ταινία, αφού οι κακοί στην ταινία είναι το FBI και τα media…

Ο Richard Allensworth Jewell γεννήθηκε στο Danville της Virginia, στις 17 Δεκεμβρίου του 1962 και ζούσε στο Woodbury της Georgia. Καθώς ανακαλύπτει την βόμβα και εξαιτίας του σώζονται ζωές, γίνεται ήρωας και διάσημος, ωστόσο, λιγότερο από 72 ώρες αργότερα, το FBI και το μιντιακό κατεστημένο βρίσκουν (χωρίς κανένα στοιχείο) στον Jewell τον τέλειο δράστη “lone bomber”.

Ακολουθούν 88 ημέρες κόλασης για έναν αξιότιμο, συμπονετικό άνδρα που προστάτευσε τη ζωή εκατοντάδων ανθρώπων και παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν κατηγορήθηκε επίσημα για το έγκλημα, υπέστη μια άσκοπη «δίκη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης» με μεγάλο φόρτο στην προσωπική του και επαγγελματική του ζωή. Βρισκόταν υπό συνεχή παρακολούθηση και παρενόχληση από δημοσιογράφους και κάμεραμαν που είχαν «κατασκηνώσει» έξω από το σπίτι του, το FBI διεξήγαγε έρευνες στο σπίτι του δύο φορές, κατάσχοντας εκτός από τα όπλα που είχε (πήγαινε για κυνήγι) και το όχημά του, κάθε είδους προσωπικά του αντικείμενα (όπως ένα βιβλίο που θεωρήθηκε «ύποπτο», τα τάπερ της μάνας του κλπ), θεωρώντας «ύποπτο» τον φίλο του (τον οποίον κατηγόρησαν ότι όχι μόνο ήταν ο «συνεργάτης» του στην τρομοκρατική επίθεση, αλλά και ο gay εραστής του!).

Στην πραγματικότητα, όταν το FBI διεξήγαγε τις έρευνες στο σπίτι του Jewell, το Associated Press την εποχή εκείνη έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην παρουσία της σημαίας του Νότου στο όχημά του ως «απόδειξη» ότι πρόκειται για «ακροδεξιό» τρομοκράτη.

Στην πραγματικότητα όλη η φασαρία έγινε για την επίσημη σημαία της Πολιτείας της Γεωργίας, η οποία υπήρχε στην πινακίδα του φορτηγού του Jewell, η οποία είχε τον γνωστό Dixie Cross. (Η σημαία φαίνεται στην ταινία και στην συνέτευξη Τύπου που δίνει η μητέρα του Jewell και αργότερα στα Γραφεία του FBI. Το "τόλμημα" του Κλιντ Ίστγουντ να μην ντραπεί να δείξει το σύμβολο της χιλιοσυκοφαντημένης σημαίας του Νότου, έκανε τους ιεροεξεταστές της πολιτικής ορθότητας να βγάλουν ακόμα περισσότερη χολή κατά της ταινίας).

Την εποχή εκείνη κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996, υπήρχε μια μακρά διαμάχη για την παρουσία του συμβόλου του Dixie Cross στη σημαία της πολιτείας της Γεωργίας, το οποίο σύμβολο είχε ενσωματωθεί στην σημαία από το 1956 με επίσημη απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων της πολιτείας για να τιμηθεί η εκατονταετία από τον «εμφύλιο» πόλεμο του 1861-1865. Ωστόσο, η χρονική στιγμή της παρουσίας της σημαίας κατά την έναρξη της "Εποχής των Πολιτικών Δικαιωμάτων" οδήγησε σε κατηγορίες από διάφορα λόμπι προώθησης της πολιτικής ορθότητας (κυρίως το NAACP) ότι η σημαία τέθηκε για να υποστηριχθούν οι νόμοι περί φυλετικού διαχωρισμού γνωστοί ως “Jim Crow”. Τα επίσημα αρχεία και η μαρτυρία του σχεδιαστή της σημαίας αποδεικνύουν ότι αυτό δεν είναι αλήθεια, ωστόσο η διαμάχη συνεχίστηκε, καθοδηγούμενη από τα ίδια αριστερά media του συστήματος.

Εναντίον του Jewell τα media επιδόθηκαν σε ένα κυνήγι μαγισσών αφού τον αντιμετώπιζαν μέσα από στερεότυπα ειρωνείας και μίσους. Τον είπαν "Bubba The Bomber" ή "Una-Bubba" (κοροϊδεύοντας το πάχος του και συνδέοντας τον με τον "Unibomber" Ted Kaczynski) και την μητέρα του ως "Una-Mama". Δεν ήταν Αφροαμερικάνος, δεν ήταν «άνθρωπος του χρώματος», δεν ήταν μετανάστης, δεν ήταν ομοφυλόφιλος, δεν ήταν αριστερός και για αυτό είχαν την άδεια να τον «ξεσκίσουν». Ήταν βλέπετε, ένας αγαθός λευκός “straight” άνδρας από το Νότο που ζούσε φτωχικά, και είχε αρχές. Αυτόν τον άνθρωπο και ότι αυτός αντιπροσωπεύει, προστατεύει ο Ίστγουντ με την ταινία του.

Τα ίδια βρώμικα media που υπηρετούν το σύστημα δαιμονοποιώντας όποιον υπερασπίζεται την Σημαία της Συνομοσπονδίας, είναι αυτά που έσπευσαν να "κρεμάσουν" τον Τζούελ το 1996, έναν καλό και αξιότιμο άνθρωπο που έσωσε τις ζωές εκατοντάδων αν όχι χιλιάδων ανθρώπων ανεξαρτήτως του χρώματος του δέρματός τους ή της εθνικότητάς τους.

ΚΟ / εδώ κι εδώ