Ετεροφοβική Σεξουαλική Δυσλειτουργία - Η περίπτωση της Ellen Degeneres

Συνέχεια αποσπασμάτων από την μελέτη «The Born Gay Hoax» («Η Απάτη του ‘Γεννήθηκα Ομοφυλόφιλος’») του Ryan Sorba.

Με τον όρο «ετεροφοβική σεξουαλική δυσλειτουργία» θα μπορούσε να περιγραφθεί συνεχής και παράλογος φόβος και /ή η απέχθεια προς το αντίθετο φύλο (perfective gender) από σεξουαλική άποψη. Σε αυτή την περίπτωση, ο έμμονος φόβος αναχαιτίζει τις φυσιολογικές σεξουαλικές τάσεις του ατόμου. Σαν αποτέλεσμα, αναπτύσσονται υποκατάστατες σεξουαλικές επιθυμίες προς τα μέλη του ιδίου φύλου (non-perfective gender). Σημαντικές κλινικές έρευνες υποστηρίζουν αυτή την θεωρία, η οποία καταδεικνύει ότι τα σεξουαλικώς κακοποιημένα παιδιά είναι πολύ πιο πιθανόν να αναπτύξουν σεξουαλική προτίμηση προς το ίδιο φύλο (Same Sex Attractions ή SSA) και να επιδοθούν στην ομοφυλοφιλία κατά την εφηβεία ή την ενηλικίωση, περισσότερο από τα μη κακοποιημένα παιδιά.

Σε πιο εμπεριστατωμένη μελέτη της ανθρώπινης σεξουαλικότητας στην Αμερική σήμερα, ο Dr Edward Lauman και η ομάδα έρευνας του ανακάλυψαν ότι τα άτομα που βιώνουν σεξουαλική κακοποίηση σε παιδική ηλικία, έχουν περισσότερες από 3 φορές την τάση να αναπτύξουν SSA όταν ενηλικιώνονται και να θεωρούν τον εαυτό τους γκέυ στην εφηβεία και την ενήλικη ζωή τους, από τους μη κακοποιημένους σεξουαλικά.

Υποστηρικτική των αποτελεσμάτων του Lauman, είναι η μελέτη υπό την διεύθυνση των ερευνητών Diane Shrier και Robert Johnsson. Η μελέτη αυτή ανακάλυψε ότι 58% των αγοριών που υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση κατά την εφηβεία, θα βιώσουν SSA και περιγράφουν τον εαυτό τους ως «ομοφυλόφιλους» ή «αμφι-φυλόφιλους» όταν ενηλικιώνονται. Αντίθετα, 90% των μη κακοποιημένων εφήβων, θα περιγράφουν τον εαυτό τους ως ετερόφιλους όταν ενηλικιώνονται. Εχει σημασία το γεγονός ότι τα ανωτέρω συμπεράσματα δείχνουν ότι σε πολλές περιπτώσεις, η σεξουαλική κακοποίηση σε παιδική και εφηβική ηλικία παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη SSA και διάφορους τύπους ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς στην ενηλικίωση. Για περίπλοκους λόγους, πολλά θύματα σεξουαλικής κακοποίησης αργότερα θα φοβούνται και /ή θα απεχθάνονται τα μέλη του αντίθετου προς αυτά φύλου στην ενήλικη ζωή τους.

Η συγκινητικότατη ιστορία της Ellen Degeneres, της οποίας το SSA θα μπορούσε κάλλιστα να έχει τις ρίζες του στην κακοποίηση, τονίζει έντονα αυτό το σημείο. Κατά το βιβλίο «A Mother /Daughter Journey» από την Betty Degeneres, την μητέρα της πλέον αυτό-αποκαλούμενης «γκέυ» Ellen Degeneres, ηθοποιού και παρουσιάστριας talk-show, η κόρη της Ellen στην πραγματικότητα αρχικά ένιωθε έλξη για τους άνδρες. Μάλιστα, η μητέρα της Ελλεν γράφει ότι, «η Ελλεν συνήθιζε να της μιλάει για τα φλερτ της – κυρίως με σταρ της ροκ. Η μητέρα της Ελλεν γράφει επίσης ότι «στο γυμνάσιο η Ελλεν είχε τα συνηθισμένα ραντεβουδάκια με τους φίλους της τα αγόρια. Στο λύκειο έλαβε και δαχτυλιδάκι αρραβώνα με ένα μικροσκοπικό διαμαντάκι από ένα νόστιμο αγόρι. Εβγαιναν μαζί και είχαν την αποκλειστικότητα ο ένας του άλλου επί δύο μήνες μαζί. Τι να έσπρωξε λοιπόν την Ελλεν να αναπτύξει SSA, να επιδίδεται στην ομοφυλοφιλία και να αποκτήσει «ταυτότητα γκέυ»;

Υπήρξαν τρία τρομακτικά περιστατικά στην ζωή της Ελλεν που πρέπει να επηρέασαν την ανάπτυξη της. Πρώτα, η μητέρα της η Μπέττυ είπε στον Judd Rose του ‘Prime Time Live Profile’ που της πήρε συνέντευξη ότι «το διαζύγιο και οι συνεχείς μετακομίσεις έπληξαν έντονα την Ελλεν που έπρεπε να αναπροσαρμόζεται συνεχώς σε νέες ομάδες παιδιών». Οι επόμενες δύο τραγωδίες αποκαλύφθηκαν αργότερα, όταν η Μπέττυ είπε στην Ελλεν ότι σκόπευε να χωρίσει από τον πατριό της Ελλεν (τον αποκαλεί «Β» στο βιβλίο της ). Μετά την ανακοίνωση του επικείμενου διαζυγίου, η Ελλεν έκανε μία συγκλονιστική αποκάλυψη στην μητέρα της, προγενέστερης σεξουαλικής επίθεσης από τον πατριό της.

Η μητέρα της Ελλεν γράφει, «χωρίς να το ξέρω, μέχρι το 1981, η Ελλεν μου έκρυβε και κάτι άλλο, δύο περιστατικά με τον πατριό της που την έκαναν να υποφέρει πολύ όταν ήταν στο γυμνάσιο. Αν είχα έναν ευτυχή, υγιή γάμο, ίσως και να μη μου το είχε αποκαλύψει ποτέ. Όμως, της είπα ότι ο Β και εγώ δεν τα πηγαίναμε καλά αν και δεν ήθελα άλλη μία γαμήλια αποτυχία. Της εξομολογήθηκα ότι δεν χρειαζόμουν να πάρω απόφαση να φύγω και να ζήσω μόνη. Τότε το πρόσωπο της Ελλεν έδειξε απογοήτευση. «Αξίζεις καλύτερα, μητέρα» είπε. «Ελ», είπα, «έχει καλές πλευρές. Και αγαπάμε και οι δυό το σπίτι μας». «Εξάλλου, πρόσθεσα , ό,τι ελαττώματα και νάχει, ξέρω πως μου έχει αδυναμία». Τότε ήταν που η Ελλεν κούνησε το κεφάλι της, αναστέναξε, και μου είπε τι είχε συμβεί κάποια μέρα σύντομα μετά την μαστεκτομή μου, όταν ήταν 17 χρόνων. Και δεν της ήταν εύκολο. Αρχισε έτσι : « Μου ζήτησε να πιάσει το στήθος μου. Εσύ ήσουν στο μπάνιο». Σταμάτησε. Την κοίταξα σαν να μη πίστευα στα αυτιά μου. Τι ήταν αυτά που μου έλεγε ; Η Ελλεν συνέχισε : «Είπε ότι ανησυχούσες για τον άλλο σου μαστό και ήθελε να αγγίξει τον δικό μου για να δει αν ήταν σαν και τον δικό σου». Ενιωσα ναυτία. Τι απαίσια εμπειρία γιαυτήν! Πώς να πει όχι ; Ηταν μόλις 17 χρόνων τότε και συνήθιζε να μου τα λέει όλα. Αλλά για 5 χρόνια δεν μου είχε πει τίποτε. Τώρα λοιπόν την ρώτησα με δυσκολία «γιατί δεν μου μίλησες νωρίτερα;» Η Ελλεν άρχισε να κλαίει, «μετά από όσα τράβηξες, δεν μπορούσα να σε στενοχωρήσω έτσι…και τότε…Η φωνή της έτρεμε. «Υπάρχει κι άλλο;» ρώτησα. Η Ελλεν κύτταξε γύρω ανήμπορα, σαν να ευχόταν να μη χρειαζόταν να μου το πει. Επειτα ένευσε «ναι, υπήρχε κάτι άλλο, είπε, πολύ χειρότερο, που συνέβη ένα χρόνο αργότερα. Ένα σαββατοκύριακο, όταν