Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (ΚΟ) ξημεροβραδιάζεται για να βρει, να μεταφράσει και να παρουσιάσει ειδήσεις και άρθρα συμβατά με την θεματολογία του, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζεται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τα παρατιθέμενα links. Σχόλια και παρεμβάσεις του ΚΟ είναι σε χρώμα ερυθρό. Αν ψάχνεις για mainstream ειδησεογραφία και άποψη, ήρθες στο λάθος μέρος.

got democracy?

got democracy?
"Μη με παραδώσης εις την επιθυμίαν των εχθρών μου· διότι ηγέρθησαν κατ' εμού μάρτυρες ψευδείς και πνέοντες αδικίαν.."

kolokotronis

kolokotronis

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Δουλεία και Χριστιανισμός

Μιας που πιάσαμε το θέμα της δουλείας,,,

Δύο κατηγορίες ανθρώπων παρέλαβε η πρώτη κοινωνία των Χριστιανών: ελεύθερους και δούλους. Είναι αδύνατον στον σημερινό άνθρωπο να αναλογισθεί το χάος που χώριζε τους ελεύθερους από τους δούλους. Οι δούλοι δεν θεωρούντο καν άνθρωποι, θεωρούντο «πράγματα» (‘res’ στα λατινικά). Δεν είχαν κανένα δικαίωμα στην τροφή ούτε στην κατοικία, ούτε στην ζωή τους. Ήταν απόλυτη ιδιοκτησία των κυρίων τους. Και μπορούσε ο κύριός τους, ιδίως στη Ρώμη να τους πουλήσει, όποια ώρα ήθελε, όχι απλώς να τους πουλήσει, αλλά να τους ρίξει στο αμφιθέατρο ως τροφή των θηρίων ή στο ιχθυοτροφείο του ως τροφή των ψαριών ή να τους ακρωτηρίασει για να διασκεδάσουν οι συνδαιτημόνες του. Αναφέρεται ότι ένας Ρωμαίος διοικητής φόνευσε 400 δούλους του. Και αν απεπειρατο να κλέψει ή να δραπετεύσει ο δούλος στην Ρώμη, εστιγματίζετο με πυρακτωμένο σίδηρο στο μέτωπο.

Και μήπως ήσαν μία μικρή μειονότητα οι δούλοι στον αρχαίο κόσμο; Κάθε άλλο. Ήσαν η μεγάλη πλειονότητα. Σε αυτήν την πόλη της σοφίας και των γραμμάτων, στην Αθήνα, επί 30.000 ελευθέρων πολιτών υπήρχαν 400.000 δούλοι, στην Κόρινθο 470.000, στην Αίγινα 460.000, στην Ρώμη 900.000 κ. ο. κ. Και δεν υπήρχε πολίτης τόσο πτωχός, ώστε να μην έχει ένα τουλάχιστον δούλο. Υπήρχαν οικογένειες που είχαν άνω των 50 δούλων. Μεγάλο εμπόριον δούλων διεξήγετο στην ιερά - ονομαζομένην - Δήλο. Εάν τα πράγματα ήσαν κάπως υποφερτά στην ΕΕλλάδα, η κατάσταση ήταν ακόμη χειρότερηστην Ρώμη και από απόψεως αριθμού δούλων και από απόψεως κακομεταχειρίσεως. Οι συνήθεις Ρωμαίοι πολίτες είχαν στην ιδιοκτησία τους 200 δούλους κατά μέσον όρον, οι δε μεγάλοι ιδιοκτήτες έφθαναν να έχουν 10.000 και πλέον! Και ήταν οίκτρό το θέαμα των προς πώλησιν δούλων, που εκτίθεντο στην αγορά γυμνοί με μία πινακίδα στον λαιμό, σαν ζώα....
Την ίδια ώρα φιλόσοφοι μεγάλης ολκής, όπως ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης και
άλλοι, ανέχονταν και παρεδέχονταν την δουλεία. Ο τελευταίος μάλιστα διά σειράς συλλογισμών τονίζει την αναγκαιότητη των δούλων. Δια να είναι οι πολίτες, λέγει ο Αριστοτέλης, απαλλαγμένοι από τις υλικές μέριμνες, πρέπει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας να επωμισθεί αύτές τις φροντίδες. Έτσι οι πολλοί θα είναι δούλοι εξυπηρετούντες τους ολίγους. «Ο δούλος κτήμά τι έμψυχόν έστι», γράφει. Ο δούλος είναι όπως το εργαλείο μιας τέχνης. Και διαφέρει ο δούλος από τον ελεύθερο «όσον ψυχή σώματος και άνθρωπος θηρίου»!

Ο Χριστιανισμός διεκήρυξε «ούκ ενι δούλος ούδέ ελεύθερος».
Στην προς Φιλήμονα επιστολή του αποστόλου Παύλου, ένας δούλος, ονόματι Ονήσιμος, είχε δραπετεύσει, ίσως συνδυάζοντας την δραπέτευση με κλοπή, από τον κύριόν του Φιλήμονα. Συνηθισμένο γεγονός γιά την εποχή. Ο απόστολος τον θεωρεί άξιο για να γράψει ειδική επιστολή, στην οποία επιστρατεύει όλη την θέρμη της αγάπης του για να πείσει τον Φιλήμονα να ξαναδεχθεί τον δραπέτη δούλο, ο οποίος εν τω μεταξύ πίστευσε στον Χριστό και μετενόησε για το αδίκημα. Τον παρακαλεί, όχι απλώς να τον δεχθεί, αλλά να τον δεχθεί «ουκέτι ως δούλον, άλλ’ υπέρ δούλον, αδελφόν αγαπητόν» και επαναλαμβάνει: «προσλαβού αυτόν ως εμέ»! (Δεν του λέει βέβαια, ο απ. Παύλος ότι οφείλει να τον απελευθερώσει. Διαβάζουμε στην επιστολή προς Κορινθίους Α΄ κεφ. 7:  «20. έκαστος εν τη κλήσει η εκλήθη, εν ταύτη μενέτω. 21 δούλος εκλήθης; μη σοι μελέτω· αλλ᾿ ει και δύνασαι ελεύθερος γενέσθαι, μάλλον χρήσαι. Μετ: Καθένας στην κλήση που καλέστηκε, σ’ αυτήν ας μένει. 21 Δούλος κλήθηκες, ας μη σε μέλει. αλλά αν επίσης δύνασαι να γίνεις ελεύθερος, χρησιμοποίησε μάλλον την ευκαιρία.)
 
Οι χριστιανοί κύριοι στην καθημερινή ζωή φέρονταν με αγάπη και ανθρωπισμό στους δούλους τους και τους θεωρούσαν αδελφούς. «Αυτούς που έχομεν δεν είναι δούλοι, αλλά τούς έχομεν και τους ονομάζομεν εν πνεύματι αδελφούς, συνδούλους της θρησκείας», ομολογεί ο Λατίνος συγγραφέας Λακτάντιος (Instit. V 15), όπως και ο απολογητής Αριστείδης. Και ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς τονίζει: «Εις τούς δούλους να φερώμεθα όπως εις τούς εαυτούς μας, διότι είναι άνθρωποι, όπως και ημείς. Διότι, σκέψου, ο Θεός είναι ο ίδιος προς όλους, προς ελευθέρους και προς δούλους» (Παιδαγωγός III, XII 92). Αυστηρότατα επίσης μιλούν προς εκείνους που κακομεταχειρίζονται τους δούλους ο άγιος Κυπριανός προς Δημητριανόν και ο άγιος Γρηγόριος ο Νεοκαισαρείας στην κανονική επιστολή του.
Από το "Quo Vadis" (1951) 
Προσπαθούσαν ακόμη οι Χριστιανοί κύριοι να τους κάνουν Χριστιανούς, αν δεν ήσαν, όπως μαρτυρεί, ο φιλόσοφος Αριστείδης από την απολογία του. Ωραίο παράδειγμα της τιμής που απολάμβαναν οι δούλοι στα χριστιανικά σπίτια αναφέρει ο Αυγουστίνος στις Εξομολογήσεις του (IX βιβλίο). Με πόση ευγνωμοσύνη μιλά εκεί για τή γηραιά χριστιανή δούλη, που είχε αναθρέψει τον παππού του και την μητέρα του με τόση παιδαγωγική ικανότητα και λεπτότητα, με την ευγένειά της και την πλήρη εντιμότητας ζωή της. Εννοείται ότι πολλές φορές απελευθερώνονταν οι δούλοι, είτε με έξοδα του κοινού χριστιανικού ταμείου, όπως η Σαβίνα στην Σμύρνη, είτε από τον ίδιον τον κύριό τους. Τούτο αποδεικνύεται εκτός των άλλων από αρχαιολογικές ανακαλύψεις στην Ρώμη, όπου ο πλούσιος Ερμής αφήνει ελεύθερους τους δούλους του. Πρέπει να σημειωθεί ακόμη η βαρυσήμαντη παρατήρηση του μεγάλου αρχαιολόγου των κατακομβών Ντέ Ρόσι, ο οποίος στις χριστιανικές επιτάφιες επιγραφές ουδέποτε συνάντησε την λέξη δούλος!

