«Οι γκλομπαλιστές υποκίνησαν τον πόλεμο για να εδραιώσουν την τυραννία της Νέας Παγκόσμιας Τάξης», καταγγέλλει καθολικός αρχιεπίσκοπος

 LifeSiteNews / ΚΟ

Ανάλυση για τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία έξω από το κατεστημένο αφήγημα, από τον Ιταλό καθολικό αρχιεπίσκοπο Carlo Maria Viganò, (που τον είδαμε να υποστηρίζει τον πρόσφατο ξεσηκωμό των Καναδών φορτηγατζήδων κατά των ασφυκτικών μέτρων του Τρυντώ).

Το Αφήγημα των Media

Αν δούμε τι συμβαίνει στην Ουκρανία, χωρίς να παραπλανηθούμε από τις χονδροειδείς παραποιήσεις των mainstream ΜΜΕ, συνειδητοποιούμε ότι ο σεβασμός των δικαιωμάτων του άλλου έχει αγνοηθεί εντελώς. Πράγματι, έχουμε την εντύπωση ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν, το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλουν σκόπιμα να διατηρήσουν μια κατάσταση εμφανούς ανισορροπίας, ακριβώς για να καταστήσουν αδύνατη κάθε προσπάθεια ειρηνικής επίλυσης της ουκρανικής κρίσης. Εδώ έγκειται η σοβαρότητα του προβλήματος. Αυτή είναι η παγίδα που έχει στηθεί τόσο για τη Ρωσία όσο και για την Ουκρανία, οι οποίες και οι δύο χρησιμοποιούνται για να μπορέσει η παγκοσμιοποιητική ελίτ να πραγματοποιήσει το εγκληματικό της σχέδιο.

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ο πλουραλισμός και η ελευθερία του λόγου, που επαινούνται τόσο σε χώρες που ισχυρίζονται ότι είναι δημοκρατικές, αποκηρύσσονται καθημερινά από τη λογοκρισία και τη μισαλλοδοξία απέναντι σε απόψεις που δεν ευθυγραμμίζονται με το επίσημο αφήγημα. Αυτού του είδους οι χειρισμοί έγιναν ο κανόνας κατά τη διάρκεια της λεγόμενης πανδημίας, εις βάρος γιατρών, επιστημόνων και διαφωνούντων δημοσιογράφων, οι οποίοι έχουν απαξιωθεί και εξοστρακιστεί μόνο και μόνο για το γεγονός ότι τόλμησαν να αμφισβητήσουν την αποτελεσματικότητα των πειραματικών σκευασμάτων. Δύο χρόνια αργότερα, η αλήθεια για τις αρνητικές επιπτώσεις και την ατυχή διαχείριση της υγειονομικής κρίσης έχει αποδείξει ότι έχουν δίκιο, αλλά η αλήθεια αγνοείται πεισματικά γιατί δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που ήθελε και θέλει το σύστημα σήμερα.

Εάν τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης μπόρεσαν μέχρι τώρα να ψευστούν ξεδιάντροπα για ένα θέμα αυστηρής επιστημονικής σημασίας, διαδίδοντας ψέματα και κρύβοντας την πραγματικότητα, θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί, στην παρούσα κατάσταση, θα έπρεπε ξαφνικά να ξαναβρούν την ειλικρίνεια και τον σεβασμό στον κώδικα ηθικής που απορρίφθηκε ευρέως με τον COVID.

Αλλά εάν αυτή η κολοσσιαία απάτη υποστηρίζεται και διαδίδεται από τα μέσα ενημέρωσης, η ευθύνη για την καταστροφή βαραίνει και τα εθνικά και διεθνή ιδρύματα υγείας, τις κυβερνήσεις, τους δικαστές, τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου και την ίδια την ιεραρχία – ο καθένας στη δική του σφαίρα επιρροής στο να υποστηρίζει ενεργά ή να αποτυγχάνει να αντιταχθεί στο αφήγημα – μια καταστροφή που έχει επηρεάσει δισεκατομμύρια ανθρώπους στην υγεία τους, την περιουσία τους, την άσκηση των ατομικών τους δικαιωμάτων και ακόμη και την ίδια τη ζωή τους. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι όλοι αυτοί θα μπορούσαν ξαφνικά να δείξουν ίχνη αξιοπρέπειας και συμπάθειας για τους πολίτες και την πατρίδα τους όταν ένας πόλεμος απειλεί την ασφάλεια και την οικονομία τους.

