Πως ένας άνθρωπος δραπέτευσε από το κολαστήριο – στρατόπεδο συγκέντρωσης της κομμουνιστικής Βόρειας Κορέας

Το πρώτο πράγμα που θυμάται είναι μία εκτέλεση. Περπατούσε μαζί με τη μητέρα του σε ένα χωράφι με σιτάρι, όπου φρουροί είχαν περικυκλώσει αρκετές χιλιάδες κρατούμενους. Το αγόρι χώθηκε κάτω από τα πόδια και πήγε μπροστά, όπου είδε φύλακες να δένουν έναν άνθρωπο σε ένα ξύλινο κοντάρι.

Ο Shin In Geun ήταν τεσσάρων χρονών, πάρα πολύ μικρός για να καταλάβει τα λόγια που άκουγε πριν από εκείνη την δολοφονία. Στις δεκάδες εκτελέσεις που είδε, στα χρόνια που ακολούθησαν, θα άκουγε έναν φρουρό να λέει στο κοινό ότι στον κρατούμενο που θα εκτελούσαν είχε προσφερθεί "λύτρωση" μέσω σκληρής εργασίας, αλλά εκείνος απέρριψε την γενναιοδωρία της κυβέρνησης της Βόρειας Κορέας.

Φρουροί γέμισαν με βότσαλα το στόμα του κρατουμένου, του κάλυψαν το κεφάλι με κουκούλα και τον πυροβόλησαν.

Στο στρατόπεδο 14, μια φυλακή για τους πολιτικούς εχθρούς της Βόρειας Κορέας, οι συγκεντρώσεις πάνω των δύο κρατουμένων απαγορευόταν, εκτός από τις εκτελέσεις. Ο καθένας έπρεπε να τις παρακολουθήσει.

Ο Shin In Geun όπως είναι σήμερα

Η νοτιοκορεατική κυβέρνηση εκτιμά ότι υπάρχουν περίπου 154.000 κρατούμενοι στα «στρατόπεδα εργασίας» της Βόρειας Κορέας, ενώ το αμερικανικό υπουργείο εκτιμά ότι ο αριθμός είναι υψηλότερος, γύρω στα 200.000. Το μεγαλύτερο έχει 31 μίλια μήκος και 25 μίλια πλάτος, μια έκταση μεγαλύτερη από την πόλη του Λος Άντζελες. Οι αριθμοί 15 και 18 έχουν «ζώνες επανεκπαίδευσης» όπου οι κρατούμενοι λαμβάνουν «διορθωτική διδασκαλία» στις διδασκαλίες του Κιμ Γιονγκ-ιλ και του Kim Il-sung, και μερικές φορές ελευθερώνονται. Τα υπόλοιπα στρατόπεδα είναι " περιοχές πλήρους ελέγχου" όπου οι καταδικασμένοι δουλεύουν μέχρι θανάτου.

Το στρατόπεδο Shin, ο αριθμός 14, είναι μια πλήρης περιοχή ελέγχου. Ιδρύθηκε γύρω στο 1959 κοντά στην επαρχία Kaechon του Νότιου Pyongan, έχει κατ 'εκτίμηση 15.000 κρατούμενους. Περίπου με 30 μίλια μήκος και 15 μίλια πλάτος, έχει αγροκτήματα, ορυχεία και εργοστάσια μέσα από τις απότομες κοιλάδες των βουνών.

Ο Shin και η μητέρα του έζησαν στο καλύτερο κατάλυμα κρατουμένων στο στρατόπεδο. Είχαν το δικό τους δωμάτιο, όπου κοιμόνταν σε ένα τσιμεντένιο πάτωμα, και μοιράζονταν μια κουζίνα με τέσσερις άλλες οικογένειες. Ηλεκτρισμός υπήρχε για δύο ώρες την ημέρα. Δεν υπήρχαν κρεβάτια, καρέκλες και τραπέζια. Ούτε τρεχούμενο νερό.

Αν η μητέρα του Σιν έκανε την καθημερινή της εργασία, θα μπορούσε να φέρει φαγητό στο σπίτι. Στις τέσσερις το πρωί, έπρεπε να ετοιμάσει το πρωινό και το μεσημεριανό γεύμα για το γιο της και για τον εαυτό της. Κάθε γεύμα ήταν το ίδιο: χυλός καλαμποκιού, λάχανο τουρσί και λαχανόσουπα. Ο Shin ήταν πάντα πεινασμένος και έτρωγε το μεσημεριανό του, μόλις η μητέρα του έφευγε για τη δουλειά. Έτρωγε επίσης και το γεύμα της. Όταν ερχόταν πίσω από τα χωράφια το μεσημέρι και δεν έβρισκε τίποτα να φάει, τον χτυπούσε με ένα φτυάρι.

Το όνομά της ήταν Jang Hye Gyung. Ποτέ δεν μίλησε για το παρελθόν της, την οικογένειά της, ή γιατί ήταν στο στρατόπεδο, και ποτέ του δεν την ρώτησε. Η ύπαρξή του, όπως του γιου της είχαν κανονιστεί από τους φρουρούς. Επέλεξαν αυτήν και τον άνθρωπο που έγινε πατέρας του Shin ως βραβεία για τον καθένα δίνοντας ένα γάμο - "ανταμοιβή".

Οι μόνοι άνδρες και οι μόνες γυναίκες κοιμόντουσαν σε κοιτώνες διαχωρισμένους ανά φύλο. Ο όγδοος κανόνας του στρατοπέδου 14 Καμπ ήταν "Αν συμβεί σεξουαλική σωματική επαφή χωρίς προηγούμενη έγκριση, οι δράστες θα εκτελούνται αμέσως." Ένας γάμος - ανταμοιβή ήταν ο μόνος ασφαλής τρόπος για το no-sex κανόνα. Οι φρουροί ανακοίνωναν τέτοιους ‘γάμους’ τέσσερις φορές το χρόνο. Εάν κάποιος από τους δύο εταίρους έβρισκε τον σύντροφό του απαράδεκτα μεγάλο, σκληρό ή άσχημο, οι φρουροί μπορούσαν να ακυρώσουν τον γάμο, καμιά φορά. Αν το έκαναν, ούτε ο άνδρας, ούτε η γυναίκα μπορούσε να παντρευτεί ξανά. Ο πατέρας του Σιν, Shin Gyung Sub, είπε στον Shin ότι οι φρουροί του έδωσαν την Jang ως πληρωμή για την ικανότητά του στην δουλειά που έκανε με τον τόρνο.

Μετά το γάμο τους, το ζευγάρι είχε τη δυνατότητα να κοιμάται μαζί για πέντε συνεχόμενες νύχτες. Από τότε, στον πατέρα του Σιν είχε επιτραπεί να επισκέπτεται την Jang μερικές φορές το χρόνο. Ο μεγαλύτερος γιος τους, ο Shin He Geun, γεννήθηκε το 1974. Ο Shin γεννήθηκε οκτώ χρόνια αργότερα. Οι αδελφοί ελάχιστα  ήξεραν ο ένας τον άλλον. Όταν ο Σιν έγινε τεσσάρων, ο αδελφός του είχε μετακομίσει σε ένα άλλο κοιτώνα.

Οι φρουροί δίδασκαν τα παιδιά ότι ήταν φυλακισμένα εξαιτίας των "αμαρτιών" των γονέων τους, αλλά ότι θα μπορούσαν να «ξεπλύνουν» την αμαρτωλότητά τους δουλεύοντας σκληρά, υπακούοντας τους φρουρούς και δίνοντας πληροφορίες για τους γονείς τους.

Μια μέρα, Shin πήγε με τη μητέρα του στην εργασία, τη φύτευση ρυζιού. Όταν εκείνη έμεινε πίσω, ένας φρουρός την έκανε να γονατίζει κάτω από τον καυτό ήλιο με τα χέρια της στον αέρα μέχρι να πέσει ξερή κάτω. Ο Shin δεν ήξερε τι να της πει έτσι δεν είπε τίποτα.

Στις νύχτες του καλοκαιριού, τα αγόρια γλιστρούσαν σε ένα κοντινό περιβόλι για να φάνε άγουρα αχλάδια. Όταν τους έπιαναν οι φρουροί τους χτυπούσαν. Τους φύλακες, όμως, δεν τους ένοιαζε αν ο Σιν και οι φίλοι του έτρωγαν ποντίκια, βατράχους, φίδια και έντομα. Το να φας αρουραίους ήταν απαραίτητο για την επιβίωσή σου. Το κρέας τους μπορούσε να βοηθήσει στην πρόληψη της πελλάγρας, η οποία ήταν ανεξέλεγκτη, αποτέλεσμα της έλλειψης πρωτεϊνών και νιασίνης στη διατροφή τους. Όσοι κρατούμενοι αρρώσταιναν παρουσίαζαν βλάβες στο δέρμα, διάρροια και άνοια. Ήταν μια συχνή αιτία θανάτου. Το να πιάνει αρουραίους έγινε ένα πάθος για τον Shin. Συναντούσε τους φίλους του το βράδυ στο δημοτικό σχολείο, όπου υπήρχε σχάρα για να τους ψήσουν.

Μια μέρα, τον Ιούνιο του 1989, ο δάσκαλος του Shin, ένας φρουρός ο οποίος φορούσε στολή και είχε πιστόλι στη ζώνη του, έψαχνε για τα παιδιά. Μια μέρα γύρισε και είχε πέντε καλάθια καλαμποκιού. Όλα ανήκαν σε μια μικρή κοπέλα που ο Shin θυμάται ότι ήταν εξαιρετικά όμορφη. Ο δάσκαλος διέταξε την κοπέλα να γονατίσει Την χτύπησε μπροστά σε όλους με ένα ξύλινο ραβδί στο κεφάλι ξανά και ξανά. Ο Shin και οι συμμαθητές του παρακολουθούσαν σιωπηλοί, να γεμίζει εξογκώματα το κεφάλι της και το αίμα να τρέχει από τη μύτη της και τελικά να πέφτει πάνω στο τσιμεντένιο πάτωμα. Ο Shin και οι συμμαθητές του την πήγαν σπίτι της. Αργότερα εκείνο το βράδυ, πέθανε.

Σε ένα λόφο κοντά στο σχολείο του Shin, δέσποζε ένα σύνθημα: "Όλα σύμφωνα με τους κανόνες και τους κανονισμούς." Το αγόρι αποστήθισε τους κανόνες του στρατοπέδου 10 και ακόμα μπορεί και τους απαγγέλλει. Ο τρίτος κανόνας έλεγε : «Όποιος κλέβει ή αποκρύπτει οποιαδήποτε τρόφιμα που θα εκτελείται αμέσως». Ο Shin σκέφτηκε ότι η τιμωρία του κοριτσιού ήταν δίκαιη. Ο ίδιος άνθρωπος συνέχισε να διδάσκει τον Shin. Τα Σάββατα, μερικές φορές άφηνε τα παιδιά μια ώρα για να βγάλουν τις ψείρες από τα μαλλιά τους. Ο Shin δεν έμαθε ποτέ το όνομά του.

Όταν ο Shin ήταν εννέα χρονών, αυτός και οι συμμαθητές του περπατούσαν προς το σιδηροδρομικό σταθμό, όπου ο δάσκαλός τους, τους είχε στείλει για να πάρουν άνθρακα. Για να φτάσουν εκεί έπρεπε να περάσουν κάτω από τους φύλακες». Από πάνω, οι φύλακες φώναξαν: «οι αντιδραστικοί π…. ς γιοι έρχονται». Έριχναν πέτρες στα παιδιά. Ο Shin και οι συμμαθητές του φοβήθηκαν. Μία πέτρα χτύπησε τον Shin στο κεφάλι, και έπεσε στο έδαφος.

Όταν ο δάσκαλός τους είδε μέσα στα αίματα πεσμένους στο δρόμο και θύμωσε. "Γιατί δεν δουλεύετε;" Φώναξε στους μαθητές που μερικοί είχαν χάσει τις αισθήσεις τους. "Βάλτε τους στις πλάτες σας και κουβαλήστε τους", είπε ο δάσκαλος.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ….

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή