Ο J. Philippe Rushton για το αίνιγμα του IQ των Αφρικανών και τις διαφορές στη νοημοσύνη και την ιδιοσυγκρασία στις φυλές

Του J. Philippe Rushton*, καθηγητή ψυχολογίας στον Καναδά (VDARE.COM) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Σε δύο προηγούμενα άρθρα του VDARE.COM (εδώ και εδώ), συζήτησα για το χαμηλό μέσο αφρικάνικο IQ 70 που αναφέρθηκε από τον Richard Lynn και τον Tatu Vanhanen, στο βιβλίο τους “IQ and the Wealth of Nations” («IQ και ο Πλούτος των Εθνών»).

[Το βιβλίο αυτό του 2002, από τον Βρετανό καθηγητή Ψυχολογίας Richard Lynn και τον Φιλανδό καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Tatu Vanhanen, ισχυρίζεται ότι οι διαφορές στο εθνικό εισόδημα (με τη μορφή του κατά κεφαλήν ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος) συσχετίζεται με τις διαφορές στο μέσο εθνικό δείκτη νοημοσύνης (IQ). Οι συγγραφείς υποστηρίζουν επιπλέον ότι οι διαφορές στο μέσο εθνικό δείκτη ευφυΐας αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα, αλλά όχι τον μόνο, που συμβάλλει στις διαφορές στον εθνικό πλούτο και τους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης.]

Όπως ο δικός τους IQ παγκόσμιος χάρτης απεικονίζει, ο μέσος όρος IQ για όλες τις χώρες είναι 90. Λιγότερο από μια στις πέντε χώρες έχει εθνικό δείκτη νοημοσύνης ίσο ή κοντά στο βρετανικό πρότυπο του 100. Σχεδόν οι μισές χώρες έχουν εθνικό δείκτη νοημοσύνης 90 ή λιγότερο.

Αν το IQ και το ‘Wealth of Nations’ είναι σωστά ότι ο μέσος όρος IQ του 90 αποτελεί το όριο για μια τεχνολογική οικονομία, αυτό αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα.

Αλλά μπορεί ο αφρικανικός  μέσος όρος IQ του 70 να είναι πραγματικός; Είναι πράγματι εξαιρετικά χαμηλός, ο χαμηλότερος που έχει βρεθεί σε οποιαδήποτε συγκρίσιμη περιοχή. Αυτό έχει κάνει πολλούς να απορρίψουν τα πορίσματα.

Ξέρω ωστόσο, ότι η εικόνα δεν είναι μια σύμπτωση, επειδή τα τελευταία έξι χρόνια έχω συγκεντρώσει αφρικανικά δεδομένα IQ εκατοντάδων φοιτητών στο περίφημο Πανεπιστήμιο του Witwatersrand στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής. Ο μέσος όρος IQ για αυτούς τους Αφρικανούς μαθητές αποδεικνύεται ότι είναι 84. Υποθέτοντας ότι σκοράρουν 15 πόντους πάνω από τον γενικό μέσο όρο, όπως συνήθως κάνουν οι φοιτητές της κάθε ομάδας, τότε ο μέσος όρος του αφρικανικού IQ του 70 υπονοείται- ακριβώς όπως οι άμεσες μετρήσεις δείχνουν.

Ένα IQ 70 υποδηλώνει νοητική υστέρηση, τουλάχιστον αυτό θα σήμαινε στους λευκούς πληθυσμούς της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί συχνά θα σχετίζονταν με δυσλειτουργική κοινωνική συμπεριφορά και ορατές ελλείψεις.

Αυτό συμβαίνει επειδή, όπως ο Arthur Jensen (καθηγητής εκπαιδευτικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνιας, 1923 - 2012), επισήμανε στο βιβλίο του 1998, “The g Factor”, η καθυστέρηση στους λευκούς είναι συχνά το αποτέλεσμα ενός μόνο γονιδίου ή μιας χρωμοσωμικής ανωμαλίας, που προκαλεί επίσης φυσικές ανωμαλίες και μηχανικές ανεπάρκειες επιδρώντας στις κινητικές δεξιότητες ή στις δεξιότητες ομιλίας. Αλλά, προφανώς, αυτές οι ανωμαλίες και οι ελλείψεις δεν φαίνονται να υπάρχουν στο μεγαλύτερο μέρος του μαύρου πληθυσμού της υποσαχάριας Αφρικής.

Τι συμβαίνει λοιπόν;

Ένας τρόπος για να σκεφτούμε για το αφρικανικό IQ 70 είναι με τους όρους της «νοητικής ηλικίας» -δηλαδή, τη νοητική ηλικία ενός ατόμου σε σχέση με την πραγματική του ηλικία. Σήμερα, βαθμολογίες πρότυπα με βάση την κανονική κατανομή (ή «καμπύλη καμπάνα», “the Bell Curve”) έχουν αντικαταστήσει την έννοια της νοητικής ηλικίας. Αλλά εξακολουθούν να παρέχουν έναν τρόπο για να κατανοήσουμε τις διαφορές.

Ένα κατά μέσο όρο IQ 100 έχει οριστεί για την διανοητική ηλικία των 16. Οι λευκοί ενήλικες, στη συνέχεια, έχουν μια κατά μέσο όρο νοητική ηλικία των 16, με ένα φυσιολογικό εύρος (συν ή μείον μία τυπική απόκλιση) από λιγότερο από 14 σε πάνω από 18 ετών.

Οι Αφροαμερικανοί έχουν κατά μέσο όρο περίπου 25% ευρωπαϊκής καταγωγής και έχουν δείκτη νοημοσύνης 85, που είναι ισοδύναμο με μια διανοητική ηλικία περίπου 14, με ένα εύρος από 11 έως 16 ετών.

Ένα IQ 70 σε ενήλικες, τότε, ισοδυναμεί με μια διανοητική ηλικία περίπου 11 ετών. Αυτό κάνει το φυσιολογικό εύρος των νοητικών ηλικιών που βρέθηκαν στην Αφρική να είναι από λιγότερο από 9 χρόνια έως σχεδόν 14 χρόνια.

Οι εντεκάχρονοι, φυσικά, δεν θεωρούνται καθυστερημένοι. Μπορούν να οδηγούν αυτοκίνητα, να χτίσουν σπίτια, και να εργαστούν σε εργοστάσια αν εποπτεύονται σωστά. Παιδιά έντεκα ετών μπορούν να διεξάγουν ακόμη και πόλεμο και έτσι κάνουν σε πολλά μέρη του κόσμου.

Έτσι, σε ένα πρόσφατο τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ για τους πολέμους που μαστίζουν την Μαύρη Ήπειρο, ο Καλάσνικοφ (ο εφευρέτης του AK47, του φημισμένου ρωσικού τυφεκίου), καθώς και ένας στρατιωτικός εμπειρογνώμονας των ΗΠΑ, και οι δύο είπαν ότι το AK47 ήταν το όπλο επιλογής του Τρίτου Κόσμου επειδή ήταν τόσο ανθεκτικό και τόσο απλό.

Όπως ειπώθηκε: «Ακόμα και ένα παιδί μπορεί να μάθει να χρησιμοποιεί αυτό το όπλο».

Ακόμα όμως, παραμένει δύσκολο για πολλούς να δεχτούν το χαμηλό αφρικανικό IQ 70. Ένας λόγος για τη δυσπιστία: οι Αφρικανοί και οι Αφροαμερικανοί δείχνουν υψηλά επίπεδα κοινωνικής επάρκειας. Είναι εξωστρεφείς, ομιλητικοί, κοινωνικοί, ζεστοί και φιλικοί. Μιλώντας Ψυχομετρικά, παρουσιάζουν υψηλές επιδόσεις όσον αφορά τη διάσταση Εξωστρεφούς προσωπικότητας. Επίσης, έχουν πολύ λιγότερο άγχος, είναι λιγότερο ντροπαλοί και φοβισμένοι από τους λευκούς - είναι χαμηλά στη διάσταση Νεύρωσης. Αυτός ο συνδυασμός υψηλής Εξωστρέφειας και χαμηλής Νεύρωσης δείχνει ένα κυρίαρχο κοινωνικά προφίλ προσωπικότητας.

Είναι αυτή η «προσωπικότητα νικητή» στους Μαύρους, που πιστεύω, ότι καθιστά δύσκολο σε τόσους πολλούς να αποδεχθούν την εγκυρότητα της αποτυχίας τους στα τεστ της αφηρημένης ικανότητας συλλογιστικής.

Μια τυπική ακαδημαϊκή ιστορία έρχεται από καθηγητές οι οποίοι, κατά το πρώτο άνοιγμά τους σε Αφρικανούς φοιτητές, εκφράζουν τη χαρά τους για τα υψηλά επίπεδα απόδοσης στην τάξη. Οι φοιτητές περιγράφονται ότι ασχολούνται, προσφέρουν ζωντανές απόψεις και δίνουν μια σαφή εντύπωση διαύγειας. Μόνο όταν οι μαθητές πήραν αντικειμενικά μετρούμενο δοκίμιο ή πολλαπλής επιλογής (multiple-choice) εξετάσεις αυτό έγινε οδυνηρά προφανές ακόμα και σε εκείνους τους καθηγητές που έλπιζαν το αντίθετο, ότι η κατανόησή τους για το αφηρημένο υλικό απέτυχε να ανταποκριθεί στη ρητορική τους μέσα στην τάξη.

……

Πάνω από έναν αιώνα πριν, ο Sir Francis Galton (1822 – 1911, ήταν ξάδερφος του Δαρβίνου) ξεκίνησε μια έρευνα για τις διαφορές στη νοημοσύνη και την ιδιοσυγκρασία σε άτομα και φυλές. Ήταν η πρώτη που πρότεινε την μελέτη των ανθρώπινων διδύμων και της επιλεκτικής αναπαραγωγής σε ζώα για να προσδιοριστούν επακριβώς οι επιδράσεις της κληρονομικότητας και του περιβάλλοντος. Και ήταν ο Galton, ο οποίος πέρασε πολλά χρόνια εξερευνώντας σε αυτό που τώρα λέγεται Ναμίμπια, ως νεαρός, ο οποίος πρώτος σύγκρινε την ομιλητική  παρορμητικότητα των Αφρικανών με την ολιγόλογη αυτοσυγκράτηση των Ινδιάνων της Αμερικής, και την ηρεμία των Κινέζων.

Ο Galton παρατήρησε επίσης ότι οι διαφορές αυτές στην ιδιοσυγκρασία επέμεναν ανεξάρτητα από το κλίμα (από τον παγωμένο βορά μέχρι τον καυτό ισημερινό), τη θρησκεία, τη γλώσσα, ή το πολιτικό σύστημα (είτε διοικούνταν μόνοι τους, είτε από τους Ισπανούς, του Πορτογάλους, τους Άγγλους ή τους Γάλλους).

 

Προβλέποντας μεταγενέστερες μελέτες για τις δια-φυλετικές υιοθεσίες, ο Galton παρατήρησε ότι η πλειοψηφία των ατόμων ακολουθούν πιστά έναν φυλετικό τύπο, ακόμη και αν ανατρέφονται από λευκούς εποίκους.

Στη βιβλίο μου, “Race, Evolution, and Behavior” («Φυλή, Εξέλιξη και Συμπεριφορά»), έχω αναθεωρήσει τις αποδείξεις που συσσωρεύτηκαν από τις πρωτοποριακές μελέτες του Galton. Αυτό δείχνει ότι οι απόψεις του ήταν σε μεγάλο βαθμό σωστές. Μελέτες πάνω στα δίδυμα και την υιοθεσία (όπως αυτές σχετικά με τα πανομοιότυπα δίδυμα που ανατράφηκαν ξεχωριστά από τον καθηγητή Thomas J. Bouchard Jr. στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα) δείχνουν ότι χαρακτηριστικά όπως η εξωστρέφεια και η νεύρωση είναι ουσιαστικά κληρονομικά.

Διαφορές στην ιδιοσυγκρασία και αντικειμενικές μετρήσεις δραστηριότητας που συνδέονται με τα χέρια και τα πόδια, εμφανίζονται στα μωρά. Τα αφρικανικά μωρά είναι πιο ενεργά νωρίτερα και αναπτύσσονται νωρίτερα από ό, τι τα λευκά μωρά που, με τη σειρά τους, είναι πιο δραστήρια από τα ανατολικο-ασιατικά μωρά. Η κινητική συμπεριφορά είναι μια ιδιαίτερα σταθερή ατομική μεταβλητή διαφορά. Ακόμη και μεταξύ των λευκών, το επίπεδο δραστηριότητας που μετριέται κατά τη διάρκεια του ελεύθερου παιχνιδιού δείχνει εξαιρετικά σημαντικές αρνητικές συσχετίσεις με το IQ: πιο συγκρατημένα παιδιά έχουν κατά μέσο όρο υψηλότερες διάνοιες.

Παράλληλα αποτελέσματα βρέθηκαν σε παιδιά ηλικίας τεσσάρων έως έξι ετών βάσει αξιολογήσεων των εκπαιδευτικών. Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Κεμπέκ του Καναδά, είχε εκπαιδευτικούς να αξιολογούν τα παιδιά μεταναστών στα γαλλόφωνα νηπιαγωγεία. Οι δάσκαλοι ανέφεραν την πιο εξωστρεφή ιδιοσυγκρασία των παιδιών αφρικανικής καταγωγής από ό, τι εκείνων της Ευρωπαϊκής καταγωγής, και ιδιαίτερα σε σχέση με εκείνα της ανατολικο-ασιατικής καταγωγής.

Οι φυλετικές διαφορές στην ιδιοσυγκρασία βρίσκονται επίσης σε τυποποιημένα τεστ προσωπικότητας. Τα αποτελέσματα δείχνουν με συνέπεια τους μαύρους περισσότερο δραστήριους, κοινωνικά κυρίαρχους και παρορμητικούς από ό, τι τους λευκούς, ενώ τους λευκούς με την σειρά τους με συνέπεια πιο ενεργούς και κοινωνικά κυρίαρχους από ό, τι τους κάτοικους της Ανατολικής Ασίας.

Μπορεί να σας προκαλέσει έκπληξη αν μάθετε ότι οι μαύροι έχουν επίσης υψηλότερη αυτοεκτίμηση από τους λευκούς και τους ανατολικο-Ασιάτες. Αυτό ισχύει ακόμα και όταν οι μαύροι είναι φτωχότεροι και λιγότερο μορφωμένοι. Σε μια μεγάλη μελέτη 11 έως 16 ετών, οι μαύροι αξιολόγησαν τους εαυτούς τους ως πιο ελκυστικούς από ό, τι οι λευκοί. Οι μαύροι βαθμολόγησαν επίσης τους εαυτούς τους υψηλότερα στην ανάγνωση, την φυσική και τις κοινωνικές μελέτες (αλλά όχι στα μαθηματικά).

Οι μαύροι το είπαν αυτό παρόλο που ήξεραν ότι είχαν χαμηλότερες πραγματικές ακαδημαϊκές βαθμολογίες από τα λευκά παιδιά.

Σε αντίθεση, οι φοιτητές από την Ανατολική Ασία, ακόμη και αν σκοράρουν υψηλότερα σε ακαδημαϊκή επίδοση από ό, τι οι λευκοί, συχνά έχουν χαμηλότερες βαθμολογίες στην αυτοεκτίμηση.

Αυτό που προτείνω στη συνέχεια, είναι ότι οι μαύροι έχουν μια γεμάτη αυτοπεποίθηση "φωτεινή" ομιλητική, προσωπικότητα, γεγονός που οδηγεί πολλούς ανθρώπους να υπερεκτιμούν την αφηρημένη ικανότητα συλλογισμού τους. Οι ανατολικο-Ασιάτες παρέχουν μιας μελέτη περίπτωσης "σύγκρινε και αντιπαράβαλλε" με ανθρώπους που υποτιμούν το IQ τους, λόγω της ησυχίας τους και του "υποτονικού" προφίλ προσωπικότητας. Οι ανατολικο-Ασιάτες οι οποίοι κατά μέσο όρο έχουν υψηλότερα από ό, τι οι λευκοί τεστ IQ (107 έναντι 100), συχνά μου τους έχουν περιγράψει ότι μοιάζουν «πληκτικοί και μη δημιουργικοί» σε σχέση με τους λευκούς, και που ό,τι επιτυγχάνουν το κάνουν μόνο μέσω μηχανικής μάθησης χωρίς φαντασία («παπαγαλία»), μίμησης και απομνημόνευσης.

Αθόρυβα μέσα στο σκοτάδι κινούνται οι..  "The Wongs", η ολιγομελής αλλά τρομακτική συμμορία Ασιατών από την θρυλική ταινία "The Wanderes"..! Δες εδώ.

Η σχετική συγκρατημένη στάση των ανατολικο-Ασιατών σε αντίθεση με την θορυβώδη των Αφρικανών είναι κάτι προφανές σε οποιονδήποτε επισκέπτεται τις ηπείρους που ζουν. Όταν οι New York Yankees, έπαιξαν το πρώτο παιχνίδι της σεζόν του μπέιζμπολ 2004, σε ένα γεμάτο γήπεδο στο Τόκιο, οι εκφωνητές σημείωσαν πόσο πολύ πιο ήσυχο ήταν το πλήθος από εκείνο στα παιχνίδια που παίζονται στις ΗΠΑ, αλλά αυτό ήταν μια πιο ήρεμη διάθεση, δεν ήταν έλλειψη ενδιαφέροντος για το παιχνίδι.

Λόγω της διαφοράς της ώρας, άνθρωποι σε όλη την Ιαπωνία σηκώνονται τακτικά στις δύο το πρωί για να δουν τα παιχνίδια που μεταδίδονται από τις ΗΠΑ με τις αμερικανικές ομάδες που περιλαμβάνουν και αστέρια που έχουν γεννηθεί στην Ιαπωνία.

Όπως και κάθε άλλη ομάδα, οι λευκοί βλέπουν τους εαυτούς τους ως κάτι το φυσιολογικό. Οι λευκοί τείνουν να μην μιλάνε αν δεν ξέρουν την απάντηση σε μια ερώτηση. Ούτε θέλουν να εισβάλλουν στην ιδιωτική ζωή των άλλων. Είναι λάθος να υποθέσει κανείς ότι, επειδή οι Αφρικανοί είναι ομιλητικοί, άρα ξέρουν γιατί μιλάνε.

Η άλλη όψη του νομίσματος είναι η επιφυλακτικότητα και η συγκράτηση των ανατολικο-Ασιατών. Στον τομέα της συμπεριφοράς, στα αγγλικά παραδοσιακά χρησιμοποιείται ο ίδιος όρος “dumb” («χαζός» αλλά & «μουγκός»), τόσο για εκείνον που δεν είναι σε θέση να μιλήσει, όσο και για εκείνον που είναι ηλίθιος ή ανόητος (αν και οι δύο χρήσεις δεν είναι αρκετά πολιτικά ορθές αυτές τις μέρες). Στην περίπτωση του μέσου όρου της διανοητικής ικανότητας των ανατολικο-Ασιατών, το ‘dumb’ μόλις μετά βίας είναι ‘dumber’!

Το αντίστροφο είναι, ότι η μεγαλύτερη πολυλογία των μαύρων δεν υποδεικνύει τη «φωτεινότητα» – είναι συχνά μια μάσκα χαμηλής ικανότητας στον αφηρημένο λόγο.

* Ο John Philippe Rushton (3 Δεκεμβρίου 1943 - 2 Οκτωβρίου 2012) ήταν ένας γεννημένος στην Βρετανία, Καναδός καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο, που έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και του 1990 για την έρευνά του σχετικά με τη φυλή και την ευφυΐα, τη φυλή και το έγκλημα και άλλα εμφανή θέματα σχετικά με την φυλή. Ο Rushton δίδαξε ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο για 25 χρόνια και ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του καριέρα ερευνώντας τη βάση του αλτρουισμού - γιατί ένα άτομο βοηθά μερικές φορές ένα άλλο, ακόμη και με προσωπικό κίνδυνο. Μελετώντας τον αλτρουισμό, διαπίστωσε ότι η γενετική ομοιότητα οδηγεί σε πιο φιλική συμπεριφορά μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό προφανώς οφείλεται στα ψυχικά φυλετικά που ωθούν τους ομόφυλους να συναναστρέφονται με μεγαλύτερη ευκολία και φιλικότητα. Στο πιο γνωστό του έργο, το “Race, Evolution and Behavior” (1995) («Φυλή, Εξέλιξη και Συμπεριφορά»), προσπαθεί να εξηγήσει τις διαφορές μεταξύ των τριών μεγάλων ομάδων φυλών, Λευκών, Μαύρων, Κίτρινων. Ο Rushton εξηγεί, βάσει στατιστικών, τις διαφορές στη συμπεριφορά και την φυσιολογία των ομάδων αυτών προσπαθώντας να δείξει το αυτονόητο, ότι οι φυλές διαφέρουν σημαντικά, όχι μόνο στην εμφάνιση, κάτι που είναι προφανές, αλλά και ως προς την συμπεριφορά. Παραδείγματα έχουν να κάνουν με την εγκληματικότητα, την σεξουαλικότητα, την επιθετικότητα, τις πνευματικές επιδόσεις και άλλα. Στο βιβλίο του μάλιστα εισάγει την θεωρία r/K (r/K theory) για την στρατηγική αναπαραγωγής των διαφόρων φυλών. Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία, οι κίτρινοι κάνουν λιγότερους απογόνους, τους οποίους όμως φροντίζουν περισσότερο, σε αντίθεση με τους μαύρους που κάνουν πολλούς απογόνους με ελάχιστη φροντίδα. Οι λευκοί βρίσκονται στη μέση.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το έργο του Rushton δέχτηκε επίθεση στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας ως «ρατσιστικό». Από το 2002 ήταν επικεφαλής του ‘Pioneer Fund’, ενός ερευνητικού ιδρύματος που και αυτό κατηγορείται ότι είναι «ρατσιστικό». Όταν πέθανε από καρκίνο πριν δύο χρόνια ο Rushton, κάποιοι σχεδόν πανηγύρισαν. "Είναι το τέλος μιας εποχής ακαδημαϊκών ρατσιστών του στυλ και της φήμης του", δήλωσε ο Εβραιοαμερικάνος Barry Mehler, καθηγητής ιστορίας και διευθυντής του "Ινστιτούτου για τη Μελέτη του Ακαδημαϊκού Ρατσισμού" στο Ferris State University στο Μίσιγκαν. "Δεν νομίζω ότι θα δούμε κάτι τέτοιο πάλι", είπε. [Σχόλιο ΚΟ: Περίεργο είναι που ενώ ήταν τόσο "ρατσιστής" ο Rushton, έβαζε την κίτρινη φυλή πιο πάνω από την λευκή, όσον αφορά το IQ. Αυτό οι "αντιρατσιστές" δεν το πρόσεξαν;] [Πηγές: εδώ, εδώ, εδώ]

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή