
…Πολύ χειρότερο από το Μεγάλο Αδελφό του Orwell είναι η ενσάρκωση του Αντίχριστου. Και πολύ χειρότερο από το συλλογικό νου του Κόμματος είναι η πνευματική πραγματικότητα μιας δαιμονικής πάλης του νου - ενοποιημένη μαζική κατάληψη μέσω της οποίας πνευματικά όντα του κακού καταλαμβάνουν τον ανθρώπινο νου σα νά ‘ναι άδειες τράπεζες πληροφοριών.
Είναι ένας απαίσιος μαζικός κατατρεγμός όπου οι άνθρωποι κάνουν απίστευτα πράγματα ο ένας στον άλλο, φέρνοντας την απανθρωποίηση του Orwell ένα βήμα πιο μπροστά. Η πρόθεση του Κακού μεγιστοποιείται.
Αλλά υπάρχει ακόμα μια διαφορά ανάμεσα στο μελλοντικό Κόσμο του Orwell και την βιβλική πραγματικότητα. Το όραμα που υπάρχει στο ‘δωμάτιο 101’ για την ανθρώπινη φυλή είναι: «η εικόνα μιας μπότας να ποδοπατά ένα ανθρώπινο πρόσωπο για πάντα».

«Έπεσε! Έχει πέσει η μεγάλη Βαβυλώνα! Έχει γίνει ο οίκος των δαιμόνων και το στοιχειωμένο μέρος για κάθε πνεύμα του κακού, για κάθε βρωμερό και απεχθές πουλί. Γιατί όλα τα έθνη ήπιαν από το παράφορο κρασί των αμαρτιών της. Οι βασιλείς της γης αμάρτησαν μαζί της και οι έμποροι της γης γίναν πλούσιοι απ’ την υπερβολική χλιδή της» (Αποκάλυψη 18:2, 3).
Αυτό θα ήταν αδύνατο, αν δεν υπήρχε η πρόσφατα αναδυόμενη πραγματικότητα των κομπιούτερς με τις διακλαδώσεις τους σ’ όλο τον κόσμο. Ο Ιωάννης το είδε αυτό πριν 2.000 χρόνια, 1.000 πριν το Μεσαίωνα. Σκεφτείτε το - ένα σύστημα που θα ήταν δυνατόν μόνο με τεχνολογία του 20ου αιώνα και ο Ιωάννης περιγράφει πως η Παγκόσμια οικονομία καταρρέει σε μια μόνο ώρα. Ήδη βλέπουμε τα χρηματιστήρια της Ν. Υόρκης του Λονδίνου και του Τόκυο να επηρεάζουν το ένα το άλλο, μέσα σε λίγες ώρες. Αλλά ένα ενοποιημένο σύστημα που κάτι πάει τελείως στραβά ξαφνικά -όπως μια κατάρρευση ενός μαζικού συστήματος χρέωσης με διακλαδώσεις- είναι λογικό. Θα μπορούσε πράγματι να συμβεί σε μια ώρα.
Ο John Lennon στο πιθανώς πιο διάσημο και με μεγαλύτερη επιρροή τραγούδι το Imagine φαντάζεται έναν κόσμο χωρίς παράδεισο και κόλαση. Αλλά το ρεφραίν κλειδί, σύντομα ακολουθεί «και ο Κόσμος θα γίνει Ένας». Το τραγούδι του Lennon συνοψίζει το όνειρο για Έναν κόσμο.

Έτσι όπως είναι, είναι ένα Τέρας σαν τον Φρανκεστάιν, τόσο κενό και νεκρό, όσο ένα σώμα χωρίς ψυχή. Είναι το τελικό πείραμα, που είναι καταδικασμένο ν’ αποτύχει. Αυτός ο φτιαχτός παράδεισος θα γίνει η κόλαση στη γη.

Στο τέλος ο κόσμος θα ζητήσει κάτι δραστικό, κάτι που κανένας άνθρωπος ή μηχανή δεν μπορεί να λύσει.
Η εκθαμβωτική αυτοκρατορία που ήρθε σαν ένα ουράνιο τόξο δε θα υπάρχει πια. Η Νέα Παγκόσμια Τάξη θα εξαλειφθεί, θα αντικατασταθεί απ’ τη Νέα Δημιουργία. Μόνο ο Θεός μπορεί να ξαναφτιάξει το σύμπαν - όχι με τα μέσα ανθρώπινης ή διαβολικής πονηριάς, αλλά με μια μόνο λέξη που θα πει απ’ τους ύψιστους ουρανούς!
Από το βιβλίο του Tal Brooke ‘Όταν ο Κόσμος γίνει Ένας’
2 σχόλια:
Πολύ ωραίo το απόσπασμα που δημοσίευσες!! Καθώς όντως όλα καταρρένουν και τελειώνουν είθε ο Χριστός να μας ετοιμάσει για να μας παραλάβει από αυτό το καταστρεφικό σύστημα που προετοιμάζουν οι "άνθρωποι" και που τελικά θα καταστρέψει ο ίδιος ο Θεός! Για να γευτούμε και να ζήσουμε μια νέα αιώνια ζωή...!
Εγώ, λοιπόν, δεν μπορώ να τον φανταστώ καθόλου αυτόν τον "υπέροχο" κόσμο του Imagine και των λοιπών νεοεποχίτικων εξαγγελιών. Νομίζω πως απευθύνονται σε ηλίθιους ή μαστουρωμένους.
Βλέπουμε π.χ. δύο ανθρώπους (συζύγους, συγγενείς, φίλους, συνεταίρους...) και δεν μπορούν να συγκρατηθούν απ' το να αδικήσουν, πληγώσουν, εκμεταλλευθούν... ο ένας τον άλλον. Στην ευρύτερη κοινωνία, βασιλεύει το "πατείς με, πατώ σε" και το "ο θάνατός σου, η ζωή μου". Από πάντα. Σε όλα τα συστήματα.
Πώς, λοιπόν, με ποιον μαγικό τρόπο, η ανθρώπινη κοινωνία θα μετατραπεί, ξαφνικά, σε κοινωνία αγάπης και δικαιοσύνης;
Μόνο με άνωθεν παρέμβαση είναι δυνατόν κάτι τέτοιο. Να χωρίσει η ήρα απ' το στάρι και να εξαλειφθούν οι παράγοντες που διδάσκουν στον άνθρωπο την πονηρία και την αδικία, απ' τα γεννοφάσκια του.
Χωρίς αυτήν την άνωθεν παρέμβαση, με τα ίδια υλικά που έχουμε σήμερα, μόνο μια σούπα "απ' τα ίδια" μπορούμε να φτιάξουμε.
Δημοσίευση σχολίου