Γεμάτη επίσης είναι η αρχαία Ιστορία της Εκκλησίας από παραδείγματα δούλων, που κατέκτησαν ψυχικώς τους κυρίους τους και τους οδήγησαν στον Χριστό. 

Έφτασαν όμως και ακόμη παραπάνω. Από το έσχατο κατάντημα του εξευτελισμού, την δουλεία, υψώθηκαν στον ανώτατο βαθμό του ανθρωπισμού, την αγιότητα. Η Εκκλησία μας έχει ανακηρύξει και δούλους άγιους. Είναι η Βλανδίνα η μάρτυς της Λυών και ο Πορφύριος της Παλαιστίνης και η Φηλικιτάτη της Αφρικής και τόσοι άλλοι.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή: Η Εκκλησία των Μαρτύρων, εκδόσεις ΖΩΗ, 1960 – απόδοση στην δημοτική από ΚΟ.  

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το συγκεκριμένο άρθρο είναι βλακώδες, επιφανειακό και οφθαλμοφανώς γραμμένο απο άνθρωπο που ήθελε να μειώσει όλους τους άλλους για να τονώσει το χριστιανικό του φρόνημα. Είναι δε τόσες οι βλακείες που αραδιάζονται που βαριέμαι να κάθομαι να απαριθμώ τα λάθη και τις ανακρίβειες. Λίγη προσοχή δεν θα ήταν κακό. Κι επίσης ότι είναι Χριστιανικό δεν είναι και τέλειο έτσι;

konion είπε...

Ἀνώνυμε 10 Μαρτίου 2014 - 5:24 π.μ.,

Τὸ μεγάλο προσὸν τοῦ χριστιανισμοῦ εἶναι ἡ μετέπειτα μείξις του μὲ τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς δὲν μπορεὶ νὰ ἀπεμποληθῆ.

Ὁ Χριστιανισμός, ὅσο καὶ νὰ τὸν κατηγοροῦμε, ὄχι μόνο γι' αὐτὰ ποὺ λέει, ἀλλὰ καὶ γι' αὐτὰ ποὺ ἔκαναν οἱ χριστιανοί, εἶναι ἡ κοιτίδα τοῦ δυτικοευρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, εἶναι μέρος τῆς ταυτότητός του.

Ὅσο γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἂς μὴν ξεχνᾶμε ἦταν εἰδοποιὸς διαφορὰ ἀπὸ τοὺς κατακτητές μας τούρκους γιὰ 400 ἔτη.

Ἀπεμπόλισις τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπὸ τὴν Δύσι καὶ ἀπὸ τοὺς ἀκολούθους της (ὅπως ἐμεῖς) σημαίνει κοσμοϊστορικὲς ἀλλαγὲς σὲ βάθος χρόνου. εἶναι σὰν νὰ ζητᾶμε π.χ. ἀπὸ τοὺς ἰνδοὺς νὰ πάψουν νὰ εἶναι βουδιστές. Δὲς ἐπίσης τὴν πρώην Ε.Σ.Σ.Δ., ἡ ὁποῖα βασίσθηκε σὲ ἄλλες ἀρχές, πῶς ζοῦσε ὁ πληθυσμός της, τί καθεστὼς ἦταν κ.λπ.

Τέλος, ὁ καθεὶς δίδει μία προσωπικὴ ἑρμηνεία στὰ γεγονότα καὶ ἀξίζει νὰ τὴν λάμβάνουμε ὑπ' ὄψιν. Μόνον ὁ Πάπας ἔχει τὸ ἀλάθητον.

Ανώνυμος είπε...

Το άρθρο είναι εξαιρετικο, λεπτομερές και εμπεριστατωμένο. Απο το προσβλητικό τρόπο με τον οποίο γραφεί ο προηγούμενος σχολιαστής καταλαβαίνεις ότι δεν έχει ιδέα για καμία ανακρίβειά και κανένα λάθος, γιατί αν είχε θα τα παρέθετε λεπτομερώς. Οσο και αν ορυωνται κάποιοι ο Χριστος έφερε την ουσιαστική αλλαγή στον τρόπο που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε ο ένας τον αλλο

ΒΕ.Λ. είπε...

Ανώνυμε 10 Μαρτίου 2014 - 5:24 π.μ.

δεν έχεις διάθεση για αντίλογο και ανασκευή των γραφομένων, όμως δεν φείδεσαι χρόνου για κατηγορίες και εμπαθείς χαρακτηρισμούς.
Αν η κοσμική τελειότητα σημαίνει φάε, πίε, ευφραίνου αύριο γαρ αποθνήσκωμεν, ε ναι ο χριστιανισμός είναι πολύ μακριά απο αυτή την τελειότητα.

Ανώνυμος είπε...

ΩΡΑΙΟ ΑΡΘΡΟ!ΜΠΡΑΒΟ!

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για το άρθρο και ξύδι ΤΟΠ στους αντίχριστους που θίγεται η προπαγάνδα τους...

Ανώνυμος είπε...

Ο χριστιανισμός καθιερώθηκε και στην Ελλάδα απο την ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Ο χριστιανισμός δεν κατάργησε την δουλεία.

Ο χριστιανισμός καθιέρωσε απολυταρχικά καθεστώτα.

http://anarmodios.wordpress.com/2012/09/23/1-538/

Ανώνυμος είπε...

Ο καθαγιασμός τής δουλείας στον Χριστιανισμό, μέσα από τις «ιερές» γραφές και τα πατερικά κείμενα

http://www.pare-dose.net/4166

Ευχαριστώ κι ευελπιστώ ότι το σχόλιό μου δεν θα το φάει η «μαρμάγκα».

Ανώνυμος είπε...

"συνδούλοι" της θρησκείας ηταν ολοι στον μεσαίωνα που αποφάσιζε η ιερά εξέταση για τους "δούλους του κυρίου".
Στον ελληνικό πολιτισμό τραγικό παράδειγμα ειναι ο θάνατος της Υπατίας και άλλων άθεων και επιστημόνων διότι "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών"


ΒΕ.Λ. είπε...

Γιατί δεν γράφεις και τα υπόλοιπα;

μακάριοι οἱ πενθοῦντες
μακάριοι οἱ πραεῖς
μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην
μακάριοι οἱ ἐλεήμονες
μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ
μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί
μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης
μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό άρθρο. Το "Η Εκκλησία των Μαρτύρων" είναι ένα διαμάντι, χάρηκα για την επιλογή του. Τώρα για τα παιδάκια με τις γνώσεις νηπιαγωγείου, που θρηνούν για το θάνατο της Υπατίας από τους "κακούς Χριστιανούς", για την ιερά εξέταση που ήταν ανύπαρκτη στον Ορθόδοξο κόσμο και την "αβάσταχτη σκληρότητα" των Ρωμαίων προς τους Έλληνες... τουλάχιστον γελάω με παρέα βραδιάτικα!

Ανώνυμος είπε...

Είμαι ο πρώτος σχολιαστής. Δεν μειώνω κανέναν. Άφού λοιπόν το έρθρο είναι εμπεριστατωμένο τότε (απευθυνόμενος σε όσους είναι Ελληνικής υπηκοότητος και ιθαγένειας) τότε γιατί μέμφεστε τους Ιουδαίους συνέχεια αφού α) αυτοί σας "άνοιξαν τα μάτια" μέσω ενός εκπροσώπου τους και β) αφού είναι φορείς ενός τόσο "ανώτερου πνεύματος" τότε γιατί να μην κυριαρχήσουν παγκοσμίως;

Ο κόσμος θα γίνει καλύτερος όταν τα παιδιά του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού θα μάθουν να σέβονται τις καταβολές τους και όχι το "φως εξ ανατολών". Όλα τ αλλα είναι εκ του πονηρού. Αυτά προς το παρόν.

