Η “Cruzada” του 1936 - 1939

Για την πλευρά των εθνικιστών δεν υπήρχε κάποιος «εμφύλιος πόλεμος». Υπήρχε μια Σταυροφορία (“Cruzada”). Ήταν έντονη αυτή η θρησκευτική διάσταση της σύγκρουσης. Η Ισπανία ως παραδοσιακό μοναρχικό χριστιανικό καθολικό έθνος έπρεπε να διασωθεί από τις ορδές των αθεϊστικών «κόκκινων βαρβάρων». (Στους «κόκκινους» εντάσσονται εκτός από κομμουνιστές και σοσιαλιστές, αναρχικοί, ακόμη και φιλελεύθεροι / λίμπεραλ, που τους ένωνε η λυσσαλέα προσπάθεια εξάλειψης της επιρροής της Εκκλησίας και του χριστιανισμού στην ζωή της Ισπανίας).

   

Οι επίσκοποι της Ισπανίας– όσοι επίσκοποι ήταν ακόμα ζωντανοί καθώς 13 είχαν δολοφονηθεί και δύο ήταν σε εξορία - αυτό το αναγνώρισαν. Δημοσίευσαν μια ποιμαντική επιστολή την 1η Ιουλίου 1937: «Το Εθνικό Κίνημα απελευθέρωσε ένα ρεύμα αγάπης το οποίο επικεντρώθηκε γύρω από το όνομα και την ιστορική ουσία της Ισπανίας, με αποστροφή για τα ξένα στοιχεία που αποβλέπουν στην καταστροφή μας. Και καθώς η αγάπη για την πατρίδα, όταν πνευματικοποιείται μέσα από την αγάπη για τον Ιησού Χριστό, τον Κύριο και Θεό μας, αγγίζει τις κορυφές της χριστιανικής φιλανθρωπίας, έχουμε δει μια έκρηξη πραγματικής φιλανθρωπίας, η οποία έχει βρει τη μέγιστη έκφρασή της στο αίμα χιλιάδων Ισπανών που κραυγάζουν 'Ζήτω η Ισπανία! Ζήτω ο Χριστός ο Βασιλιάς!"

(Με τον όρο "ξένα στοιχεία" οι επίσκοποι, όπως και ο Φράνκο, δεν εννοούσαν μόνο τις δυνάμεις που ήταν ξένες με βάση την φυλή, αλλά και τις πεποιθήσεις και τις ιδέες που ήταν ξένες στο εθνικό καθολικό πνεύμα της Ισπανίας, της "ιστορικής ουσίας", όπως το έθεσαν).

Ο Πάπας Πίος ΧΙΙ το κατέστησε ακόμη πιο σαφές. Σε μια ραδιοφωνική εκπομπή στις 16 Απριλίου 1939 είπε: «Η επίμονη προπαγάνδα και οι αδιάκοπες προσπάθειες των εχθρών του Ιησού Χριστού μας οδηγούν να πιστέψουμε ότι προσπάθησαν να κάνουν την Ισπανία ένα υπέρτατο παράδειγμα των δυνάμεων καταστροφής που θέλουν να εξαπολύσουν σε ολόκληρη τη γη .... Οι σοφοί της Ισπανίας, με τη γενναιοδωρία και την ειλικρίνεια που είναι τα δύο χαρακτηριστικά της ευγένειας μιας ψυχής, ξεσηκώθηκαν αποφασιστικά για να υπερασπιστούν τα ιδεώδη της πίστης και της χριστιανικής ζωής ... και με τη βοήθεια του Θεού ... κατάφεραν να αντισταθούν στην επίθεση αυτών οι οποίοι, εξαπατημένοι από αυτό που πίστευαν ότι ήταν ανθρωπιστικό ιδανικό για την ανακούφιση των οικονομικά ασθενέστερων, στην πραγματικότητα αγωνίστηκαν για την προώθηση του αθεϊσμού".

Όλοι αναγνωρίζουν ότι εάν δεν είναι υπήρχε ο Φράνκο, πιθανόν καμία Σταυροφορία δεν θα είχε ξεκινήσει το 1936 και ίσως δεν θα είχε σταθεί νικηφόρα το 1939. Ίσως, η Ισπανία θα ήταν μια εντελώς διαφορετική χώρα χωρίς αυτόν ως αρχηγό κράτους μέχρι το θάνατό του το 1975. Ήδη έχει γίνει ριζικά διαφορετική στο τέταρτο του αιώνα από τότε.

Κάποιος μπορεί να καταλάβει τις ιδέες του Φράνκο από ένα κινηματογραφικό σενάριο που έγραψε το 1940. Η ταινία, που δεν παρήχθη ποτέ, θα ονομαζόταν “Raza”, (Φυλή) και το θέμα της θα ήταν οι αρετές του ισπανικού λαού. Η Raza θα απεικόνιζε την Ισπανία ως θύμα ξένων δυνάμεων που ζηλεύουν το μεγαλείο της και την τεράστια αυτοκρατορία της. Αυτές οι ξένες δυνάμεις υπονόμευσαν την Αυτοκρατορία και την ίδια την Ισπανία προωθώντας τον Τεκτονισμό, καταστρέφοντας μεταξύ άλλων ισπανικών αρετών, την αίσθηση της τιμής και του καθήκοντος προς την πατρίδα, “la patria”, της οποίας η ψυχή ήταν καθολική. Επίσης, οι ίδιες αυτές ξένες δυνάμεις κατέστρεψαν τους πολιτικούς ηγέτες της Ισπανίας, οι οποίοι συχνά δεν άξιζαν να έχουν αυτές τις θέσεις μέσα στην ισπανική κοινωνία.

Στις κορυφαίες μορφές της «Β΄ ισπανικής δημοκρατίας» βλέπουμε «κόκκινους» όπως ήταν ο Francisco Largo Caballero, ένας Σοσιαλιστής γνωστός ως "ο Ισπανός Λένιν",  ο Αριστερός Ρεπουμπλικανός και σκληροπυρηνικός αντι-καθολικός Μασόνος Manuel Azaña (Μανουέλ Αθάνια) και ο Juan Lopez Negrin, ένας κομμουνιστής και σεξουαλικά διεστραμμένος. Αυτοί και άλλοι άντρες όπως αυτοί εναλλάσσονταν μεταξύ τους στην Προεδρία, την Πρωθυπουργία και άλλες θέσεις κατά τα χρόνια της ύπαρξης της «δημοκρατίας». [Σύμφωνα με την Wikipedia, ο Azaña μπήκε στην Μασονία, προκειμένου να διευκολύνει τις σχέσεις του με το Ριζοσπαστικό Κόμμα (η Στοά Matritense, όπου μυήθηκε, ήταν “λερουξιστική” - από τον Alejandro Lerroux, ηγέτη του Ριζοσπαστικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος) που άρχισε να αντιτάσσεται στην κυβέρνησή του. Σύμφωνα με τον μασόνο ιστορικό Ricardo de la Cierva, «...ο Don Manuel Azaña και πέντε άλλοι υπουργοί της πρώτης κυβέρνησης της Δημοκρατίας υπό την προεδρία του Niceto Alcalá Zamora, που ήταν καθολικός, ήταν μασόνοι… και φυσικά, μια κυβέρνηση στην οποία υπάρχουν έξι υπουργοί μασόνοι είναι μια μασονική κυβέρνηση»].

 
Οι "δημοκρατικοί" μιλούσαν για «ειρήνη», ζητώντας στην πραγματικότητα να σταματήσει  κάθε αντιπολίτευση στις πολιτικές τους και μιλούσαν για «θρησκευτική ελευθερία» (κηρύχθηκε το 1931), που στην πραγματικότητα σήμαινε την εκπλήρωση της θέσης του Manuel Azana ότι «η Ισπανία δεν είναι πλέον καθολική».

Έτσι η προσωρινή κυβέρνηση της νέας δημοκρατίας θέσπισε μια σειρά μέτρων. Νομιμοποιήθηκε το πολιτικό διαζύγιο, έκλεισαν τα σχολεία που λειτουργούσαν από θρησκευτικά τάγματα κλείστηκαν και οι σταυροί απομακρύνθηκαν από τους τοίχους των δημόσιων χώρων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι και τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων απαγορεύτηκε να παρίστανται σε θρησκευτικές λειτουργίες οποιουδήποτε είδους εκτός από ιδιωτικές. Όλα τα υπαίθρια θρησκευτικά γεγονότα – όπως π.χ. οι λιτανείες - απαγορεύτηκαν. Δόθηκε η υπόσχεση ότι ένα νέο σύνταγμα θα απέκλινε απολύτως την Εκκλησία και το κράτος.

Ο Φράνκο ορκίστηκε να υπερασπιστεί τη σημαία του έθνους, αλλά η σημαία ήταν σύμβολο του έθνους, la patria. Η υπεράσπισή της ήταν η πραγματική αποστολή του στρατιώτη. Θα την υπερασπιζόταν όχι μόνο εναντίον της επιβουλής ενός ξένου κράτους, αλλά ακόμη και εναντίον μιας κυβέρνησης που την ατίμαζε, μιας κυβέρνησης που θα έθετε το έθνος υπό τον έλεγχο μιας ξένης εξουσίας. Δεν χρειάζεται πάντα μια ξένη χώρα για να πέσει ένα έθνος. Οι ξένες ιδέες και πεποιθήσεις μπορούν επίσης να αποτελέσουν μια δύναμη απειλητική για την εθνική ζωή. Οι ξένες δυνάμεις, δηλαδή ο φιλελευθερισμός και το «παιδί» του, ο Τεκτονισμός, είχαν συνδυαστεί με την τεράστια υλική δύναμη των ΗΠΑ που έφεραν την ήττα το 1898 και την απώλεια της αυτοκρατορίας. Το καθήκον ενός αξιωματικού παρέμεινε αυτό που ήταν για όλους τους μεγάλους αρχηγούς του παρελθόντος της Ισπανίας, όπως του Ελ Σίντ: να απαλλαγούν τα πάτρια εδάφη από τη βαρβαρότητα. Αυτή η πίστη ήταν εμφανής στον Φράνκο όταν ερωτήθηκε για μια ταινία ντοκιμαντέρ το 1964, όταν ήταν στα εβδομήντα του. Από τις πεποιθήσεις του, ερωτήθηκε, ποια έλπιζε περισσότερο ότι θα αγκαλιαζόταν από τους συμπατριώτες του ως κληρονομιά του από αυτόν; "Ότι είμαστε το πνευματικό αποθεματικό του δυτικού κόσμου", απάντησε. "Έχουμε μια υψηλότατη αποστολή."

«Εμείς οι Ισπανοί δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις», δήλωσε ο Φράνκο στην ομιλία του στη νίκη στη Μαδρίτη στις 19 Μαΐου 1939. «Το εβραϊκό πνεύμα, το οποίο ήταν υπεύθυνο για τη συμμαχία του μεγάλου κεφαλαίου και του μαρξισμού και ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από τόσες πολλές αντι-ισπανικές επαναστατικές συμφωνίες, δεν θα το ξεφορτωθούμε μέσα σε μια μέρα».

Στην δημόσια προσευχή που έκανε στην στρατιωτική εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας στη Μαδρίτη, επίσης στις 19 Μαΐου 1939, όταν η εθνικιστική νίκη γιορτάστηκε με το Te Deum, είπε:

"Κύριε, δέξου ευγενικά την προσπάθεια αυτού του λαού που πάντα ήταν δικός Σου και ο οποίος μαζί με εμένα και στο όνομα Σου έχει με ηρωισμό νικήσει τον εχθρό της αλήθειας σε αυτή την εποχή.

"Κύριε Θεέ, στα χέρια του οποίου είναι όλη η δικαιοσύνη και η εξουσία, δώσε μου τη βοήθειά Σου για να οδηγήσω αυτόν τον λαό στην πλήρη ελευθερία της κυριαρχίας για τη δόξα Σου και εκείνη της Εκκλησίας σου.

«Ώστε όλοι οι άνθρωποι να γνωρίσουν Κύριε, ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του Ζώντος».

Μετά τελείωσε την προσευχή του, έβγαλε το σπαθί του και το έβαλε ενώπιον του βωμού, και υποσχέθηκε στον Θεό και μαζί του όλοι όσοι είχαν συγκεντρωθεί σ’ αυτό τον ιερό τόπο να μην το ξαναβγάλουν εκτός εάν χρειασθεί για την άμυνα της Ισπανίας απέναντι σε μια ξένη εισβολή. Ήταν μια υπόσχεση που θα κρατούσε για το υπόλοιπο της ζωής του.

"Muerte al Bolshevismo! Muerte al Communismo! Muerte al Anarquismo! Viva Cristo Rey! Arriba Europa libre! Deo gratias" (από σχόλιο στο video).

ΚΟ / από εδώ κι εδώ