Καταλαβαίνουμε ότι τα ίδια τα πρακτορεία ειδήσεων, οι πολιτικοί και οι δημόσιοι θεσμοί εξαρτώνται από έναν μικρό αριθμό χρηματοπιστωτικών ομάδων που ανήκουν σε μια ολιγαρχία που, στην οποία όλους συνδέει όχι μόνο το χρήμα και η εξουσία, αλλά και ο ιδεολογικός δεσμός που καθοδηγεί τη δράση και την παρέμβασή τους στην πολιτική σε εθνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή η ολιγαρχία δείχνει τα πλοκάμια της στον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και σε «φιλανθρωπικούς» θεσμούς όπως η Ανοικτή Κοινωνία του Τζορτζ Σόρος και το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates.

Όλες αυτές οι οντότητες είναι ιδιωτικές και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό τους, και ταυτόχρονα έχουν την εξουσία να επηρεάζουν τις εθνικές κυβερνήσεις, μεταξύ δικών τους αντιπροσώπων που εκλέγονται ή διορίζονται σε θέσεις κλειδιά. Το παραδέχονται και οι ίδιοι, όταν γίνονται δεκτοί με όλες τις τιμές από αρχηγούς κρατών και παγκόσμιους ηγέτες, τους σέβονται και τους φοβούνται αυτοί οι ηγέτες ως να είναι οι πραγματικοί κύριοι της μοίρας αυτού του κόσμου. Έτσι, αυτοί που κατέχουν την εξουσία στο όνομα του «λαού» αψηφούν τη βούληση του λαού και περιορίζουν τα δικαιώματά του, για να είναι υπάκουοι αυλικοί σε κυρίους που κανείς δεν έχει εκλέξει, αλλά που ωστόσο υπαγορεύουν την πολιτική και οικονομική τους ατζέντα στα έθνη. 

Ερχόμαστε στην κρίση της Ουκρανίας, η οποία μας παρουσιάζεται ως συνέπεια της επεκτατικής αλαζονείας του Βλαντιμίρ Πούτιν απέναντι σε ένα ανεξάρτητο και δημοκρατικό έθνος από το οποίο διεκδικεί παράλογα δικαιώματα. Ο «πολεμοχαρής Πούτιν» λέγεται ότι σφαγιάζει τον ανυπεράσπιστο πληθυσμό, που αντιστέκεται με θάρρος για να υπερασπιστεί την πατρίδα του, τα ιερά σύνορα του έθνους του και τις καταπατημένες ελευθερίες των πολιτών. Ως εκ τούτου, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι «υπερασπιστές της δημοκρατίας», λέγεται ότι δεν μπορούν να επέμβουν μέσω του ΝΑΤΟ για να αποκαταστήσουν την αυτονομία της Ουκρανίας, να εκδιώξουν τον «εισβολέα» και να εγγυηθούν την ειρήνη. Μπροστά στην «αλαζονεία του τυράννου», λέγεται ότι οι λαοί του κόσμου πρέπει να σχηματίσουν ένα κοινό μέτωπο, επιβάλλοντας κυρώσεις στη Ρωσική Ομοσπονδία και στέλνοντας στρατιώτες, όπλα και οικονομική βοήθεια στον «φτωχό» Πρόεδρο Ζελένσκι, τον «εθνικό ήρωα» και «υπερασπιστή» του λαού του. Ως απόδειξη της «βίας» του Πούτιν, τα μέσα ενημέρωσης διέδωσαν εικόνες βομβαρδισμών, στρατιωτικών ερευνών και καταστροφών, αποδίδοντας την ευθύνη στη Ρωσία. Και για να εγγυηθούν μια «διαρκή ειρήνη», η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ ανοίγουν διάπλατα την αγκαλιά τους για να καλωσορίσουν την Ουκρανία ως μέλος. Και για να αποτρέψει τη «σοβιετική προπαγάνδα», η Ευρώπη σκοτώνει τώρα το Russia Today και το Sputnik, προκειμένου να διασφαλίσει ότι οι πληροφορίες είναι «ελεύθερες και ανεξάρτητες».

Αυτή είναι το επίσημο αφήγημα, στο οποίο συμμορφώνονται όλοι. Καθώς βρισκόμαστε σε πόλεμο, η διαφωνία μετατρέπεται αμέσως σε λιποταξία, και όσοι διαφωνούν είναι ένοχοι προδοσίας και αξίζουν σοβαρές κυρώσεις, ξεκινώντας από τον δημόσιο εξοστρακισμό, μια εμπειρία που απέκτησαν καλά με τον COVID εναντίον των «ανεμβολίαστων». Αλλά αν θέλεις να μάθεις την αλήθεια, θα πρέπει να μπορείς να βλέπεις τα πράγματα από διαφορετικές σκοπιές και να κρίνεις τα γεγονότα από αυτό που είναι και όχι από το πώς σου τα παρουσιάζουν.

Η Επέκταση του ΝΑΤΟ

                          

Πρώτα απ 'όλα, είναι απαραίτητο να θυμηθούμε τα γεγονότα, τα οποία δεν επιδέχονται αλλοίωση. Και τα γεγονότα, όσο αν η θύμησή τους εκνευρίζει όσους προσπαθούν να τα λογοκρίνουν, μας λένε ότι από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επεκτείνει τη σφαίρα της πολιτικής και στρατιωτικής τους επιρροής σε όλα σχεδόν τα κράτη-δορυφόρους της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που προσαρτήθηκαν στο ΝΑΤΟ, όπως η Πολωνία, η Τσεχική Δημοκρατία και Ουγγαρία (1999), η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Σλοβενία, η Σλοβακία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία (2004), η Αλβανία και η Κροατία (2009), το Μαυροβούνιο (2017) και τα Σκόπια (2020). Το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται να επεκταθεί στην Ουκρανία, τη Γεωργία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και τη Σερβία. Πρακτικά, η Ρωσική Ομοσπονδία βρίσκεται υπό στρατιωτική απειλή –από βάσεις όπλων και πυραύλων– λίγα μόλις χιλιόμετρα από τα σύνορά της, ενώ δεν έχει στρατιωτική βάση σε παρόμοια εγγύτητα με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

                 

Δεν θέλει πολύ μυαλό να καταλάβουμε ότι μια πιθανή επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, θα προκαλούσε τις νόμιμες διαμαρτυρίες της Ρωσίας, δεδομένου του γεγονότος ότι το 1991 το ΝΑΤΟ δεσμεύτηκε στο Κρεμλίνο να μην επεκταθεί περαιτέρω. Όχι μόνο αυτό: στα τέλη του 2021, το Der Spiegel δημοσίευσε προσχέδια συνθήκης με τις Ηνωμένες Πολιτείες και συμφωνίας με το ΝΑΤΟ για τις εγγυήσεις ασφαλείας (εδώ, εδώ κι εδώ). Η Μόσχα απαίτησε νομικές εγγυήσεις από τους δυτικούς εταίρους της που θα εμπόδιζαν το ΝΑΤΟ από την περαιτέρω επέκταση προς την Ανατολή προσθέτοντας την Ουκρανία στη συμμαχία και επίσης από τη δημιουργία στρατιωτικών βάσεων σε μετασοβιετικές χώρες. Οι προτάσεις περιείχαν επίσης μια ρήτρα για τη μη ανάπτυξη επιθετικών όπλων από το ΝΑΤΟ κοντά στα σύνορα της Ρωσίας και για την απόσυρση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη πίσω στις θέσεις τους το 1997.

Όπως μπορούμε να δούμε, το ΝΑΤΟ απέτυχε να τηρήσει τις δεσμεύσεις του έναντι της Ρωσίας ή τουλάχιστον ώθησε την κατάσταση σε μια πολύ ευαίσθητη στιγμή για γεωπολιτικές ισορροπίες. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες –ή μάλλον το αμερικανικό βαθύ κράτος που ανέκτησε την εξουσία μετά την εκλογική νοθεία που έφερε τον Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο – θέλουν να δημιουργήσουν εντάσεις με τη Ρωσία και να εμπλέξουν τους Ευρωπαίους εταίρους της στη σύγκρουση, με ό,τι συνέπειες μπορεί αυτό να έχει.

                                  

Όπως παρατήρησε ο στρατηγός Marco Bertolini, πρώην διοικητής της Κοινής Επιχειρησιακής Διοίκησης Κορυφής: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν κέρδισαν απλώς τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά ήθελαν επίσης να ταπεινώσουν [τη Ρωσία] παίρνοντας ό,τι κατά κάποιο τρόπο έπεφτε στην περιοχή επιρροής τους. [Ο Πούτιν] άντεξε με τις χώρες της Βαλτικής, την Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία [που εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ]. Αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο να ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, κάτι το οποίο θα του αφαιρούσε κάθε δυνατότητα πρόσβασης στη Μαύρη Θάλασσα, αντέδρασε» (εδώ). Και προσθέτει: «Υπάρχει πρόβλημα σταθερότητας του καθεστώτος, έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση με έναν αρκετά απίθανο πρωθυπουργό [Zelenskyy], έναν που προέρχεται από τον κόσμο της διασκέδασης». Ο στρατηγός δεν παραλείπει να θυμηθεί, ότι σε περίπτωση επίθεσης των ΗΠΑ στη Ρωσία, «τα Global Hawks θα πετούν πάνω από την Ουκρανία αναχωρώντας από τη Sigonella [Ιταλία]. Η Ιταλία είναι μια αμερικανική στρατιωτική βάση σε μεγάλο βαθμό. Ο κίνδυνος υπάρχει, είναι παρών και είναι πραγματικός» (εδώ).

Συμφέροντα που προκύπτουν από τον αποκλεισμό των ρωσικών προμηθειών φυσικού αερίου

                        

Θα πρέπει επίσης να αναρωτηθούμε εάν, πίσω από την αποσταθεροποίηση της λεπτής ισορροπίας μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ρωσίας, κρύβονται και οικονομικά συμφέροντα, που απορρέουν από την ανάγκη των χωρών της ΕΕ να αποκτήσουν αμερικανικό υγρό αέριο αντί του ρωσικού φυσικού αερίου (που είναι πιο οικολογικό).

Η απόφαση της ιταλικής εταιρείας πετρελαίου και φυσικού αερίου ENI να αναστείλει τις επενδύσεις στον αγωγό Blue Stream της Gazprom (από τη Ρωσία στην Τουρκία) συνεπάγεται επίσης τη στέρηση μιας πρόσθετης πηγής ανεφοδιασμού, καθώς τροφοδοτεί τον Διατλαντικό αγωγό (από την Τουρκία στην Ιταλία).              

Επομένως, δεν ακούγεται τυχαίο που, τον Αύγουστο του 2021, ο Zelenskyy δήλωσε ότι θεωρούσε τον αγωγό Nord Stream 2 μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας ως «επικίνδυνο όπλο, όχι μόνο για την Ουκρανία αλλά για όλη την Ευρώπη» (εδώ): παρακάμπτοντας την Ουκρανία, στερεί από το Κίεβο περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ ετησίως έσοδα από τους δασμούς διαμετακόμισης. «Βλέπουμε αυτό το έργο αποκλειστικά μέσα από το πρίσμα της ασφάλειας και το θεωρούμε επικίνδυνο γεωπολιτικό όπλο του Κρεμλίνου», είπε ο Ουκρανός πρόεδρος, συμφωνώντας με την κυβέρνηση Μπάιντεν. Η Αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ δήλωσε: «Εάν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, ο Nord Stream 2 δεν θα προχωρήσει». Και έτσι έγινε, όχι χωρίς σοβαρή οικονομική ζημιά στις γερμανικές επενδύσεις.

Τα Εργαστήρια Βιολογικού Πολέμου των ΗΠΑ στην Ουκρανία

                          

Ακόμα για το θέμα των αμερικανικών συμφερόντων στην Ουκρανία, αξίζει να αναφερθούν τα βιολογικά εργαστήρια που βρίσκονται στην Ουκρανία, τα οποία βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Πενταγώνου και όπου φαίνεται ότι μόνο ειδικοί των ΗΠΑ με διπλωματική ασυλία απασχολούνται απευθείας υπό το αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας.

Θα πρέπει επίσης να θυμηθούμε την καταγγελία που έκανε ο Πούτιν σχετικά με τη συλλογή γονιδιωματικών δεδομένων για τον πληθυσμό, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για βακτηριολογικά όπλα με γενετική επιλογή (εδώ, εδώ κι εδώ). Οι πληροφορίες σχετικά με τη δραστηριότητα εργαστηρίων στην Ουκρανία είναι προφανώς δύσκολο να επιβεβαιωθούν, αλλά είναι κατανοητό ότι η Ρωσική Ομοσπονδία θεώρησε, όχι χωρίς λόγο, ότι αυτά τα εργαστήρια συνιστούν πρόσθετη βακτηριολογική απειλή για την ασφάλεια του πληθυσμού. Η Πρεσβεία των ΗΠΑ έχει αφαιρέσει όλα τα αρχεία που σχετίζονται με το Πρόγραμμα Μείωσης Βιολογικών Απειλών από τον ιστότοπό της (εδώ).

Ο Maurizio Blondet γράφει:

     Στο “Event 201”, το οποίο προσομοίωσε την έκρηξη μιας πανδημίας ένα χρόνο πριν αυτή προκύψει, συμμετείχε (μαζί με τους συνήθςις ύποπτους, Μπιλ και Μελίντα) το Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς με τις ευλογίες του Κέντρου για την Ασφάλεια Υγείας (Center for Health Security). Αυτό το ανθρωπιστικό ίδρυμα είχε για πολύ καιρό ένα λιγότερο αθώο όνομα: ονομαζόταν Κέντρο Στρατηγικών Πολιτικής Βιοάμυνας (Center for Civilian Biodefence Strategies) και δεν ασχολούνταν με την υγεία των Αμερικανών, αλλά μάλλον με το αντίθετο: την απάντηση στις στρατιωτικές επιθέσεις της βιοτρομοκρατίας. Ήταν ουσιαστικά μια πολιτικοστρατιωτική οργάνωση. Όταν πραγματοποίησε το πρώτο της συνέδριο τον Φεβρουάριο του 1999 στην Crystal City στο Arlington της Βιρτζίνια, όπου βρίσκεται το Πεντάγωνο, μαζεύτηκαν 950 γιατροί, στρατιωτικοί, ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι και αξιωματούχοι υγείας για να συμμετάσχουν σε μια άσκηση προσομοίωσης. Ο στόχος της προσομοίωσης ήταν η αντιμετώπιση μιας φανταστικής «στρατιωτικοποιημένης» επίθεσης ευλογιάς. Είναι μόνο η πρώτη από τις ασκήσεις που θα ανθίσει στο Event 201 και στο Pandemic Imposture (εδώ).

Προκύπτουν επίσης πειράματα στον ουκρανικό στρατό (εδώ) και παρεμβάσεις της Αμερικανικής Πρεσβείας σχετικά με τον Ουκρανό εισαγγελέα Λουτσένκο το 2016, ώστε να μην ερευνήσει «έναν κύκλο κεφαλαίων δισεκατομμυρίων μεταξύ του G. Soros και του B. Obama» (εδώ).

Μια έμμεση απειλή για τις επεκτατικές φιλοδοξίες της Κίνας στην Ταϊβάν

                              

Η τρέχουσα ουκρανική κρίση φέρνει δευτερεύουσες, αλλά όχι λιγότερο σοβαρές, συνέπειες στη γεωπολιτική ισορροπία μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν. Η Ρωσία και η Ουκρανία είναι οι μόνοι παραγωγοί παλλαδίου και νέον, τα οποία είναι απαραίτητα για την παραγωγή μικροτσίπ.

      Τα πιθανά αντίποινα της Μόσχας έχουν προσελκύσει περισσότερη προσοχή τις τελευταίες ημέρες αφού η ομάδα έρευνας αγοράς Techcet δημοσίευσε μια έκθεση που υπογραμμίζει την εξάρτηση πολλών κατασκευαστών ημιαγωγών από υλικά ρωσικής και ουκρανικής προέλευσης, όπως νέον, παλλάδιο και άλλα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Techcet, περισσότερο από το 90% των προμηθειών ημιαγωγών νέον των ΗΠΑ προέρχεται από την Ουκρανία, ενώ το 35% του αμερικανικού παλλαδίου προέρχεται από τη Ρωσία. […] Σύμφωνα με την Επιτροπή Διεθνούς Εμπορίου των ΗΠΑ, οι τιμές του νέον αυξήθηκαν κατά 600% πριν από την προσάρτηση της χερσονήσου της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014, επειδή οι εταιρείες τσιπ βασίζονταν σε ορισμένες ουκρανικές εταιρείες […]

Εάν είναι αλήθεια ότι μια κινεζική εισβολή στη Φορμόζα θα έθετε σε κίνδυνο την παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού τεχνολογίας, είναι επίσης αλήθεια ότι μια ξαφνική έλλειψη πρώτων υλών από τη Ρωσία θα μπορούσε να σταματήσει την παραγωγή, έτσι ώστε η νησιωτική χώρα να χάσει την «ασπίδα μικροτσίπ» και να παρακινήσει το Πεκίνο να επιχειρήσει την προσάρτηση της Ταϊπέι (εδώ).

Σύγκρουση συμφερόντων του Μπάιντεν στην Ουκρανία

Ένα άλλο ζήτημα που τείνουμε να μην αναλύουμε σε βάθος είναι αυτό που σχετίζεται με την Burisma, μια εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου που δραστηριοποιείται στην ουκρανική αγορά από το 2002.

    Κατά τη διάρκεια της αμερικανικής προεδρίας του Μπαράκ Ομπάμα (από το 2009 έως το 2017) το δεξί του χέρι με μια «αντιπροσωπεία» για να χειριστεί τη διεθνή πολιτική ήταν ο Τζο Μπάιντεν, και ήταν από τότε που η «προστασία» που πρόσφερε ο Δημοκρατικός ηγέτης των ΗΠΑ δόθηκε στους Ουκρανούς εθνικιστές, μια γραμμή που δημιούργησε την ασυμβίβαστη διαφωνία μεταξύ Κιέβου και Μόσχας. […] Ήταν ο Τζο Μπάιντεν εκείνα τα χρόνια που εφάρμοσε την πολιτική να φέρει την Ουκρανία πιο κοντά στο ΝΑΤΟ. Ήθελε να αφαιρέσει την πολιτική και οικονομική εξουσία από τη Ρωσία. [...] Τα τελευταία χρόνια, το όνομα του Τζο Μπάιντεν συνδέθηκε επίσης με ένα σκάνδαλο για την Ουκρανία που είχε επίσης κλονίσει την υποψηφιότητά του. […] Ήταν Απρίλιος του 2014 όταν η Burisma Holdings, η μεγαλύτερη ενεργειακή εταιρεία στην Ουκρανία (δραστηριοποιείται τόσο στο φυσικό αέριο όσο και στο πετρέλαιο), προσέλαβε τον Χάντερ Μπάιντεν ως σύμβουλο […] με μισθό 50.000 $ το μήνα. Όλα διαφανή, εκτός από το ότι κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών ο Τζο Μπάιντεν συνέχισε την αμερικανική πολιτική με στόχο την ανάκτηση από την Ουκρανία στην κατοχή εκείνων των περιοχών του Ντονμπάς που έχουν γίνει πλέον Δημοκρατίες αναγνωρισμένες από τη Ρωσία. Η περιοχή του Ντόνετσκ πιστεύεται ότι είναι πλούσια σε ανεξερεύνητα κοιτάσματα φυσικού αερίου που έχουν γίνει στόχος της Burisma Holdings. Ένα θέμα εξωτερικής και συνάμα οικονομικής πολιτικής δεν έλαβε την πρέπουσα σημασία από τα αμερικανικά ΜΜΕ εκείνα τα χρόνια (εδώ).

Οι Δημοκρατικοί ισχυρίστηκαν ότι ο Τραμπ δημιούργησε ένα σκάνδαλο στα μέσα ενημέρωσης για να βλάψει την εκστρατεία του Μπάιντεν, αλλά οι κατηγορίες του αποδείχθηκαν αληθινές. Ο ίδιος ο Τζο Μπάιντεν, κατά τη διάρκεια συνάντησης στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων των Ροκφέλερ, παραδέχτηκε ότι παρενέβη στον τότε Πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο και τον Πρωθυπουργό Arsenij Yatseniuk για να αποτρέψει τις έρευνες για τον γιο του Χάντερ από τον γενικό εισαγγελέα Viktor Shokin. Ο Μπάιντεν είχε απειλήσει «να παρακρατήσει την εγγύηση δανείου ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του τον Δεκέμβριο του 2015 στο Κίεβο», αναφέρει η New York Post (εδώ). «Εάν [ο Γενικός Εισαγγελέας Σόκιν] δεν απολυθεί, δεν θα έχετε τα χρήματα» (εδώ κι εδώ). Και ο Εισαγγελέας ουσιαστικά απολύθηκε, σώζοντας τον υιό Μπάιντεν από περαιτέρω σκάνδαλο.

Η παρέμβαση του Μπάιντεν στην πολιτική του Κιέβου, σε αντάλλαγμα για τις ευεργεσίες προς την Burisma και τους διεφθαρμένους ολιγάρχες, επιβεβαιώνει το ενδιαφέρον του σημερινού Προέδρου των ΗΠΑ να προστατεύσει την οικογένειά του και την εικόνα του, τροφοδοτώντας την αναταραχή στην Ουκρανία, ακόμη και έναν πόλεμο. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που χρησιμοποιεί το ρόλο του για να φροντίσει τα δικά του συμφέροντα και να καλύψει τα εγκλήματα των μελών της οικογένειάς του να κυβερνήσει έντιμα και χωρίς να υπόκειται σε εκβιασμό;

Το ουκρανικό πυρηνικό ζήτημα

Τέλος, υπάρχει το θέμα των ουκρανικών πυρηνικών όπλων. Στις 19 Φεβρουαρίου 2022, σε μια διάσκεψη στο Μόναχο, ο Zelenskyy ανακοίνωσε την πρόθεσή του να τερματίσει το Μνημόνιο της Βουδαπέστης (1994), το οποίο απαγορεύει στην Ουκρανία να αναπτύξει, να διαδώσει και να χρησιμοποιήσει ατομικά όπλα. Μεταξύ των άλλων ρητρών του Μνημονίου, υπάρχει επίσης αυτή που υποχρεώνει τη Ρωσία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο να απόσχουν από τη χρήση οικονομικής πίεσης στην Ουκρανία προκειμένου να επηρεάσουν την πολιτική της: η πίεση του ΔΝΤ και των Ηνωμένων Πολιτειών να χορηγήσουν οικονομική βοήθεια σε αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις που συνάδουν με τη Μεγάλη Επανεκκίνηση αποτελούν περαιτέρω παραβίαση της συμφωνίας.

Ο Ουκρανός πρεσβευτής στο Βερολίνο, Andriy Melnyk, υποστήριξε στο ραδιόφωνο Deutschlandfunk το 2021 ότι η Ουκρανία έπρεπε να ανακτήσει το πυρηνικό καθεστώς εάν η χώρα αποτύχει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Οι πυρηνικοί σταθμοί της Ουκρανίας λειτουργούν, ανακατασκευάζονται και συντηρούνται από την κρατική επιχείρηση NAEK Energoatom, η οποία τερμάτισε εντελώς τη σχέση της με ρωσικές εταιρείες μεταξύ 2018 και 2021. Οι κύριοι εταίροι της είναι εταιρείες που προέρχονται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Είναι εύκολο να καταλάβουμε πώς η Ρωσική Ομοσπονδία θεωρεί την πιθανότητα η Ουκρανία να αποκτήσει πυρηνικά όπλα ως απειλή και απαιτεί την προσχώρηση του Κιέβου στο σύμφωνο μη διάδοσης.

ΚΟ / πηγή