Ανώνυμος είπε...


Θα άξιζε πρώτε σχολιαστή να γίνεις δούλος, για να πραγματώσεις το χωρίο του Αριστοτέλη, που αναφέρεται στο άρθρο και να βιώσεις τη Δημοκρατία της Αρχαίας Ελλάδας. Είσαι και άσχετος και αχάριστος, που δεν αναγνωρίζεις τη δωρεά του Χριστιανισμού σε σένα προσωπικά. Γιατί αν δεν είσαι σήμερα δούλος στον Χριστιανισμό το οφείλεις ανεγκέφαλε. Και πρέπει επιτέλους να καταλάβετε όλοι εσείς πως ο Χριστός είναι πατέρας όλων των ανθρώπων, δεν είναι εθνικιστής. Το Ισραήλ σταύρωσε τον Χριστό ενώ ο Ελληνισμός τον αποδέχτηκε. Γι' αυτό και ο Ελληνισμός δοξάστηκε εν τω Χριστιανισμώ! Τελικά, το παίζεις Έλληνας αλλά συμπεριφέρεσαι σαν Εβραίος. Σαν αυτούς που σταύρωσαν τον Χριστό! Οι Έλληνες αποδέχτηκαν τον Χριστό! Αν είσαι Έλληνας κάνε το ίδιο. Αν είσαι τρολ περαστικά σου!

Ανώνυμος είπε...

Γελάω με το σχόλιο σου 11/3 3:10
Δε το λέω προσβλητικά αλλά είσαι ο κλασσικός τύπος πολεμίου της Εκκλησίας με αρκετές δόσεις αρχαιολατρείας.
Κατ'αρχάς προτού σου απαντήσω, απάντα μου εσύ στο εξής:
α)Γιατί αφού οι πρόγονοί μας ήταν τόσο προχωρημένοι πολιτισμικά, καταδίκασαν είτε σε θάνατο είτε σε εξορία ΟΛΑ τα σπουδαία ονόματα της αρχαιότητας;(Σωκράτης,Πυθαγόρας κτλ)
β)Γιατί στην αρχαία Ελλάδα πρίν την έλευση του Χριστιανισμου στους ελληνιστκους χρόνους, λατρευαν οι πρόγονοί μας τους αυτοκράτορες, αλλά καί ανατολικές θεότητες όπως τον Σέραπη την Ίσιδα και τον Μύθρα;Μαλιστα στην Ακρόπολη υπήρχε Μυθραίον και εκεί αργότερα ο Ιουλιανός τον λέτρευε καθημερινώς
Όταν μου λύσεις αυτές τις απορίες νομίζω οτι και γω με τη σειρά μου θα σου απαντήσω(αν ηδη οι ερωτήσεις μου δεν σου έχουν απαντήσει απο μόνες τους)

SkyWatcher είπε...

Παρακαλώ τους φίλους σχολιαστές που θέλουν να συζητήσουν να μην καταφεύγουν σε χαρακτηρισμούς που προσβάλλουν τον άλλον και «δυναμιτίζουν» το κλίμα. Σε όλο το διαδίκτυο (ακόμα και στο πιο άσχετο θέμα) διεξάγονται «μάχες» Ελλήνων υπερασπιστών ή πολέμιων του Χριστιανισμού, την ίδια ώρα που οι εχθροί στήνουν πάρτι... Όσοι επισκέπτεστε τον ΚΟ και δείχνετε ενδιαφέρον για τις ειδήσεις που παρουσιάζει και κατανοείτε ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο, πιστεύω να καταλαβαίνετε ότι ο εχθρός δεν είναι ο Χριστιανισμός, ούτε η αρχαία Ελλάδα. Αλλά η Νέα Τάξη και η διαδικασία πολτοποίησης των λαών σε μια άμορφη μάζα χωρίς ταυτότητα.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί να πούμε για τον Σωκράτη και τον Πυθαγόρα και όχι για τον Εφιάλτη του Σοφωνίδου ή τον Επίκουρο?

《Ο Πυθαγόρας πέθανε, σύμφωνα με τον Διογένη Λαέρτιο, καθώς προσπαθούσε να διαφύγει από την καταδίωξη Κροτωνιατών που φοβήθηκαν την εγκαθίδρυση τυραννίας λόγο της μεγάλη δύναμης που είχε αποκτήσει αυτός και οι μαθητές του στην πόλη. 》

http://www.invisiblelycans.gr/mia-anipostati-propaganda-kata-tis-elladas-apo-anthellines-pou-oli-prepi-na-diavasete/



Ο Σωκράτης ηταν κατα της δημοκρατίας και υπέρ της ολιγαρχίας. Αποτέλεσμα της διδασκαλίας του και οι "Τριάκοντα Τύραννοι" , η "αριστοκρατία" των Αθηνών, Δοσίλογοι των Σπαρτιατών.
Ο Σωκράτης ο "άθεος" που προτιμούσε τους θεούς της Σπάρτης.

Η γνώμη μου είναι οτι αν τον καταδίκασαν, καλά του έκαναν.



Είμαι κατά της τυραννίας. Αυτό που λατρεύω στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό είναι το δημοκρατικό ήθος των Ελλήνων.

Ακόμα και της Σπάρτης το πολίτευμα αν και μεικτό -ολιγαρχικό ηταν πιο δημοκρατικό απο τώρα.

http://anarmodios.wordpress.com/2013/12/07/1-573/


Για τον Μέγα Ιουλιανό μόνο καλά πράγματα θα μπορούσα να πω.

http://enneaetifotos.blogspot.gr/2014/02/o.html


Αρχαιολάτρης

Ανώνυμος είπε...

Ξέχασα να διευκρινίσω κάτι
Δεν ειμαι ο πρωτος σχολιαστης.(11/3 3:10)

Αρχαιολάτρης

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Ολίγα εμπεριστατωμένα περί δουλείας:
http://www.oodegr.com/oode/grafi/kd/douleia_croix_1.htm
Ο απόστολος Παύλος περί δουλείας και δούλοι πνευματικώς ελεύθεροι:
http://www.oodegr.com/oode/grafi/kd/pavlos_douleia_1.htm
Και μια σημαντική μελέτη για τον "Μέγα Ιουλιανό", που αναφέρει προηγούμενος σχολιαστής:
http://www.oodegr.com/neopaganismos/filosofoi/biblio_ioulianos/perieh.htm
Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα υπερασπιστώ τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ούτε καμιά αυτοκρατορία στο θέμα των δούλων.
Δεν μπορεί να με πείσει κάποιος οτι ο χριστιανισμός πάταξε την δουλεία αφού μέχρι και πριν λίγα χρόνια υπήρχαν σε χριστιανικά κράτη. Ουτε όμως ευθύνεται κατά την γνώμη μου ο χριστιανισμός για την δουλεία που υπήρχε τόσα χρόνια.
Εδω να συμφωνήσω με τον πρώτο σχολιαστή. Δεν γίνεται ο χριστιανισμός να μειώνει τους άλλους για να το παίζει υπερασπιστής του ανθρώπου κατά της δουλείας.
Ο χριστιανισμός ερμηνεύοταν και παρερμηνεύοταν απο τους εκάστοτε εξουσιαστές κατα το δοκούν. Οπότε σαν "εργαλείο" λειτουργούσε και για τους αφέντες και για τους δούλους με χειραγώγηση όλου του συνόλου των πολιτών.
Η εκκλησία του δήμου έγινε εκκλησία των πιστών.

Αρχαιολάτρης



Ανώνυμος είπε...

Οι αιρετικοί "Χριστιανοί" τα έκαναν αυτά Αρχαολάτρη.

Βασισταντινος Ζείλιος είπε...

Ο Απόστολος Παύλος γιατί έγραψε 1) Εφ.6/5,6
2) Τιμ.Α6/1,2
Τίτ. 2/9,10
Πετρ. Α2/18
Καθ υπόδειξιν του Κυρίου
Η καθ υπόδειξιν των Ρωμαίων έγραψε τόσες φορές οι δούλοι να φοβούνται τους εν σάρκα κυρίους τους κλπ κλπ.