“In Birmingham, they love the Governor…” Η ιστορία του George Wallace, κυβερνήτη της Αλαμπάμα

Ο George Wallace γεννήθηκε στο Clio της Αλαμπάμα το 1919.

Η οικογένεια του Wallace ήταν Μεθοδιστές στο θρήσκευμα. Από την ηλικία των 10 ετών έδειξε ενδιαφέρον για την πολιτική. Μάλιστα σε ηλικία 15 χρονών προέβλεψε ότι θα γίνει κυβερνήτης της Αλαμπάμα! Στο λύκειο ήταν μποξέρ και μετά την αποφοίτησή του το 1937 πήγε κατευθείαν στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Alabama στην Tuscaloosa. Πήρε το πτυχίο του το 1942, και υπηρέτησε ως πιλότος κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πέταξε σε αποστολές πάνω από την Ιαπωνία το 1945.  
Το 1952 έγινε δικαστής και  πήρε το όνομα "the fighting little judge," ενώ ένας μαύρος δικηγόρος τον θυμάται ως τον πιο φιλελεύθερο δικαστή εκείνης της εποχής και «τον μόνο δικαστή στην Αλαμπάμα που με αποκαλούσε ‘κύριε’».  

Ο Wallace αρχικά κατέβηκε για κυβερνήτης της Αλαμπάμα το 1958, αλλά νικήθηκε από τον John Malcolm Patterson. Τον καιρό εκείνο ο Patterson υποστηριζόταν από την Κου Κλουξ Κλαν με την οποία ο Wallace ήταν αντίθετος, ενώ τον Wallace την στήριζε η NAACP, η ένωση των Αφρο-Αμερικάνων! Μετά τις εκολογές ο Wallace είπε στον βοηθό του Seymore την εξής φράση: "Seymore, you know why I lost that governor's race?... I was outniggered by John Patterson. And I'll tell you here and now, I will never be outniggered again"...(Σε ελεύθερη μετάφραση "Δεν θα την ξαναπατήσω εξαιτίας των αράπηδων πάλι").

Το 1962, Wallace υποστήριξε δημοσίως τον διαχωρισμό των λευκών από τους Αφροαμερικανούς και κέρδισε την υποστήριξη των λευκών ψηφοφόρων. Όταν ρωτήθηκε για το νέο μήνυμά του, ο Γουάλας απάντησε "Ξέρεις, προσπάθησα να μιλήσω για καλό οδικό δίκτυο και καλά σχολεία και όλα αυτά τα πράγματα που ήταν μέρος της καριέρας μου, και κανείς δεν άκουγε. Και τότε άρχισα να μιλάω για αράπηδες, άρχισαν να κτυπούν το πάτωμα".

Ο Wallace κέρδισε τις εκλογές και ορκίστηκε στέκοντας στο χρυσό αστέρι, στο σημείο όπου ο Τζέφερσον Ντέιβις ορκίστηκε πρόεδρος των Συνομόσπονδων Πολιτειών της Αμερικής (CSA) πριν 102 χρόνια.

Στην εναρκτήρια ομιλία του, ο Γουάλας χρησιμοποιείται τη φράση για την οποία έμεινε γνωστός:

"Στο όνομα των μεγαλύτερων ανθρώπων που έχουν πατήσει ποτέ αυτή τη γη, τραβώ τη γραμμή στη σκόνη και πετώ το γάντι μπροστά στα πόδια της τυραννίας, και λέω διαχωρισμός τώρα, διαχωρισμός αύριο, διαχωρισμός για πάντα" (“In the name of the greatest people that have ever trod this earth, I draw the line in the dust and toss the gauntlet before the feet of tyranny, and I say segregation now, segregation tomorrow, segregation forever”).

Η φράση γράφτηκε από τον συγγραφέα και πολιτικό Asa Earl Carter, ο οποίος είχε ιδρύσει την North Alabama Citizen Council, μια οργάνωση που υποστήριζε τον φυλετικό διαχωρισμό.
 

Στις 11 Ιουνίου του 1963, ο Wallace στάθηκε μπροστά από Αμφιθέατρο Foster του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα για να εμποδίσει την είσοδο των μαύρων μαθητών. Το περιστατικό έγινε γνωστό ως “Stand in the Schoolhouse Door”. Αφού ήρθε αντιμέτωπος με ομοσπονδιακούς αστυνομικούς, ο Wallace έκανε παραπέρα.

Ο Wallace αργότερα ισχυρίστηκε  ότι «ο Πρόεδρος θέλει να παραδώσει αυτή την πολιτεία στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και στην ομάδα των φιλο-κομμουνιστών φίλων του που έχουν οργανώσει αυτές τις διαδηλώσεις."

Ο Wallace έβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος των ΗΠΑ στις εκλογές του 1968 ως ανεξάρτητος υποψήφιος με το Αμερικάνικο Ανεξάρτητο Κόμμα. Ο Wallace έλπιζε ότι οι νότιες πολιτείες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την πολιτική τους δύναμη για να σταματήσουν την κατάργηση του διαχωρισμού.

Ο Wallace, μίλησε επίσης, εναντίον του πολέμου του Βιετνάμ και υποσχέθηκε την άμεση απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων μετά από 90 ημέρες μετά που θα αναλάβει την εξουσία. Περιέγραψε την εξωτερική βοήθεια των ΗΠΑ ως το χρήμα που «χύνεται κάτω μια σε μια ποντικότρυπα» και απαίτησε οι Ασιάτες να πληρώσουν για την υπεράσπισή τους.

Ο Wallace επέκρινε επίσης την πολιτιστική επανάσταση και το κίνημα των χίπηδων. Το 1968 ο Wallace έκανε άλλη μια γνωστή του δήλωση, λέγοντας ότι οι μόνες λέξεις με τέσσερα γράμματα που οι χίπις δεν ξέρουν ήταν «δουλειά» και «σαπούνι» (“w-o-r-k” and “s-o-a-p”). Ο Wallace, επίσης, υποσχέθηκε ότι «αν κάποιος αναρχικός ξαπλώσει μπροστά στο αυτοκίνητό μου, θα είναι το τελευταίο αυτοκίνητο που θα ξαπλώνει ποτέ μπροστά του».

Ο Wallace υποστήριξε «δεν υπάρχει ούτε  μιας δεκάρας διαφορά μεταξύ των Ρεπουμπλικανών και των Δημοκρατικών». Ισχυρίστηκε ότι ο Hubert Humphrey (Δημοκρατικός) και ο Ρίτσαρντ Νίξον (Ρεπουμπλικάνος) ήθελαν να πάψουν ριζικά τον διαχωρισμό στο Νότο.

Στις εκλογές του 1968, ο Wallace έλαβε 13,5% και κέρδισε 5 πολιτείες (Αρκάνσας, Λουιζιάνα, Μισισιπή, Αλαμπάμα και τη Γεωργία). Από τότε, κανένας τρίτος προεδρικός υποψήφιος δεν έχει κερδίσει ούτε μια πολιτεία σε εκλογές.

Το 1970, Wallace επέστρεψε στην Αλαμπάμα και κατέβηκε για κυβερνήτης με αντίπαλο τον Albert Brewer. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ αποκάλεσε την εκστρατεία του Ουάλας "μία από τις πιο ρατσιστικές εκστρατείες στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του Νότου".

Ο Wallace εμφανίστηκε σε τηλεοπτικές διαφημίσιες με συνθήματα όπως "Θέλετε το μαύρο μπλοκ να εκλέξει τον κυβερνήτη σας;" και κυκλοφόρησε μια διαφήμιση που δείχνει ένα λευκό κορίτσι να περιβάλλεται από επτά μαύρα αγόρια, με το σύνθημα "Ξύπνα Αλαμπάμα! Οι μαύροι ορκίστηκαν να πάρουν την Αλαμπάμα. Ο Wallace αποκάλεσε επίσης τον Brewer “Sissy Britches” (κάτι σαν "αδελφή").

Ο Wallace νίκησε τον Brewer και επέστρεψε ως Κυβερνήτης της Αλαμπάμα. Το 1972, κατέβηκε ως υποψήφιος στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών και έλαβε υψηλές βαθμολογίες στις εθνικές δημοσκοπήσεις.

Ωστόσο, πυροβολήθηκε πέντε φορές σε μια απόπειρα δολοφονίας, στις 15 Μαΐου 1972, ενώ βρισκόταν σε προεκλογική καμπάνια στο Laurel του Μέριλαντ. (Δράστης ήταν ο Arthur Bremer, ο οποίος αποφυλακίστηκε το 2007. Η ενέργειά του "ενέπνευσε" την γνωστή ταινία "Taxi Driver" του 1976 με τον Robert De Niro, η οποία με την σειρά της "ενέπνευσε" τον επίδοξο δολοφόνο του Ρόναλντ Ρήγκαν, John Hinckley Jr.).

Μετά τους πυροβολισμούς, Wallace κέρδισε τις προκριματικές εκλογές στο Μέριλαντ και το Μίσιγκαν, αλλά προβλήματα υγείας τον ανάγκασαν να τερματίσει την εκστρατεία. Ο Wallace θα ζούσε πλέον σε αναπηρικό καρότσάκι.

Αργότερα, ο Wallace άλλαξε τις απόψεις του και προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από τον φυλετικό διαχωρισμό. Ισχυρίστηκε ότι "έκανε λάθος". "Αυτές οι μέρες έχουν περάσει και θα έπρεπε να έχουν περάσει" και ζήτησε συγγνώμη από τους μαύρους ηγέτες για τα πολιτικά δικαιώματα. Το 1970 δήλωσε «αναγεννημένος χριστιανός» και έγραψε ότι ήθελε να "βρει την αγάπη και την συγχώρεση" για το παρελθόν του και να συνατήσει τον Δημιουργό του χωρίς αμαρτία.

Εδώ η είδηση του θανάτου του (1998):



Ωστόσο, η υποστήριξη του Ουάλας στον διαχωρισμό είχε ήδη επηρεάσει άλλους πολιτικούς.

Ο Δρ Dan Carter, καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας υποστηρίζει "Ο George Wallace έθεσε τα θεμέλια για την κυριαρχία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στην αμερικανική κοινωνία μέσω της χειραγώγησης των φυλετικών και των κοινωνικών ζητημάτων στη δεκαετία του 1960 και του 1970. Ήταν ο μεγάλος δάσκαλος και ο Ρίτσαρντ Νίξον και η ρεπουμπλικανική ηγεσία που ακολούθησαν ήταν μαθητές του".

Αφότου ο Γουάλας πέθανε το 1998, ο John Anderson από το Huntsville Times έγραψε "η τρομακτική απήχησή του σε εκατομμύρια αποξενωμένων λευκών ψηφοφόρων δεν χάθηκε στην στρατηγική του Ρίτσαρντ Νίξον και άλλων ρεπουμπλικάνων. Πρώτα ο Νίξον, στη συνέχεια ο Ronald Reagan, και, τέλος ο Τζορτζ Χέρμπερτ Γουόκερ Μπους υιοθέτησαν με επιτυχία μια ήπια έκδοση αντι-busing, αντι-ομοσπονδιακής κυβέρνησης πολιτικής πλατφόρμας του Ουάλας".

Στο Mobile της Αλαμπάμα υπάρχει η σήραγγα George Wallace, η οποία διασχίζει το Mobile Bay η οποία πήρε το όνομά της προς τιμήν του Wallace. Ο Wallace ήταν το θέμα ενός ντοκιμαντέρ, με τίτλο “George Wallace: Settin' the Woods on Fire”, του 2000, ενώ το κανάλι ΤΝΤ παρουσίασε μια ταινία για τον George Wallace, το 1997, με πρωταγωνιστή τον Gary Sinise, ο οποίος κέρδισε βραβείο ΕΜΜΥ για την ερμηνεία του ως Wallace - κατά τραγική ειρωνεία - το ίδιο εκείνο βράδυ που πέθαινε ο Ουάλας.

Στο κλασσικό "Sweet Home Alabama" των Lynyrd Skynyrd ακούγονται οι διφορούμενοι στίχοι “ In Birmingham, they love the governor (boo boo boo) / Now we all did what we could do / Now Watergate does not bother me / Does your conscience bother you? / Tell the truth / .../ Sweet home Alabama, oh, sweet home baby / Where the skies are so blue and the governor's true” που παραπέμπουν στον τότε κυβερνήτη της Αλαμπάμα. (Το Birmingham είναι η μεγαλύτερη πόλη της Αλαμπάμα και στις αρχές της δεκαετίας του 1960, τον καιρό του αγώνα των μαύρων για τα πολτικά δικαιώματα, είχαν γίνει εκεί εκτεταμένα επεισόδια). Άλλοι είδαν ότι το τραγούδι εξυμνεί τον Wallace, άλλοι ότι τον αποδοκιμάζει με το "Μπου-μπου-μπου" και άλλοι ότι απλώς λέει "δεν θα μας πείτε εσείς πως θα ζήσουμε στο Νότο". “Ο Wallace και εγώ έχουμε πολύ λίγα κοινά” είπε το 1975 ο Van Zant. “Δεν μου αρέσουν αυτά που λέει για τους έγχρωμους”.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές: εδώ και εδώ