είχα ταξιδέψει στη Ν. Ορλεάνη γιατί η μητέρα ήταν άρρωστη, ο Β πήγε να πάρει την Ελλεν από το σινεμά με το αμάξι και της «τά’ριξε». Κλαίγοντας ακόμα, η Ελλεν είπε «τον έσπρωξα μακριά. Υποχώρησε, αλλά στο σπίτι μέσα ξαναπροσπάθησε». Εκεί η Ελλεν σταμάτησε , προσπαθώντας να συνέλθει. Εξαλλη, συγχισμένη, την ρώτησα με τρόμο «και τότε τι έγινε;» «Ετρεξα στο δωμάτιο μου και κλείδωσα την πόρτα. Ημουν κατατρομαγμένη. Όταν αυτός προσπάθησε να την σπάσει, σκαρφάλωσα έξω από το παράθυρο και το’σκασα και πέρασα την νύχτα στο σπίτι μιας φίλης μου». Της είπα, «Ω Ελλεν, πόσο λυπάμαι», και την αγκάλιασα. Ο πόνος μου ξέσχιζε τα σωθικά. Πολύ περισσότερο που είχε σηκώσει όλο το βάρος της σιωπηλά, ανίκανη να το πει σε κανέναν, από έγνοια για εμένα, για να είμαι εγώ καλά. Μου είναι τόσο επίπονο που το γράφω σήμερα, όσο όταν την άκουγα εδώ και 20 χρόνια. Φυσικά ήμουν οργισμένη και αηδιασμένη με τον Β. Αλλά πιο πολύ, τα έβαζα με τον εαυτό μου. Για το ότι δεν το πήρα χαμπάρι. «Θα έπρεπε να το ήξερα» έλεγα, «θα έπρεπε να το ήξερα». Σκεφτόμουν τα χρόνια της Ελλεν στο λύκειο που έξαφνα ήθελε να διακόψει και να γυρίσει στη Ν.Ορλεάνη. «Απολύτως όχι», είχα πει, είχα πατήσει πόδι κι επέμενα ότι έπρεπε ν’αποφοιτήσει. Μου φαινόταν τόσο παράλογο τότε. Τώρα καταλαβαίνω γιατί ήθελε τόσο πολύ να φύγει μακριά». («A Mother /Daughter Journey» by Betty Degeneres New York, Rob Weisbach Books, 1999).

H Μπέττυ έχει δίκιο, η Ελλεν είχε μερικά απαίσια βιώματα και η γλώσσα που χρησιμοποίησε η Ελλεν για να περιγράψει τις εμπειρίες της δείχνει ότι της προξένησαν μεγάλο πόνο. Είχε αναγκασθεί να ζήσει με έναν άνδρα (τον «Β») για χρόνια, μία εξουσιαστική φιγούρα στη ζωή της , που είχε δοκιμάσει να την βιάσει. Η Ελλεν ήταν υποχρεωμένη να τον κοιτάζει κάθε μέρα στα μάτια, ξέροντας τι είχε κάνει και να αναρωτιέται τι σκόπευε να ξανακάνει. Το συνεχές άγχος και ο φόβος θα πρέπει να ήταν αβάσταχτα κάποτε. «Κουβαλούσε το βάρος αυτού του απαίσιου μυστικού τόσο πολύ, που η Ελλεν ήθελε να αφήσει το σχολείο και το σπίτι της. Μόνο μετά από τα γεγονότα αυτά, η Ελλεν αποφάσισε και ότι τέρμα τα αγόρια.

Τώρα θα στρεφόταν για πρώτη φορά στις γυναίκες για τρυφερότητα. Μάλλον η Ελλεν γενίκευσε τον φόβο και την δυσπιστία της προς τον Β μετά τις απαίσιες εμπειρίες της ,προς όλους τους άνδρες. Φαίνεται ότι η Ελλεν απέκτησε ένα είδος ετεροφοβίας και ανέπτυξε υποκατάστατο SSA σαν αποτέλεσμα.

Παρόλα αυτά, η μητέρα της Ελλεν, η Μπέττυ, επιμένει ότι η κόρη της «γεννήθηκε γκέυ», παρά τους φίλους που είχε η Ελλεν στο Λύκειο και τα αυθόρμητα σχόλια της για τον ροκ σταρ Sting πριν από τις εμπειρίες της με τον Β. Όμως η πεποίθηση της Μπέττυ ότι η Ελλεν γεννήθηκε γκέυ και παρά τις αποδείξεις για το αντίθετο, είναι ένδειξη εθελοτυφλίας (denial).

Παρά τις έκδηλες ενδείξεις ότι η Ελλεν ήταν σαφώς ετεροφυλόφιλη μέχρι τις επιθέσεις που δέχθηκε (από τον Β), η Μπέττυ έχει απελπισμένα καταπιεί την δικαιολογία της «γεννημένης γκέυ» ως εξήγηση του βασικού συμπτώματος της Ελλεν μετά την κακοποίηση της.

Όπως φαίνεται, η Μπέττυ έχει επηρεασθεί από το σύνδρομο αλληλο-εξάρτησης (co-dependency) με την κόρη της και το κίνημα υπέρ του σοδομισμού εν γένει σαν αποτέλεσμα της μητρικής ενοχής έγινε ένα ενεργητικό κομμάτι της απελπισμένης εθελοτυφλίας της. Η πεποίθηση της Μπέττυ ότι ορισμένοι άνδρες και γυναίκες γεννιώνται γκέυ έρχεται σε σύγκρουση και με την ιστορία της ζωής της Anne Heche, της φίλης της Ελλεν, που θεωρούσε τον εαυτό της ετεροφυλόφιλο μέχρι που «έπαθε» SSA όταν γνώρισε την Ellen Degeneres. Όπως η Ελλεν, έτσι και η Ανν είχε μία παιδική ηλικία σε σύγχυση. Ο πατέρας της Αννας άφησε την μητέρα της για να έχει σχέσεις με άνδρες και σύντομα προσβλήθηκε από τον ιό HIV- AIDS (THE ADVOCATE, 6-24-1997, σελ. 43). Τότε, ο ένας δυσλειτουργικός βίος ενεπλάκη με τον άλλον : η Ann βρήκε την Ελλεν και η Μπέττυ συνέχισε να εθελοτυφλεί στην άρνηση της.

Η Μπέττυ γράφει, «μέχρι εκείνη την νύχτα, η Ανν ήταν γνωστή σαν ετεροφυλόφιλη. Αλλά η Ανν πιστεύει ότι στην αγάπη και την έλξη δεν υπάρχουν διακρίσεις («A Mother /Daughter Journey», σελ. 247). Παρά την παραδοχή της Μπέττυ ότι η Heche σαφώς παραδέχεται ότι το SSA σύνδρομο σε αυτήν δεν είναι βιολογικής φύσης, συνεχίζει να αγνοεί τα μαθήματα της εμπειρίας, της λογικής και των μαρτυριών που δείχνουν ότι τα παιδιά μαθαίνουν μέσω παραδείγματος, μίμησης, φόβου κλπ. Και ότι τα δυσλειτουργικά μοντέλα μπορούν και οδηγούν σε δυσλειτουργικούς τρόπους ζωής. Η αλύτρωτη ενοχή της για τις τραυματικές εμπειρίες της κόρης της δείχνει ότι η Μπέττυ δεν μπορεί να αναγνωρίσει αυτό που είναι καταφανές: ότι ούτε η ιστορία ζωής της Ann Heche, ούτε ο πατέρας της Heche, ούτε της Ελλεν συμβαδίζουν με τις πεποιθήσεις της πως οι τάσεις SSA είναι φυσιολογικές, εγγενείς και αμετάβλητες.

Όταν η Betty Degeneres, η Ann Heche και εκατομμύρια άλλες μητέρες και πατέρες της χώρας διακυρήττουν ότι το παιδί τους γεννήθηκε γκέυ, θυμηθείτε την «Gay Agenda» των Kirk και Madsen και θυμηθείτε την Mπέττυ και πως στην προσπάθεια της να δικαιολογήσει και να δικαιώσει την δυσλειτουργικότητα της Ellen Degeneres, βρήκε ένα άλλο ντουλάπι για να κρυφτεί, το ντουλάπι της άρνησης (εθελοτυφλίας) και της αλληλο-εξάρτησης (co-dependency). Θυμηθείτε αυτές τις ιστορίες όταν οι ακτιβιστές υπέρ της ομοφυλοφιλίας θα προσπαθήσουν να σύρουν τα μέσα επικοινωνίας και το κοινό μέσα στο ίδιο ντουλάπι. Η αλήθεια είναι ότι η Ελλεν δεν γεννήθηκε γκέυ. Τα παραδείγματα όπως της Ελλεν - η παιδική κακοποίηση -, και της Heche - η ανεπαρκής γονική φροντίδα -, δείχνουν να είναι κοινά σε πολλές ιστορίες ζωής ατόμων που ανέπτυξαν SSA και επιδίδονται στην ομοφυλοφιλία.

Ένα άρθρο στο περιοδικό DIVA του ομοφυλοφιλικού κινήματος, περιγράφει την περίπτωση παιδικής κακοποίησης της Donna Minkowitz, που αυτο-αποκαλείται λεσβία και πως η κακοποίηση αυτή συνέβαλλε στις αξίες της περί SSA και την ομοφυλοφιλία: «Όταν ήμουν παιδί, μεγάλωσα μέσα σε βίαιη οικογένεια, θύμα του θυμού του πατέρα μου» βρίσκοντας παρηγοριά στο βελούδινο φουστάνι της μητέρας της και πέφτοντας συχνά θύμα του θυμού του πατέρα της. Συνεπώς, η Minkowitz πέρασε την εφηβεία της κάνοντας αντίσταση στους γονείς της, συνδέοντας την ετεροφυλοφιλία με την καταπίεση. Η Minkowitz είναι πολιτική ακτιβίστρια και απεχθάνεται την ιδέα της θηλυκότητας. Ο λεσβιασμός της ικανοποιούσε το αίσθημα της επαναστατικότητας της, λέει, επειδή της ακύρωνε την εντύπωση ότι οι γυναίκες πρέπει να εξαρτώνται από τους άνδρες και εξάλλου μπορούσε να ντύνεται όπως ήθελε».(DIVA,Μάρτιος 1999, σελ. 32/ άρθρο περί της Donna Minkowitz).

Συνήθως, θεωρούμε λεσβίες τις γυναίκες που έλκονται από άλλες γυναίκες, αλλά ο όρος ετεροφοβικός ταιριάζει περισσότερο. Οι γυναίκες αυτές μπορεί να αποκαλούν τον εαυτό τους «λεσβίες», αλλά στην πραγματικότητα ξεκίνησαν με φόβο για έναν άνδρα, ο οποίος φόβος γενικεύθηκε μετά απέναντι σε όλους τους άνδρες. Εφόσον οι γυναίκες αυτές δεν μπορούν να κατανικήσουν τον φόβο και /ή τον θυμό τους, δεν μπορούν να αναπτύξουν υγιείς ετεροφυλοφιλικές σχέσεις και το τελικό αποτέλεσμα είναι η περιφρόνηση για την ετεροφυλοφιλία γενικά. Πάντως, μερικές από αυτές τις γυναίκες μπορεί να ελκύονται από έναν συγκεκριμένο τύπο ανδρικού ιδεώδους, μία ημι-ετεροφυλόφιλη έλξη. Νιώθουν επιθυμία για το ανδρικό στοιχείο αλλά δεν διακινδυνεύουν να την κάνουν συγκεκριμένη με κάποιον συγκεκριμένο άνδρα. Οι ‘λεσβίες’ αυτές έχουν την τάση να ψάχνουν για ψευδο-αρσενικούς άνδρες ή για αντρο-γυναίκες. Η εξήγηση μπορεί να είναι ότι στο παρελθόν πολλών ατόμων με SSA, ο φόβος για το αντίθετο φύλο εσωτερικεύθηκε – όπως με την Ελλεν και την Ντόνα και τον φόβο που τους προξένησαν οι κακοποιοί πατέρες τους.